Baby Bag

„მუდმივ ცინიზმში დარჩენა მიუთითებს, რომ თქვენ ვერ გაიზარდეთ, ვერ გახდით ზრდასრული,“ - ფსიქოლოგი მარინე ჩიტაშვილი

„მუდმივ ცინიზმში დარჩენა მიუთითებს, რომ თქვენ ვერ გაიზარდეთ, ვერ გახდით ზრდასრული,“ - ფსიქოლოგი მარინე ჩიტაშვილი

ფსიქოლოგმა მარინე ჩიტაშვილმა ცინიზმის შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ცინიზმი ადამიანისთვის დაცვითი მექანიზმია:

„ფსიქოლოგები ცინიზმს აღვიქვამთ, როგორც დაცვით მექანიზმს. ეს არის სუფთა დაცვითი მექანიზმი იმ თვალსაზრისით, რომ მე ვერ ვუმკლავდები რეალობას და ამ რეალობას უნდა შევუცვალო სტატუსი და უნდა გავაუფასურო. ასეთ შემთხვევაში ჩემი ინტელექტი მშველის, რომ ავაწყო კარგი ლოგიკური სისტემა. ის, ვისთვისაც ეს დაცვითი მექანიზმია, ატყუებს ადამიანებს, რომ ის ისვრის. სინამდვილეში, ის ძალიან მშიშარა ადამიანია.“

„ცინიკოსი საკუთარ თავსაც არ უმხელს, რომ საერთოდ არავინ და არაფერი არ არის. არის ჭკვიანი ადამიანი, რომელსაც აქვს თავისი ხედვა, პერპექტივა, რომელსაც შესაძლოა არ აღიარებდნენ. მუდმივ ცინიზმში დარჩენა ემოციური ზრდასრულობის თვალსაზრისით მხოლოდ ერთ რამეზე მიუთითებს, რომ თქვენ ვერ გაიზარდეთ, ვერ გახდით ზრდასრული. ცინიზმი ხშირ შემთხვევაში დეპრესიის მაჩვენებელია. ერთ-ერთი სიმპტომი, რომელსაც ადამიანს დეპრესიის დროს ეკითხებიან, არის რისი ჭამა უყვარს. თუ ის ამბობს, რომ არ აქვს მნიშვნელობა, ეს ნიშნავს, რომ რეალობასთან მან დაკარგა კონტაქტი,“ - აღნიშნულ საკითხზე მარინა ჩიტაშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „დღის კოდი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დღის კოდი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვს თუ შეეშალა, შენ არ უნდა აგეშალოს ნერვები... რა მოხდა მერე?! უნდა გჯეროდეს, რომ ის გააკეთებს,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

„ბავშვს თუ შეეშალა, შენ არ უნდა აგეშალოს ნერვები... რა მოხდა მერე?! უნდა გჯეროდეს, რომ ის გააკეთებს,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვებთან შემეცნებით და სწავლების სფეროში ზედმეტი სიმკაცრის გამოჩენის მიზანშეუწონლობაზე ისაუბრა:

„ჩვენ ვართ ძალიან მკაცრები და შეუბრალებლები შემეცნებით და სწავლების სფეროში და სრულიად პლასტელინივით უფორმოები ქცევით-ემოციურ სფეროში. ბავშვს რომ მუქარის ტონით ვესაუბრებით, მას ვაგრძნობინებთ, რომ შენ არ ხარ კომპეტენტური, შენ არაფერი არ შეგიძლია. შენ ვერაფერს ვერ გააკეთებ, მე შენ ასეთს არ გიღებ. შენ, მშობელი ხარ ავტორიტეტი მისთვის. შენ ხარ ყველაზე მნიშვნელოვანი ადამიანი, რომელსაც იმედს გიცრუებს. კიდევ უფრო შფოთვა აქვს მას ამ დროს და კიდევ უფრო ვერ გააკეთებს რაღაცას.

მუქარები და მსგავსი ტექსტები სწავლების პროცესში არის კატეგორიულად მიუღებელი. ჩვენ ვცდილობთ, რომ ბავშვები წავახალისოთ. არ ვეუბნებით მას, რომ ყველაფერი შეგიძლია, შენ ყველაზე მაგარი ხარ. ამას არ ვეუბნებით. ჩვენ მას ვეუბნებით, რომ შენ შეგეშალა. რა მოხდა მერე?! შენ უნდა გჯეროდეს ამის. შენ არ უნდა აგეშალოს ნერვები. შენც უნდა გჯეროდეს ამის, მაგრამ არ გჯერა, იმიტომ, რომ შენც ნერვები გეშლება, რომ შეეშალა. რა მოხდა მერე?! შენ ხომ ისწავლე ველოსიპედის ტარება. ხომ არ იცოდი და ხომ იცი ახლა?! ისიც ასეა. მოდი, აბა კიდევ ვცადოთ. ჩვენ ვაფიქსირებთ, რომ ბავშვს შეეშალა, მაგრამ გვჯერა, რომ გააკეთებს. ეს არის ყველაზე მნიშვნელოვანი. საერთოდ პედაგოგიკის ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი საფუძველი არის ის, რომ ჩვენ გვჯერა,“- აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო:​ „დიალოგოსი“ 

წაიკითხეთ სრულად