Baby Bag

„დასჯის ყველაზე მოქმედი მექანიზმი არის საყვედური,“ - ფსიქოთერაპევტი მაია ბეგაშვილი

„დასჯის ყველაზე მოქმედი მექანიზმი არის საყვედური,“ - ფსიქოთერაპევტი მაია ბეგაშვილი

ფსიქოთერაპევტმა მაია ბეგაშვილმა ბავშვის დასჯის სწორი წესების შესახებ ისაუბრა და მშობლებს საინტერესო რჩევები მისცა:

„აკრძალვები და ფიზიკური დასჯა კატეგორიულად უკუნაჩვენებია ბავშვებში. დასჯა ჩვენი პატარა შვილისთვის, რომლისთვისაც ჩვენ ვართ ერთადერთი კომპეტენტური, საყვარელი არსება, არის ის საყვედური, რომელსაც ჩვენ ვეუბნებით. დასჯის ყველაზე მოქმედი მექანიზმი არის საყვედური. საყვედური უნდა იყოს მითითებით იმ ქცევაზე, რომელიც არ იყო მოსაწონი თქვენგან და არ იმსახურებს მოწონებას.“

„დასჯის პირველი ოქროს წესია, ნამდვილად გავიაზრო, ეს ქცევა იმსახურებს თუ არა დასჯას. მეორე ოქროს წესი, ემოციურად მაღალ პიკზე არასდროს გამოვთქვა საყვედური. გავიდეს დრო, შევაფასო ყველაფერი. მესამე, შევაფასო არა ბავშვი, არამედ კონკრეტული ქმედებები. არგუმენტირებული, დასაბუთებული სახე მივცე, რატომ არის ეს ქმედება არასწორი. მეოთხე, ბავშვს მივცეთ შესაძლებლობა, თვითონვე დადოს ქმედების გამოსწორების ალტერნატიული გეგმა,“- აღნიშნულ საკითხზე მაია ბეგაშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „დღის შოუ“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დღის შოუ“

შეიძლება დაინტერესდეთ

2 წლის უკრაინელი გოგო, რომელსაც დედამ ზურგზე ვინაობა დააწერა, დედასთან ერთად საფრანგეთში უსაფრთხოდ იმყოფება

2 წლის უკრაინელი გოგო, რომელსაც დედამ ზურგზე ვინაობა დააწერა, დედასთან ერთად საფრანგეთში უსაფრთხოდ იმყოფება

საშა მაკოვიმ ორი წლის ვირას ზურგზე სახელი, გვარი და ტელეფონის ნომრები დააწერა იმ იმედით, რომ კიევიდან გაქცევის დროს ოჯახის განცალკევების ან უფროსების მოკვლის შემთხვევაში მპოვნელები ბავშვის ვინაობას ამ გზით შეიტყობდნენ. ამჟამად ვირა და საშა საფრანგეთში უსაფრთხო გარემოში იმყოფებიან, სადაც მათზე ზრუნავენ.

ვირას ფოტო, რომელშიც მის ზურგზე გაკეთებული წარწერაა გამოსახული, ინტერნეტში ვირუსულად ვრცელდებოდა.

„ომის პირველი დღე იყო და ყველაფერს ვამზადებდით, რათა კიევი დაგვეტოვებინა. არ ვიცოდი, ეს რამდენად უსაფრთხო იყო,“- აღნიშნა დედამ BBC Radio 4-თან ინტერვიუში.

საშა იხსენებს, რომ ის ბარგს დაბომბვის ხმის ფონზე ალაგებდა და არ იცოდა, სახლიდან გამოსულს რა ბედი ელოდა.

„ყველაზე მეტად ის მაშინებდა, რომ შეიძლებოდა ვირა დაკარგულიყო, ჩვენ კი დავხოცილიყავით. მეშინოდა, რომ ის ვეღარასდროს გაიგებდა თავის ვინაობას და არ ეცოდინებოდა, ვისი შვილია,“- აღნიშნა პატარა გოგონას დედამ.

საშა იმედოვნებდა, რომ მისი მოკვლის შემთხვევაში, ვირას საკუთარი მშობლების ვინაობის დადგენის შესაძლებლობა მაინც ექნებოდა, თუ მას ზურგზე სახელს, გვარს და ახლობლების ტელეფონის ნომრებს დააწერდა.

საფრანგეთში უსაფრთხო გარემოში აღმოჩენის შემდეგ, საშა აღნიშნავს, რომ ის ფსიქოლოგიურად გატეხილია. მისი თქმით, ქუჩაში სიარულისას ქვები ხშირად ნაღმები ჰგონია. პატარა გოგონას დედა შვილის მცირე ასაკის გამო ბედნიერია, რადგან ეს ბავშვს მომხდარის გაანალიზების და სრულფასოვნად გაცნობიერების შესაძლებლობას არ აძლევს.

წყარო: ​bbc.com 

წაიკითხეთ სრულად