Baby Bag

„დასჯის ყველაზე მოქმედი მექანიზმი არის საყვედური,“ - ფსიქოთერაპევტი მაია ბეგაშვილი

„დასჯის ყველაზე მოქმედი მექანიზმი არის საყვედური,“ - ფსიქოთერაპევტი მაია ბეგაშვილი

ფსიქოთერაპევტმა მაია ბეგაშვილმა ბავშვის დასჯის სწორი წესების შესახებ ისაუბრა და მშობლებს საინტერესო რჩევები მისცა:

„აკრძალვები და ფიზიკური დასჯა კატეგორიულად უკუნაჩვენებია ბავშვებში. დასჯა ჩვენი პატარა შვილისთვის, რომლისთვისაც ჩვენ ვართ ერთადერთი კომპეტენტური, საყვარელი არსება, არის ის საყვედური, რომელსაც ჩვენ ვეუბნებით. დასჯის ყველაზე მოქმედი მექანიზმი არის საყვედური. საყვედური უნდა იყოს მითითებით იმ ქცევაზე, რომელიც არ იყო მოსაწონი თქვენგან და არ იმსახურებს მოწონებას.“

„დასჯის პირველი ოქროს წესია, ნამდვილად გავიაზრო, ეს ქცევა იმსახურებს თუ არა დასჯას. მეორე ოქროს წესი, ემოციურად მაღალ პიკზე არასდროს გამოვთქვა საყვედური. გავიდეს დრო, შევაფასო ყველაფერი. მესამე, შევაფასო არა ბავშვი, არამედ კონკრეტული ქმედებები. არგუმენტირებული, დასაბუთებული სახე მივცე, რატომ არის ეს ქმედება არასწორი. მეოთხე, ბავშვს მივცეთ შესაძლებლობა, თვითონვე დადოს ქმედების გამოსწორების ალტერნატიული გეგმა,“- აღნიშნულ საკითხზე მაია ბეგაშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „დღის შოუ“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დღის შოუ“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ადამიანს უნდა ჰქონდეს თავმოყვარეობა, არა გაზვიადებული, არამედ ნორმალური. მას უნდა შეეძლოს საკუთარი თავის დაცვა,“- შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა თვითშეფასების საკითხზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ადამიანის ქცევა თვითშეფასებაზეა დამოკიდებული:

„თითქმის დაბადებიდან ჩემს წლამდე და მეტ ასაკამდე, ცხოვრების ბოლომდე, ვიქცევით ისე, როგორც ვაფასებთ ჩვენს თავს. თუ ზედმეტად გადავაფასებთ თავს და ვფიქრობთ, რომ სხვებს ვჯობივართ, კონფლიქტებში ვექცევით ხოლმე. თუ ჩვენ ვიცით ჩვენი თავის შეფასება და ამავე დროს, ცოტა კიდევ დავაქვეითებთ ურთიერთობისას ჩვენს წარმოდგენებს საკუთარ თავზე, მაშინ ჩვენი ურთიერთობა გარშემომყოფებთან უფრო სრულყოფილი გახდება. გახსოვთ, როგორ გვითხრა იესო ქრისტემ: დამდაბლდით, რათა ამაღლდეთო.

ჩემი თვითშეფასების კრიტერიუმები ასეთია: ადამიანს უნდა ჰქონდეს თავმოყვარეობა, არა გაზვიადებული, არამედ ნორმალური. მას უნდა შეეძლოს საკუთარი თავის დაცვა, რომ არავის შეალახვინოს საკუთარი ოჯახი, წარმოდგენები, კულტურა, ისტორია და ა.შ. არის თვითშეფასების უფრო მაღალი კრიტერიუმი, ეს არის სინდის-ნამუსი. ეს ღვთიური ძახილია ჩვენში. იქიდან მოგვდის რაღაც ხმა და ამით ვაფასებთ ჩვენს ცხოვრებას. არის კიდევ გემოვნება, შეხედულებები, თვალსაზრისები. ესენი თუ არ აღვზარდეთ ბავშვში თავიდანვე და ჩვენშიც, მაშინ გვერღვევა ადამიანებთან ურთიერთობა და ჩვენს ცხოვრებასაც ვეღარ ვუგებთ თავსა და ბოლოს ხშირად. თუ გვინდა, რომ თვითშეფასება ვისწავლოთ, კვირაში ერთხელ მაინც ჩავუფიქრდეთ საკუთარ თავს: როგორ ვცხოვრობ? რას ვაკეთებ? ვისთვის მომაქვს სარგებელი? სხვაგვარად არ გვეცოდინება ჩვენი თავი. თვითშეფასება რომ ვისწავლოთ, პირველ რიგში, უნდა გავიგოთ ვინ ვართ ჩვენ, რა გვინდა ამ ქვეყანაზე, რისთვის მოვსულვართ, საით მივდივართ, რა გვეკუთვნის და რა არ გვეკუთვნის,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო:​ ამონაშვილის აკადემია

წაიკითხეთ სრულად