Baby Bag

„დასჯის ყველაზე მოქმედი მექანიზმი არის საყვედური,“ - ფსიქოთერაპევტი მაია ბეგაშვილი

„დასჯის ყველაზე მოქმედი მექანიზმი არის საყვედური,“ - ფსიქოთერაპევტი მაია ბეგაშვილი

ფსიქოთერაპევტმა მაია ბეგაშვილმა ბავშვის დასჯის სწორი წესების შესახებ ისაუბრა და მშობლებს საინტერესო რჩევები მისცა:

„აკრძალვები და ფიზიკური დასჯა კატეგორიულად უკუნაჩვენებია ბავშვებში. დასჯა ჩვენი პატარა შვილისთვის, რომლისთვისაც ჩვენ ვართ ერთადერთი კომპეტენტური, საყვარელი არსება, არის ის საყვედური, რომელსაც ჩვენ ვეუბნებით. დასჯის ყველაზე მოქმედი მექანიზმი არის საყვედური. საყვედური უნდა იყოს მითითებით იმ ქცევაზე, რომელიც არ იყო მოსაწონი თქვენგან და არ იმსახურებს მოწონებას.“

„დასჯის პირველი ოქროს წესია, ნამდვილად გავიაზრო, ეს ქცევა იმსახურებს თუ არა დასჯას. მეორე ოქროს წესი, ემოციურად მაღალ პიკზე არასდროს გამოვთქვა საყვედური. გავიდეს დრო, შევაფასო ყველაფერი. მესამე, შევაფასო არა ბავშვი, არამედ კონკრეტული ქმედებები. არგუმენტირებული, დასაბუთებული სახე მივცე, რატომ არის ეს ქმედება არასწორი. მეოთხე, ბავშვს მივცეთ შესაძლებლობა, თვითონვე დადოს ქმედების გამოსწორების ალტერნატიული გეგმა,“- აღნიშნულ საკითხზე მაია ბეგაშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „დღის შოუ“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დღის შოუ“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც ტირის ბავშვი და მწუხარე სახე აქვს, შეიძლება დედაც შეწუხდეს და იგივე ემოცია გადასცეს,“ - ნინო ელბაქიძე დედის ჩვილთან ურთიერთობის სწორ მიდგომებზე

„როდესაც ტირის ბავშვი და მწუხარე სახე აქვს, შეიძლება დედაც შეწუხდეს და იგივე ემოცია გადასცეს,“ - ნინო ელბაქიძე დედის ჩვილთან ურთიერთობის სწორ მიდგომებზე

ფსიქოლოგმა ნინო ელბაქიძემ დედასა და შვილს შორის ბავშვის ცხოვრების პირველ წლებში არსებული ურთიერთობების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„დედა-შვილის ურთიერთობაში პირველ სამ წელს ფუნდამენტური მნიშვნელობა აქვს. ფსიქოანალიტიკოსები ამაში დაგვეთანხმებიან. ფსიქოანალიზი ამბობს, რომ დედა და ჩვილი სამ წლამდე ერთნი არიან. ​ბავშვი ასე აღიქვამს, რომ დედ​ა და ის ერთნი არიან.“

ნინო ელბაქიძის თქმით, სამი წლიდან ბავშვი ნელ-ნელა აცნობიერებს, რომ ის და დედა დამოუკიდებელი პიროვნებები არიან:

„სამი წლიდან ხდება გამოყოფა, რომ მე ცალკე ვარსებობ და დედა ცალკეა. როდესაც მე მინდა, რომ ბავშვს ვასწავლო საკუთარ ემოციებთან შეხვედრა, საკუთარ ემოციურ ნაწილთან კომუნიკაცია, მნიშვნელოვანია, რომ დასაწყისიდანვე ავირეკლო ემოციები. დედას თავად სჭირდება ემპათიის უნარი, რომ სწორად ამოიცნოს, რას გრძნობს ჩვილი ბავშვი და უპასუხოს იმავე ემოციით.“

​როდესაც ტირის ბავშვი და მწუხარე სახე აქვს, შეიძლება დედაც შეწუხდეს და იგივე ემოცია გადასცეს. ამ პერიოდში სწორედ არავერბალური გაცვლა ხდება ინფორმაციის დედასა და შვილს შორის. მე თავიდანვე ვსწავლობ კომუნიკაციას ჩემს თავთან. თუ ვიცი მე სად ვარ, მარტივად შემიძლია გავარჩიო მე სად ვარ და სხვა სად არის. ჩვილობის ასაკში სწორედ დედა მეხმარება ჩემს ემოციებთან კომუნიკაციაში. როდესაც სხვა ადამიანში ვხედავ ჩემნაირ ემოციას, შეიძლება ამან კათარზისი გამოიწვიოს,“ - აღნიშნა ნინო ელბაქიძემ.

წყარო: „აზროვნების აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად