Baby Bag

„ადამიანები, რომლებსაც მატერიალური კეთილდღეობა აქვთ, ისინიც ჩემთან დადიან, ისინიც ცუდად გრძნობენ თავს,“- ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

„ადამიანები, რომლებსაც მატერიალური კეთილდღეობა აქვთ, ისინიც ჩემთან დადიან, ისინიც ცუდად გრძნობენ თავს,“- ფსიქოლოგი ზურაბ მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურაბ მხეიძემ მატერიალური კეთილდღეობის მიღწევის მიზნებსა და იმ ნეგატიურ ზეგავლენაზე ისაუბრა, რომელსაც ადამიანებზე მსგავსი მიზნის დასახვა ახდენს:

„თუ ვამბობ: „მე ბედნიერი ვიქნები, როდესაც მილიონი მექნება,“ ფსიქიკამ ეს აკრიფა, დადო ზღვარი მილიონზე და მილიონის ქვემოთ მე ბედნიერებას ვერ განვიცდი. მე დავაწესე ზღვარი ჩემსავე ფიქრებში. მიზანი არის, რომ თქვენ ცუდად იყოთ თუ კარგად იყოთ? რატომ უნდა დავისახო ის მიზანი, რომელიც ცუდად მხდის? მაზოხისტი ვარ?! რა არის მატერიალური კეთილდღეობა? ეს არის აბსოლუტური ილუზია. იცით, რატომ ჩაგიდეს თავში, რომ ეს არის მნიშვნელოვანი?! მატერიალური კეთილდღეობით ადამიანი ადვილად იმართება. მე თუ გითხარი, რაღაც რომ გააკეთებ, ამას მოგცემ-მეთქი, ამას დაგიკიდებ სადმე და გმართავ. თუ შენთვის ეს არ გახდება წამყვანი, მართული არ ხარ.“

„შეიძლება მე შენ სამსახურში აგიყვანო, გიხადო 60 000 დოლარი და ცხოვრება გაგიხადო რად, იცი?! ფული გექნება, მაგრამ ყველაფერს დაკარგავ. რა არ არის ასეთი სამსახურები?! მატერიალურად კარგად ხარ, მაგრამ ამ მატერიალურს ახმარ იმას, რომ რაც დაკარგე, იმის შევსებას აკეთებ. ცხოვრებას უნდა ჭკუა. შენ რომ ამბობ, რაღაცას მივაღწიეო, კი, მიაღწიე, მაგრამ რა არის ის, რაც შენ გინდა?! ფული და ფინანსები არის რესურსი, რომ კარგად იყო. თუ ეს გახდა მიზანი, ხარ ცუდად, მაგრამ ფული გაქვს, უკვე აგრევია ცხოვრება. ადამიანები, რომლებსაც ეს აქვთ, ისინიც ჩემთან დადიან. ისინიც ცუდად გრძნობენ თავს. მათთვის მანამდე ურთიერთობები იყო ნამდვილი. მეგობარი იყო ნამდვილი მეგობარი, ქალს ნამდვილად უყვარდი. ყველა ურთიერთობა გაფუჭდა. ეს მათი ტექსტებია. ძალიან ბევრი ფული თუ გაქვს, შვილს დაცვა უნდა აუყვანო, რომ არ მოგპარონ. რამდენ რამეში იზღუდები, რამდენ რამეს კარგავ... შენ კარგავ ყველაზე ძვირფასს, რაც არის თავისუფლება. თუ კარგად გაიაზრებ, ამ რაღაცების დევნამ, შეიძლება მთელი ცხოვრება გაუშვას გვერდზე,“- აღნიშნა ზურაბ მხეიძემ.

​წყარო

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვები უნდა წავახალისოთ, რომ მშობელს მოუყვნენ, რა ხდება; ეს არ არის ამბის მიტანა“

„ბავშვები უნდა წავახალისოთ, რომ მშობელს მოუყვნენ, რა ხდება; ეს არ არის ამბის მიტანა“

„საზოგადოებაში ბავშვის თავის დამკვიდრება, მიკუთვნების განცდა არის ყველაზე მთავარი მას შემდეგ, რაც ფიზიკური მოთხოვნილებების დაკმაყოფილება მოხდება“, - ამის შესახებ ნეიროფსიქოლოგმა, თამარ გაგოშიძემ პირველი არხის გადაცემაში  „პირადი ექიმი მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

„ასე ორი წლის ასაკიდან ბავშვი გამოეჯაჭვება ოჯახს და აღმოაჩენს, რომ საკუთარი „მე“ გააჩნია. აქედან უკვე იწყება მისი მოგზაურობა სრულიად სხვა სამყაროში., როდესაც მან ამ სამყაროს კეთილგანწყობა უნდა დაიმსახუროს. უკვე მას უყურებს უკუკავშირის თვალსაზრისით. ეს ძალიან მნიშვნელოვანი მექანიზმარია - როგორი ვარ მე, კარგი თუ ცუდი. ეს მოგზაურობა არის ძალიან მნიშვნელოვანი ბავშვის შემდგომ პიროვნულად ჩამოყალიბებაში. აქ გარემოს აქვს გადამწყვეტი მნიშვნელობა. ბავშვები მიმბაძველი არსებები არიან. ისინი უნდა წავახალისოთ, რომ მშობელს მოუყვნენ, რა ხდება. ეს არ არის ამბის მიტანა. გადავიტანოს ეს გულწრფელობის რანგში იმიტომ, რომ შემდეგ ხდება ხოლმე ძალიან სერიოზული პრობლემები, როდესაც ბავშვი ვერ ამბობს რაიმეს ვერავისთან და ამას მოჰყვება ხოლმე კატასტროფული შედეგები. ძალიან მნიშვნელოვანია, როგორი იქნება ჩვენი რეაგირება. ის უნდა იყოს შემეცნებითი - რა მოხდა? ეს უნდა გავარკვიოთ და გადავიტანოთ აღწერით პლანში. ბავშვი უნდა მოჰყვეს, რა მოხდა, რა იგრძნო. ცხადია, ეს მისი ინტერპრეტაციაა. 

სკოლასა და საბავშვო ბაღთან მშობლის თანამშრომლობა არის გადამწყვეტი ფაქტორი ბავშვის ინტერესიდან გამომდინარე. არ უნდა შეგვეშინდეს, არ უნდა დაგvეზაროს, არა იმიტომ, რომ, მაგალითად, ჩვენ რაიმე დავაბრალოთ სკოლას, მასწავლებელს, სხვა მშობელს, უბრალოდ, უნდა გამოვიძიოთ - რა ხდება. იქიდან ხშირად შესაძლოა, მტრული დამოკიდებულება იყოს სხვა მშობლისგან, მასწავლებლისგან, რადგან ყველას აქვს თავდაცვითი მომენტი, რომ ვინმემ რამე არ დამაბრალოს და ვინმემ არ იფიქროს, რომ მე შეცდომა დავუშვი. აქ მივდივართ საზოგადოებაში ყველაზე მთავარ ღირებულებასთან - შეცდომის უარყოფასთან“, - აღნიშნა გაგოშიძემ.

წყარო: ,​,პირადი ექიმი მარი მალაზონია"

წაიკითხეთ სრულად