Baby Bag

„სამწუხაროდ, ხშირად დედები შვილებს ინსტრუმენტად მოიაზრებენ სხვებთან კონფლიქტში, ეს არის საგანგაშო მდგომარეობა,“- ფსიქოლოგი ნანა ჩაჩუა

„სამწუხაროდ, ხშირად დედები შვილებს ინსტრუმენტად მოიაზრებენ სხვებთან კონფლიქტში, ეს არის საგანგაშო მდგომარეობა,“- ფსიქოლოგი ნანა ჩაჩუა

ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ ოჯახში ჯანსაღი ურთიერთობების მნიშვნელობაზე ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ის დიდი ბედნიერების საწინდარია:

„წარმატებულობის და დიდი ბედნიერების საწინდარი არის ოჯახში არსებული ჯანსაღი ურთიერთობები. ოჯახი არის ურთიერთობების ფორმირების, მისი დასწავლის აკვანი. განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია, როგორია დედის დამოკიდებულება. ბავშვები დედისგან ითვისებენ სამყაროს. დედაა სამყაროსა და ბავშვს შორის მაკავშირებელი. ხშირად როდესაც ოჯახში ურთიერთობები ვერ არის აწყობილი სათანადოდ, სამწუხაროდ დედები შვილებს ინსტრუმენტად მოიაზრებენ სხვებთან კონფლიქტში. ეს არის საგანგაშო მდგომარეობა.

მსხვერპლად იწირება რა? ასეთ ოჯახში აღზრდილ ბავშვებს აქვთ სხვებთან კავშირის განცდის დეფიციტი. ვერსად ვერ მიიღებ სულიერ სისავსეს, თუ სხვებთან კავშირის განცდა არ გაიარე. ამიტომაც აქვს ხელოვნებას უდიდესი როლი აქაც. მხატვრული ლიტერატურის კითხვის დროს არის სხვებთან კავშირის განცდის მომენტები. ეს არის პოეზიაში, მუსიკაში, ფერწერაში, თეატრში, მაგრამ განსაკუთრებული ამ თვალსაზრისით არის მხატვრული ლიტერატურა. მხატვრულ ლიტერატურას ნებისმიერი დეფიციტის შევსება შეუძლია სულიერების თვალსაზრისით. სულიერება არის ის, რითაც ადამიანი სხვებთან კავშირს განიცდის. სხვებთან კავშირის განცდით უმდიდრდება მას ეს სულიერება,“- მოცემულ საკითხზე ნანა ჩაჩუამ რადიო „იმედის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „იმედი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ასწავლეთ ბავშვებს თვითშეფასებები და ენდეთ მათ ნიშნებს,“- შალვა ამონაშვილის რჩევები პედაგოგებს

„ასწავლეთ ბავშვებს თვითშეფასებები და ენდეთ მათ ნიშნებს,“- შალვა ამონაშვილის რჩევები პედაგოგებს

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მასწავლებლებს ურჩია, რომ ბავშვებს თვითშეფასების უნარები განუვითარონ:

„ასწავლეთ ბავშვებს თვითშეფასებები. რატომ უნდა ვიჩქაროთ, რომ ავიღოთ კალამი და ჩავუწეროთ ბავშვს რაღაც ნიშნები? ჩვენ კი არ შევაფასოთ, ვუთხრათ, ვკითხოთ, თვითონ როგორ შეაფასებდა ამ პასუხს. საკონტროლოს რომ დაწერს, ვუთხრათ: „გადაიკითხე, გაასწორე შეცდომები და აღარ ჩაგითვლი იმ შეცდომას შეცდომად. წაიკითხე შენ, ხომ გაქვს სინდისი, ნამუსი, არ გეჩხუბები, თვითონ დაიწერე ის ნიშანი, რაც გეკუთვნის.“ რატომ გვეშინია ამის ჩვენ? ამით ხომ ჩვენს ბავშვებს თვალს გავუხელთ საკუთარი თავის მიმართ, სინდისს გავუღვიძებთ, სიმართლეს ვასწავლით.

თუ ვინმემ ეს არ გამოიყენა კეთილად, ამის არ შეგვეშინდეთ. ბავშვების უმრავლესობა ამას კეთილად გამოიყენებს. ასწავლეთ ბავშვებს ასეთი თვითშეფასებები და ენდეთ მათ ნიშნებს. ჩვენს პრაქტიკაში, საქართველოში ძლიერი ექსპერიმენტული კვლევები მიმდინარეობდა. აქ ასეთი პრაქტიკა გვქონდა, რომ არ გვქონდა ნიშანი, გვქონდა შეფასება სიტყვით. როდესაც ბავშვი ასე აანალიზებდა თავის მოქმედებებს, ხედავდა შეცდომებს, დასკვნებიც გამოჰქონდა და შეცდომა გასწორებული იყო არა რვეულში, არამედ ფსიქიკაში. ვთქვათ, ბავშვს უნდა დაეწერა საკუთარი თავისთვის 9 ქულა და დაიწერა 10, რა მოხდა მერე?! ზოგჯერ ჩვენც ვუწერთ ხოლმე ბავშვებს ცოტა აწეულ ნიშანს, რომ იქნებ წაქეზდესო. მივენდოთ ბავშვს. როდესაც საკუთარ თავში ნაკლს მონახავენ ბავშვები, გაიხარეთ, ხელი ჩამოართვით, გაიკვირვეთ. ვინც ნაკლი იცის, ის წინ მიდის. შეცდომებზე ვსწავლობთო, ნათქვამია. შეცდომებზე მართლა ვისწავლოთ ჩვენ და არ ვინერვიულოთ შეცდომების გამო,“ - აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად