„თერაპიაში ზუსტად ეს ხდება: საზღვარს ვიცავთ. თუ მეგობრებს ეს მოწესრიგებული აქვთ, ურთიერთობა არის თერაპიული. ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი, რაც მე თერაპიის პროცესში უნდა გავაკეთო, არის ის, რომ დავიცვა საზღვარი. არ მომიწიოს, რომ ცოტათი ფეხი დავაბიჯო. ზღვარი ყოველთვის უნდა დაიცვა. ის არის პიროვნება და შენც ხარ პიროვნება. ამ საზღვრის პატივისცემა არის აუცილებელი.
დამეთანხმებით, რომ ბევრ სამეგობროში ეს ყველაფერი დარღვეული. „მე ასე გირჩევ, შენზე კარგად მე გიცნობ.“ არიან სუსტი ადამიანები, რომლებიც ამბობენ: „შენ თუ მიცნობ, მაშინ ასე მოვიქცევი.“ თვითონ სად არის, აღარ იცის. ხომ არის, რომ ადამიანს აქვს სიღრმე, სადაც თვითონაც ეშინია მისვლა, ის კი არა, რომ მეგობარს უთხრას. ეს ის სივრცეა, სადაც შენს სიღრმეში ბოლომდე ჩასვლა, ჩაყვინთვა ხორციელდება ნეიტრალურ, ნდობით აღსავსე ადამიანთან ერთად. ესეც არის თერაპია.
ვერ ვიტყვი, რომ თერაპიაზე მეგობარზე განაწყენებული ადამიანი მოსულა, თუმცა მოსულან ადამიანები, დაბნეული და დაკარგულები. თავისი ხმა აღარ ესმის, იმდენად ხმამაღალია მეგობრებისა და ახლობლების საუბარი მათთან. ჩვენ გაგვიკეთებია, რომ დავხმარებივართ, მოისმინოს მისი ხმა და გაიგოს, ვინ არის თვითონ.ყველა ადამიანი არ არის ძლიერი. კარგ მეგობრებზე ამბობენ: კარგ რჩევას მაძლევს. ჩვენ, ფსიქოლოგები ამისგანაც კი თავს ვიკავებთ. უბრალოდ ვდილობთ მივიყვანოთ იქამდე, რომ საბოლოოდ თვითონ ადამიანმა ურჩიოს თავის თავს ის, რაც გვინდა, რომ ურჩიოს. როდესაც ერთი ადამიანი მეორეს უსმენს, ეს არის ყველაზე კარგი ინსტრუმენტი, რომ ერთმა ადამიანმა კარგად აგრძნობინოს თავი მეორეს,“- მოცემულ საკითხზე მზიკო დალაქიშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „დილის შოუ“ ისაუბრა.
წყარო: დილის შოუ
