Baby Bag

„კაცების საყურადღებოდ: ყველაზე დიდი შეცდომაა, როდესაც ჰგონიათ, რომ ქალმა იმშობიარა და მორჩა,“- ფსიქოლოგი ზურა მხეიძე

„კაცების საყურადღებოდ: ყველაზე დიდი შეცდომაა, როდესაც ჰგონიათ, რომ ქალმა იმშობიარა და მორჩა,“- ფსიქოლოგი ზურა მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურა მხეიძემ ქალის ცხოვრებაში კრიტიკული ეტაპების შესახებ ისაუბრა და მამაკაცებს ურჩია, რომ მეუღლეებს მშობიარობის შემდეგ მეტად გაუწიონ ანგარიში:

„კაცს ოჯახი ნაკლებად უშლის ხელს კარიერასა და თვითრეალიზაციაში. ქალს უშლის ხელს. ის ფეხმძიმე უნდა იყოს, ბავშვი გააჩინოს. წარმოიდგინეთ, რამდენი ხანი გამოყვანილია მწყობრიდან. ნებისმიერმა ზრდასრულმა იცის, რომ ქალი ჯერ კრიტიკული პრობლემების გამო არ არის ხოლმე მთლად კარგად, მერე ორსულობის დროს და ორსულობის მერეც. კაცების საყურადღებოდ: ყველაზე დიდი შეცდომაა, როდესაც ჰგონიათ, რომ ქალმა იმშობიარა და მორჩა. კიდევ ერთი წელი ანგარიშის გაწევა მოგიწევს მისი ფსიქოლოგიური მდგომარეობისთვის.

ქალი გამოდის ძალიან დიდი ხნით წყობიდან. კაცს ეს პრობლემა არ აქვს. ქალი დაფეხმძიმდება და შენ წახვედი სამსახურში. არც ხასიათი შეგცვლია შენ და არც ფსიქიკაზე უმოქმედია ამას. მე ვიცი 4 ქალი, რომლებსაც აქვთ სამსახური, ჰყავთ მანქანა, იყიდეს ბინა, ჰყავთ შეყვარებულები. კაცები ითხოვენ, ცოლად გამოგვყევიო, მაგრამ ამათ არ უნდათ. ქალმა იცის, რომ კაცის ცხოვრებაში შემოსვლა ამ რაღაცებს გააჩერებს. მე კი ვუთხარი, რომ ასე ვერ გაგრძელდება. რაღაც მომენტში თვითონ მოგინდება, რომ ბავშვი გყავდეს. ბავშვი არ არის ადვილი. კაცისთვის შეიძლება ადვილია, მაგრამ ბავშვის გაზრდა ძალიან დიდი ტვირთია. კი ბატონო, შეგვიძლია თანამედროვე ძიძებით გავზარდოთ, მაგრამ რეალურად ეს ბავშვისთვის არ არის საკმარისი.

დაყოფა არ შეიძლება ასე, რომ ქალმა ბავშვი უნდა გაზარდოს. მასაც სჭირდება რეალიზაცია. მასაც უნდა აღიარება სხვებისგანაც და საკუთარი თავისგანაც,“- აღნიშნა ზურა მხეიძემ.

წყარო: ​„აზროვნების აკადემია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„უმძიმესი ჯვარია შვილის გარდაცვალება... ნურავის განაცდევინოს,“- დეკანოზი სერაფიმე დანელია

„უმძიმესი ჯვარია შვილის გარდაცვალება... ნურავის განაცდევინოს,“- დეკანოზი სერაფიმე დანელია

დეკანოზმა სერაფიმე დანელიამ სოციალურ ქსელში პოსტი გამოაქვეყნა, რომელშიც ადამიანისთვის შვილის გარდაცვალებით გამოწვეული ტკივილის შესახებ ისაუბრა:

„უმძიმესი ჯვარია შვილის გარდაცვალება... ნურავის განაცდევინოს...

პირველ დღეებში თითქოს ოკეანის ფსკერზე გულაღმა წევხარ თვალებღია და გახევებული, ირგვლივ კი სიბნელეა და უსაშინლესი დუმილი...

შენს წინ თანაგრძნობით აღბეჭდილი სახეები კადრებივით ერთმანეთს ენაცვლებიან, გისამძიმრებენ, შენც პასუხობ, ოღონდ ფსკერიდან...

გადიან დღეები, დასაფლავება... ხალხის გასტუმრება... დადიხარ, საუბრობ, ლოცულობ, მაგრამ მაინც ფსკერიდან...

მერე ნელა-ნელა იწყებ სახეების გარჩევას და ხედავ სიმარტოვეში და სიჩუმეში მობუზულ საკუთარ შვილებს, შენს დანახვაზე შემკრთალ სახეებს და ძალისძალად იწყებ გამოფხიზლებას...

ო, რა ძნელია ეს გამოფხიზლება და რა რთული პასუხის გაცემა იმ კითხვებზე, რომლებსაც ვერავინ სხვა ვერ უპასუხებს შენს გარდა...

და სადღაც შორს, უსაშველოდ შორს პოულობ სინათლის სხივს, რომელსაც მთელი ძალებით ებღაუჭები და რომელსაც ამოყავხარ ფსკერიდან ზედაპირზე...

,,- დიდება და მადლობა შენ ღმერთო ყველაფრისათვის!

ჩემი შვილი, ხომ შენი შვილიცაა,

მე თუ მიყვარს, შენ ხომ უფრო გიყვარს, რომელმაც შეჰქმენ სიყვარული...

მე თუ მისთვის კარგი მინდა, შენ ხომ უმჯობესი გინდა მისთვის!

შენ ხომ შენი ძე მხოლოდშობილი მომეცი მე, მაშ მიიღე ჩემი შვილიც შენ, როგორც წმიდა შესაწირავი...

საშინელი იყო ჩვენი დაშორება, მაგრამ მჯერა, უფრო დიდი იქნება სიხარული ჩვენი შეხვედრისა!

ამიტომ დიდება და მადლობა შენ ღმერთო ყველაფრისათვის!"

წაიკითხეთ სრულად