Baby Bag

„ჯანსაღი ცხოვრება მარტო ფიზკულტურაზე არ არის დაყვანილი... ზნეობრიობა არის ჯანსაღი ცხოვრების თავი და თავი,“ - მარინა კაჭარავა

„ჯანსაღი ცხოვრება მარტო ფიზკულტურაზე არ არის დაყვანილი... ზნეობრიობა არის ჯანსაღი ცხოვრების თავი და თავი,“ - მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ჯანსაღი ცხოვრების წესის მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მისი თქმით, ჯანსაღი ცხოვრება არ არის მხოლოდ სუფთა ჰაერზე ყოფნა და ვარჯიში:

„ადამიანის ნება არის განმსაზღვრელი. ადამიანის გადაწყვეტილება ცვლის ფიზიოლოგიას, გენეტიკურ კოდებს ცვლის ადამიანი თავისი გადაწყვეტილებით და თავისი აზროვნებით. დაავადება არის გაქცევა. გაქცევა ხდება დაავადებაში ბევრი მიზეზის გამო. ამას ბევრი ფსიქოლოგიური მიზეზი აქვს. ჩვენ მოკვდავები ვართ. სიკვდილი გარდაუვალია, მაგრამ დაავადების თავიდან აცილება ადამიანს შეუძლია სწორი ცხოვრებით.

ჯანსაღი ცხოვრება მარტო ფიზკულტურაზე არ არის დაყვანილი, როგორც ჩვენთან ძალიან მოდაშია ვარჯიში და სუფთა ჰაერი. ჯანსაღი ურთიერთობები, წესიერად ცხოვრება, ღვთის მცნებების დაცვა, ზნეობრიობა არის ჯანსაღი ცხოვრების თავი და თავი. ადამიანის სილამაზე არის შინაგანი მდგომარეობა. ახალგაზრდებს შეიძლება ეს არ ესმით და გაიცინონ. ბევრი მინახავს ახალგაზრდობაში ძალიან ლამაზი, რომელიც მერე ცხოვრების წესიდან გამომდინარე შეიცვალა.

შინაგანი მდგომარეობა არის ბევრად უფრო მეტად განმსაზღვრელი გარეგნობისთვის, ვიდრე ჩვენ ეს წარმოგვიდგენია,“ - მოცემულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ „საზოგადოებრივი რადიოს“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ „საზოგადოებრივი რადიო“

შეიძლება დაინტერესდეთ

როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს?

როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს?
როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ შეიძლება წააგოს, მაგრამ არ უნდა გაღიზიანდეს? - ამ თემაზე ​MomsEdu.ge-ს ესაუბრა ბავშვთა ადრეული განვითარების სპეციალისტი, ფსიქოლოგი სოფო მელაძე.
- როგორ ავუხსნათ ბავშვს, რომ ხანდახან შეიძლება წააგოს და არ უნდა გაღიზიანდეს?
- პირველ რიგში, გაღიზიანებას წაგების დროს ხელს ძალიან უწყობს ოჯახური გარემო. თუ ბავშვის მშობლები ზედმეტად მომთხოვნები და კრიტიკულები არიან, მაგალითად, წადი, ახლა ითამაშე და მოიგე, არ წააგო, იცოდე - ამ მესიჯით ბავშვი აუცილებლად ეცდება ყველანაირი გზით მოგებას და წაგების შემთხვევაში ძალიან გაღიზიანდება.
მნიშვნელოვანია, მიუხედავად გაღიზიანებისა, ბავშვი არ მოვარიდოთ მსგავს სიტუაციებს, პირიქით, ვიმუშავოთ ამის გამოსწორებაზე, რომ უფრო ნაკლებად ემოციურად აღიქვას წაგება. არ ავუკრძალოთ ემოციების გამოხატვა, რადგან აქვს უფლება, იყოს მოწყენილი და გაბრაზებული როცა წააგებს, მაგრამ არა თვითდამაზიანებელი ან სხვისი დამაზიანებელი ქცევითი გამოხატულებით. აქ მნიშვნელოვანია დროც, ეს პროცესი არ უნდა გაგრძელდეს წაგებიდან 1-2 საათის შემდეგაც. შეიძლება ახსოვდეს, მაგრამ ემოციური ფორმა ნელ-ნელა უნდა დასტაბილურდეს.
როგორ ავუხსნათ წაგება? ალბათ, მოდელირებით. ხშირად დედამაც წააგოს, მამამაც, ოჯახის სხვადასხვა წევრმა და ეს სოციალურად მისაღები ფორმით გამოხატონ ფრაზით - „არაუშავს, სხვა დროს იქნებ მოვიგო, კიდევ მექნება თამაშის შანსი.“
ასევე მნიშვნელოვანია, რომ წაგების მომენტში, როცა პირველი ემოციური ფონი გადაივლის, მიმართოთ ბავშვს და პროცესზე გაუმახვილოთ ყურადღება და არა შედეგზე - „დღეს რა კარგი თამაში იყო არა?“ „როგორ ვიცინეთ, როგორ ვიმხიარულეთ, მამას რომ ფეხი გაუცურდა გახსოვს?“ გაუმახვილეთ ყურადღება საინტერესო და სასაცილო დეტალებზე, უთხარით გარკვეული მოქმედება რა კარგად გააკეთა - „მაინც რა მაგარი გოლი იყო წეღან, რა ძლიერი ხარ!“
საითაც მივმართავთ ბავშვის ყურადღებას, მასზე გაამახვილებს. ვასწავლოთ აქედანვე პროცესით ტკბობა.
- გარდა მხარდაჭერისა, რა ქცევა შეგვიძლია შევთავაზოთ?
- „ერთად კეთება“. წარმოიდგინეთ, როცა არ გრძნობთ თავს კარგად და რაღაც არ გამოგდით, როგორი სასიამოვნო მოსასმენია, როცა ვინმე დახმარებას გთავაზობს და ცდილობს გაგაკეთებინოს უკეთესად. ჩვენ შეგვიძლია დავპირდეთ, რომ ერთად გავაკეთებთ ამას, სანამ უკეთესი შედეგი არ ექნება და დავეხმარებით.
გამოიყენეთ საინტერესო ფილმები და ანიმაციები, სადაც ნაჩვენებია, რომ მთავარი გმირებიც მარცხდებიან ზოგჯერ, წიგნის პერსონაჟებიც, მაგრამ ისინი არ ნერვიულობენ ბევრს, სხვა დროს ისინი მოიგებენ.
- თუ მას არ ვუბიძგებთ გააცნობიეროს წაგება, რა უარყოფითი შედეგი შეიძლება გამოიღოს ამან მომავალში?
- პირველ რიგში, გაუჭირდება მომავალში ჯანსაღი თვითშეფასების შენარჩუნება, ძალიან თვითკრიტიკული იქნება, შესაძლოა თავი აარიდოს ყველანაირ საინტერესო გამოწვევას იმის შიშით, რომ არ წააგოს. შესაძლოა გაუჭირდეს ურთიერთობების დამყარება, რადგან ის ორიენტირებულია მხოლოდ საკუთარ გამარჯვებაზე და ნაკლებად გუნდურია. როცა ჩვენ ვსწავლობთ დამარცხებას, მეტად ემპათურებიც ვხდებით იმ ადამიანების მიმართ, რომლებიც სხვა დროს წააგებენ. 
ესაუბრა მარიამ ჩოქური

წაიკითხეთ სრულად