Baby Bag

„რატომ უნდა დავისვენო შვილის გარეშე? რატომ მოვაკლო მას ეს ბედნიერება?“ - ფსიქოლოგი თინათინ ზენაიშვილი

„რატომ უნდა დავისვენო შვილის გარეშე? რატომ მოვაკლო მას ეს ბედნიერება?“ - ფსიქოლოგი თინათინ ზენაიშვილი

ფსიქოლოგმა თინათინ ზენაიშვილმა მშობლების მხრიდან დასასვენებლად მარტო წასვლის სურვილსა და წესზე ისაუბრა. მისი თქმით, მსგავსი ქმედება და სურვილი მშობლის მხირდან გასაოცარია:

„ბავშვი მთელი წელი ელოდება ნანატრ დროს, როდესაც დედა და მამა იქნება მხოლოდ მისი და არ იქნება არც სამსახურის, არც მეგობრების, არც არავისი. ძალიან სცოდავენ მშობლები ამ შემთხვევაში, თუ ასე ფიქრობენ. რატომ ფიქრობენ ასე, მე მაოცებს და მაკვირვებს. მე თვითონ ოთხი შვილის დედა ვარ და არ გამჩენია სურვილი არასდროს, რომ დამესვენა მარტო. ბავშვებს 9-10 საათზე რომ დააძინებ, ის ორი საათი დაჯდები და ან ფილმს უყურებ, ან წიგნს წაიკითხავ, ესეც განტვირთვაა და მგონი, სრულებით საკმარისია. შვილის გარეშე რომ სურთ დასვენება, ე.ი. რაღაცას ვერ უგებენ შვილს. ეს არის პრობლემა ჩემთვის. რატომ უნდა დავისვენო შვილის გარეშე? რატომ მოვაკლო ჩემს შვილს ეს ბედნიერება? ეს მისთვის არის ბედნიერება.

თუ მშობელი მუშაობს და ბავშვს უშვებს დასასვენებლად, მან იცის, გაცნობიერებული აქვს, რატომ არ არის დედა მასთან. თუმცა ის ყოველთვის დაელოდება მშობლის ჩასვლას და მის ნახვას. ბავშვი ამას შეგუებულია, თუ წინასწარ უხსნის ვინმე. ხშირ შემთხვევაში არ ვუხსნით ხოლმე და ეს არის ძალიან მნიშვნელოვანი. წინასწარ ავუხსნათ, ვუთხრათ, თუ მასთან არ ვარ, რატომ? რას ვუთმობ დროს,“- მოცემულ საკითხზე თინათინ ზენაიშვილმა საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „განთიადი“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბევრ სამეგობროში საზღვარი არის დარღვეული... ზღვარი ყოველთვის უნდა დაიცვა,“ - ფსიქოლოგი მზიკო დალაქიშვილი

„ბევრ სამეგობროში საზღვარი არის დარღვეული... ზღვარი ყოველთვის უნდა დაიცვა,“ - ფსიქოლოგი მზიკო დალაქიშვილი

ფსიქოლოგმა მზიკო დალაქიშვილმა მეგობრულ ურთიერთობებში საზღვრის დაცვის მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„თერაპიაში ზუსტად ეს ხდება: საზღვარს ვიცავთ. თუ მეგობრებს ეს მოწესრიგებული აქვთ, ურთიერთობა არის თერაპიული. ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი, რაც მე თერაპიის პროცესში უნდა გავაკეთო, არის ის, რომ დავიცვა საზღვარი. არ მომიწიოს, რომ ცოტათი ფეხი დავაბიჯო. ზღვარი ყოველთვის უნდა დაიცვა. ის არის პიროვნება და შენც ხარ პიროვნება. ამ საზღვრის პატივისცემა არის აუცილებელი.

დამეთანხმებით, რომ ბევრ სამეგობროში ეს ყველაფერი დარღვეული. „მე ასე გირჩევ, შენზე კარგად მე გიცნობ.“ არიან სუსტი ადამიანები, რომლებიც ამბობენ: „შენ თუ მიცნობ, მაშინ ასე მოვიქცევი.“ თვითონ სად არის, აღარ იცის. ხომ არის, რომ ადამიანს აქვს სიღრმე, სადაც თვითონაც ეშინია მისვლა, ის კი არა, რომ მეგობარს უთხრას. ეს ის სივრცეა, სადაც შენს სიღრმეში ბოლომდე ჩასვლა, ჩაყვინთვა ხორციელდება ნეიტრალურ, ნდობით აღსავსე ადამიანთან ერთად. ესეც არის თერაპია.

ვერ ვიტყვი, რომ თერაპიაზე მეგობარზე განაწყენებული ადამიანი მოსულა, თუმცა მოსულან ადამიანები, დაბნეული და დაკარგულები. თავისი ხმა აღარ ესმის, იმდენად ხმამაღალია მეგობრებისა და ახლობლების საუბარი მათთან. ჩვენ გაგვიკეთებია, რომ დავხმარებივართ, მოისმინოს მისი ხმა და გაიგოს, ვინ არის თვითონ.ყველა ადამიანი არ არის ძლიერი. კარგ მეგობრებზე ამბობენ: კარგ რჩევას მაძლევს. ჩვენ, ფსიქოლოგები ამისგანაც კი თავს ვიკავებთ. უბრალოდ ვდილობთ მივიყვანოთ იქამდე, რომ საბოლოოდ თვითონ ადამიანმა ურჩიოს თავის თავს ის, რაც გვინდა, რომ ურჩიოს. როდესაც ერთი ადამიანი მეორეს უსმენს, ეს არის ყველაზე კარგი ინსტრუმენტი, რომ ერთმა ადამიანმა კარგად აგრძნობინოს თავი მეორეს,“- მოცემულ საკითხზე მზიკო დალაქიშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „დილის შოუ“ ისაუბრა.

წყარო: ​დილის შოუ

წაიკითხეთ სრულად