Baby Bag

„მშობლებისგან ბავშვისთვის ხელში გაჯეტების მიჩეჩების პრობლემა რეალურად არის,“- ფსიქოლოგი ზურა მხეიძე

„მშობლებისგან ბავშვისთვის ხელში გაჯეტების მიჩეჩების პრობლემა რეალურად არის,“- ფსიქოლოგი ზურა მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურა მხეიძემ ბავშვების ეკრანდამოკიდებულების პრობლემასა და მის გამომწვევ მიზეზებზე ისაუბრა:

„გაჯეტი მუდმივად გახსნადია. აქ მუდმივად ახალი რაღაც არის. ბავშვს აინტერესებს და იტაცებს ფერები. ის მომენტი არის, რომ ამის მიმართ ბუნებრივი ინტერესი აქვს და თან ამოუწურავია. იმდენი რაღაც შეიძლება ნახო, რომ ერთ ნივთს მიეჯაჭვო. მეორე არის მშობლებისგან ხელში მიჩეჩება გაჯეტების, რომ თვითონ კარგად იყვნენ. ახალგაზრდა ქალთან რომ მიხვალ და ბავშვს გამოართმევ, თუ გენდობა, უკან კი არ იბრუნებს, ოღონდ ცოტა ხანი დაისვენოს. ეს პრობლემაც რეალურად არის.

თუ ბავშვი ურთიერთობაში მივიდა გაჯეტთან, მშობლებს ეწყებათ ეჭვები, აუტიზმი ხომ არ აქვს. გაჯეტი მიეცი შენ, შენ მოაშორე სოციალურ გარემოს და მერე რატომ გიკვირს ეს, რომ ბავშვს უჭირს საუბრის დაწყება?! თაობა შეიცვალა. თუ თქვენთვის აღმოჩენა იყო გაჯეტი, ამათთვის აღმოჩენა იქნება ურთიერთობა. ზიმბარდო წერდა, რომ თაობები კარგავენ სოციალური ურთიერთობების ჩვევას. ის, რაც ჩემი თაობისთვის კომფორტული იყო, ამათთვის პირიქით არის. სიცილაკებით უნდა გიგზავნო რა ემოციაა. ტექნიკური პროგრესი არ არის კულტურული პროგრესის თანმდევი, ხშირად მას ახლავს რეგრესი.

ჩემი შვილები მე არ დამისვამს გაჯეტებთან, არ მიჩვენებია, არ შემითავაზებია. ნორმის ფარგლებში ჩაიარა ამ პერიოდმა. ბავშვებს ვერ დაუშლით გაჯეტებთან ურთიერთობას. ამას აზრი არ აქვს. ბავშვს აქვს ქცევის შაბლონები. რასაც ხედავს სახლში, იმ ინტერესს გაუჩენ. ჩოგბურთზე შეიყვანე ბავშვი, რაღაც წრეზე მიიყვანე,“- მოცემულ საკითხზე ზურა მხეიძემ „ტელეკომპანია პირველის“ გადაცემაში „შუადღე Live“ ისაუბრა.

წყარო: ​„შუადღე Live”

შეიძლება დაინტერესდეთ

„რა უნდა ჰქონდეთ ჩვენს შვილებს იმისთვის, რომ ბედნიერები იყვნენ?“ - შალვა ამონაშვილის პასუხი

„რა უნდა ჰქონდეთ ჩვენს შვილებს იმისთვის, რომ ბედნიერები იყვნენ?“ - შალვა ამონაშვილის პასუხი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა ბედნიერების შესახებ ისაუბრა და მშობლებს შვილების გასაბედნიერებლად საინტერესო რჩევები მისცა:

„მე არ მინდა ბედნიერებას გამოვთიშო სიტყვა „ბედი.“ ეს ორი ერთად შეერთებული ცნებაა. მე ხშირად მიკითხავს მშობლებისთვის, რას ისურვებდით თქვენი შვილებისთვის-მეთქი. მიპასუხებენ ხოლმე, ბედნიერები რომ იყვნენო. გვინდა ჩვენი შვილები ბედნიერები იყვნენ. რა უნდა ჰქონდეთ მათ?! ბევრი ქონება ჰქონდეთ, უზრუნველყოფილი იყვნენ, არაფერზე იფიქრონ?! ამას დავარქვათ ბედნიერება, თუ მუდმივ ბრძოლაში, შემოქმედებაში იყვნენ ჩართული, რაღაცას ეძებდნენ, პოულობდნენ, კარგავდნენ, მაგრამ წინ მიიწევდნენ?!“

„თუ ბედნიერებას იმას დავარქმევთ, რომ ყველაფერი გვაქვს და არაფერი არ გვინდა, ეს გაჩერებული ცხოვრებაა. ილიასი არ იყოს, არაგვს რომ ეუბნება, აბა, ერთი წუთით დადექი და ნახე თუ გველ-ბაყაყებით არ გაივსოო. ასეთი ამბავი შეიძლება მოხდეს ჩვენს ცხოვრებაში. ცუდი აზრები შემოგვესევა, ცუდ საქმეებს წამოვიწყებთ. თათქარიძის არ იყოს წამოვწვებით და ბუზების თვლას დავიწყებთ. ჩავთვალოთ „კაცია-ადამიანის“ გმირი ბედნიერ კაცად?! იმას თუ ვკითხავდით, გვეტყოდა ბედნიერი ვარ, დარეჯანი მყავს, თავადი ვარო. ბედი და ბედნიერება გასარკვევი ცნებებია. ხანდახან გვგონია, რომ ბედი გამოწერილი გვაქვს. ბედი არ მიწერიაო, ვიტყვით ხოლმე, ან ბედი გქონიაო. ბედი დაკავშირებულია მხოლოდ კარგ ამბავთან. თუ ბედი გვეწვია, ე.ი. რაღაც კარგი მოხდა ჩვენს ცხოვრებაში. რასაკვირველია, მომავალში თითოეულ ჩვენგანს ბედი უწერია. ეს იმიტომ კი არა, რომ ვიღაცამ ჩვენი წიგნი აიღო და ჩაგვიწერა, რა უნდა დაგვემართოს. ჩვენი გვერდების მწერლები ჩვენ ვართ. თითოეული ჩვენი ქცევა მიზეზია მომავალი შედეგების. გვინდა, რომ მომავლის წიგნში ჩვენი კარგი ბედი ჩაიწეროს? ეს რომ მოიახლოვო, უნდა იმოქმედო. უნდა შევქმნა მიზეზთა მთელი ჯგუფი, რომ რაღაც მოხდეს. ხომ უნდა გავიგოთ ცხოვრების კანონები, ხომ უნდა ურთიერთობა დავამყაროთ ადამიანებთან, ხომ უნდა გემოვნება და კულტურა გვქონდეს?! თუ ყველა ეს სიკეთე შევაგროვეთ, სად გაექცევა ამას ის სიკეთე, რომელიც კარს მოგვადგება,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად