Baby Bag

„მშობლებისგან ბავშვისთვის ხელში გაჯეტების მიჩეჩების პრობლემა რეალურად არის,“- ფსიქოლოგი ზურა მხეიძე

„მშობლებისგან ბავშვისთვის ხელში გაჯეტების მიჩეჩების პრობლემა რეალურად არის,“- ფსიქოლოგი ზურა მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურა მხეიძემ ბავშვების ეკრანდამოკიდებულების პრობლემასა და მის გამომწვევ მიზეზებზე ისაუბრა:

„გაჯეტი მუდმივად გახსნადია. აქ მუდმივად ახალი რაღაც არის. ბავშვს აინტერესებს და იტაცებს ფერები. ის მომენტი არის, რომ ამის მიმართ ბუნებრივი ინტერესი აქვს და თან ამოუწურავია. იმდენი რაღაც შეიძლება ნახო, რომ ერთ ნივთს მიეჯაჭვო. მეორე არის მშობლებისგან ხელში მიჩეჩება გაჯეტების, რომ თვითონ კარგად იყვნენ. ახალგაზრდა ქალთან რომ მიხვალ და ბავშვს გამოართმევ, თუ გენდობა, უკან კი არ იბრუნებს, ოღონდ ცოტა ხანი დაისვენოს. ეს პრობლემაც რეალურად არის.

თუ ბავშვი ურთიერთობაში მივიდა გაჯეტთან, მშობლებს ეწყებათ ეჭვები, აუტიზმი ხომ არ აქვს. გაჯეტი მიეცი შენ, შენ მოაშორე სოციალურ გარემოს და მერე რატომ გიკვირს ეს, რომ ბავშვს უჭირს საუბრის დაწყება?! თაობა შეიცვალა. თუ თქვენთვის აღმოჩენა იყო გაჯეტი, ამათთვის აღმოჩენა იქნება ურთიერთობა. ზიმბარდო წერდა, რომ თაობები კარგავენ სოციალური ურთიერთობების ჩვევას. ის, რაც ჩემი თაობისთვის კომფორტული იყო, ამათთვის პირიქით არის. სიცილაკებით უნდა გიგზავნო რა ემოციაა. ტექნიკური პროგრესი არ არის კულტურული პროგრესის თანმდევი, ხშირად მას ახლავს რეგრესი.

ჩემი შვილები მე არ დამისვამს გაჯეტებთან, არ მიჩვენებია, არ შემითავაზებია. ნორმის ფარგლებში ჩაიარა ამ პერიოდმა. ბავშვებს ვერ დაუშლით გაჯეტებთან ურთიერთობას. ამას აზრი არ აქვს. ბავშვს აქვს ქცევის შაბლონები. რასაც ხედავს სახლში, იმ ინტერესს გაუჩენ. ჩოგბურთზე შეიყვანე ბავშვი, რაღაც წრეზე მიიყვანე,“- მოცემულ საკითხზე ზურა მხეიძემ „ტელეკომპანია პირველის“ გადაცემაში „შუადღე Live“ ისაუბრა.

წყარო: ​„შუადღე Live”

შეიძლება დაინტერესდეთ

„არიან ბავშვები, რომლებიც ისეთ სასათბურე პირობებში იზრდებიან, რომ არ წაქცეულან არასდროს,“- ფსიქოლოგი ანა მიქიაშვილი

„არიან ბავშვები, რომლებიც ისეთ სასათბურე პირობებში იზრდებიან, რომ არ წაქცეულან არასდროს,“- ფსიქოლოგი ანა მიქიაშვილი

ფსიქოლოგმა ანა მიქიაშვილმა ბავშვისთვის დამოუკიდებელი უნარ-ჩვევების ჩამოყალიბების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„დიდ ასაკში, როდესაც ადამიანები არიან სრულწლოვანები, დამოუკიდებლები, მათ ბევრი ფსიქოლოგიური სირთულე აქვთ იმის გამო, რომ ზედმეტად დამოკიდებულები არიან მშობლებზე. დამოუკიდებლობა შეიძლება იყოს ფინანსური, სოციალური, გადაწყვეტილებებში დამოუკიდებლობა, ფსიქოლოგიური დამოუკიდებლობა, მშობლებისგან გამოცალკევება. დამოუკიდებლობასთან დაკავშირებით ზუსტ ზღვარს ვერ გავავლებთ. 18 წელი არ არის ის საზღვარი, რომლის გადაბიჯების შემდეგ მეორე დღეს ფინანსურად დამოუკიდებელი უნდა იყოს ადამიანი.

დამოუკიდებელი ცხოვრებისთვის მომზადება იწყება სრულიად პატარა ასაკიდან. ფსიქოლოგიაში სხვადასხვა მიდგომა ითვალისწინებს იმას, რომ თუნდაც საკუთარი საწოლიდან დამოუკიდებლად ჩამოსვლა ვასწავლოთ ბავშვს, მას ისეთი საწოლი ან სათამაშო კუთხე მოვუწყოთ, სადაც მაქსიმალურად დამოუკიდებელი იქნება. დამოუკიდებლობის ხელშეწყობა ძალიან პატარა ასაკიდან იწყება, თუნდაც წარუმატებლობის შიშთან გამკლავება. ბავშვს პატარა ასაკიდანვე უნდა ჰქონდეს გამოცდილებაში ის, რომ დაეცა და ადგა თავისით. არიან ბავშვები, რომლებიც ისეთ სასათბურე პირობებში იზრდებიან, რომ არ წაქცეულან არასდროს, არ გაფუჭებიათ არაფერი, არ გახევიათ არაფერი, იმდენად ჰიპერმზრუნველები არიან მის მიმართ ოჯახში. „ოღონდ შენ არაფერი დაგემართოს,“ „ოღონდ შენ პირში არ ჩაიდო,“ „ცუდად არ გახდე,“ - როდესაც ზედმეტ მზრუნველობას იჩენენ მშობლები ბავშვის მიმართ, მოზრდილ ასაკში პატარ-პატარა წარუმატებლობისთვის მზად არ არის ადამიანი.

შეიძლება ასეთ ადამიანს გაუჭირდეს ისეთ რისკზე წასვლა, როგორიც არის სამსახურის შეცვლა, პროფესიის შეცვლა, ახალი რამის მოსინჯვა. ისინი არ არიან მიჩვეული დამოუკიდებლად გადაწყვეტილების მიღებას. მშობლებისთვის ძალიან კომფორტულია როდესაც თვითონ იღებენ ბავშვებისთვის გადაწყვეტილებას. ბავშვი როდესაც ძალიან დამჯერია, ითვლება, რომ ის არის საოცრად კარგი შვილი. სამწუხაროდ, თავად ამ ბავშვისთვის მოზრდილ ასაკში მეტი სირთულეა ხოლმე. მან არ იცის საკუთარი აზრი როგორ დაიცვას, როგორ გამოხატოს. ზოგ შემთხვევაში მას აღარც აქვს საკუთარი აზრი, იმიტომ, რომ მშობლები წყვეტენ მის ნაცვლად ცურვაზე იაროს თუ კალათბურთზე, როგორი შარვალი მოსწონს და ა.შ.“- მოცემულ საკითხზე ანა მიქიაშვილმა რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „ფორტუნა“

წაიკითხეთ სრულად