Baby Bag

„ზოგიერთ ოჯახს აქვს ეს ტენდენცია, რომ ბავშვს წამოარტყას, დაუყვიროს... არ შეეფერება ეს ჩვენს პედაგოგიკას,“ - შალვა ამონაშვილი

„ზოგიერთ ოჯახს აქვს ეს ტენდენცია, რომ ბავშვს წამოარტყას, დაუყვიროს... არ შეეფერება ეს ჩვენს პედაგოგიკას,“ - შალვა ამონაშვილი

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებს ურჩია, სკოლასთან დაკავშირებული პრობლემები ბავშვთან დიალოგის გზით მოაგვარონ:

„თუ ბავშვი გეტყვით თქვენ, რომ მე ხვალ სკოლაში წასვლა აღარ მინდა, რომელი ჭკვიანი დედა ეტყვის იმას, რომ აღარ გინდა და მაშინ ითამაშე აგერ, კნუტები არიან სახლში და მათთან ითამაშე და იყავი როგორც გინდაო. რომელი მამა ეტყვის ამას ბავშვს?! იქნებ დავსხდეთ, ბრძნულად განვიხილოთ, რატომ არ გვინდა სკოლა? რითი შეგვაწუხა სკოლამ? ამხანაგები არ გვყავს კარგი? გზა არის ძალიან შორი? როდესაც ამ მიზეზს გამოვამზეურებთ, ადვილად შეიძლება განუმარტო ბავშვს როგორ შეიძლება ამ მიზეზის მოშორება. ჩვენ მიზეზებს არ ვამზეურებთ და პირდაპირ ვეუბნებით ბავშვს: როგორთუ არ გინდა სკოლაში?! ზოგჯერ ვეუბნებით: კარგი, ნუ წახვალ! ერთიც და მეორეც არასერიოზული მოქმედებაა. გამოვარკვიოთ მიზეზები და რაღაცას გამოვიგონებთ ჩვენ.

არ იყოს ჩხუბი, არ იყოს ნერვიულობა, არ იყოს ძალდატანება, არ იყოს წივილ-კივილი, არ იყოს ბავშვის ცემა! დიდი ბოდიში, მაგრამ ზოგიერთ ოჯახს აქვს ეს ტენდენცია, რომ ბავშვს წამოარტყას, დაუყვიროს, დასაჯოს ამგვარად. ეს აღარ არის ჩვენი ბავშვებისთვის ღირსება. არ შეეფერება ჩვენს პედაგოგიკას, ჩვენს დღევანდელს ცხოვრებას ასეთი ქცევები.

ეს წარსულს ჩავაბაროთ. გოგებაშვილიც ამბობდა, ეს არ გააკეთოთო. ეს იყო მეცხრამეტე საუკუნე და მეოცე საუკუნის დასაწყისი. XXI საუკუნეში, ჩემო ძვირფასებო, ასეთი მეთოდები ნიშნავს იმას, რომ ჭაში ჩავცვივდეთ,“- აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„არასდროს არ ვაჭმევ საკუთარ შვილს, როდესაც თვითონ ვარ მშიერი,“- მზიკო დალაქიშვილის რეკომენდაციები მშობლებს

„არასდროს არ ვაჭმევ საკუთარ შვილს, როდესაც თვითონ ვარ მშიერი,“- მზიკო დალაქიშვილის რეკომენდაციები მშობლებს

ფსიქოლოგმა მზიკო დალაქიშვილმა მშობლებს ურჩია, რომ ბავშვის კარგად მოვლისთვის საკუთარ თავზეც იზრუნონ:

„იმისთვის, რომ ბავშვს კარგად მოვუარო, თვითონ ჩემს თავზე აღმოვაჩინე ეს, მჭირდება, რომ მე თვითონ ვიყო იმ მომენტში კმაყოფილი. რას ვგულისხმობ ამაში? თუ ორივეს გვშია... მოგეხსენებათ, რომ ბავშვს სულ თამაში უნდა. ჩვენ ვიცით, რომ მას შია. მერე მე ვახვედრებ ხოლმე. აი, მუცელს მოვუსმინოთ, აბა რას გეუბნება? მგონი, შია. თვითონ ბავშვი ამას დიდად ვერ ხვდება.

როგორ ვიქცევი მე ყოველთვის? არასდროს არ ვაჭმევ საკუთარ შვილს, როდესაც თვითონ ვარ მშიერი, იმიტომ, რომ „დროზე“ თუ დაგემართა, ეს უკვე ძალიან ცუდია. თუ შენ ემოცია მოგდის, რომ „დროზე ჭამე! რას აკეთებ?!“ ეს ცუდია. მე მინდა, რომ ვიყო კმაყოფილი, მშვიდი. მე თვითონ არ მეჩქარებოდეს და არ ვშფოთავდე. შემდეგ ბავშვს მივუძღვნი დროს. ვაცდი მას, რომ თავისი ტემპით ჭამოს, მისი რიტმი ჰქონდეს, თავისი ხელით ჭამოს.

თუ აღმოვაჩენთ, რომ ჩვენ ყოველდღიურ რეჟიმში უმნიშვნელო გაღიზიანებაზეც კი გვიწევს ტონის აწევა, მშობელმა თვითმხარდაჭერას უნდა მიმართოს. მეტი პოზიტივი შემოვიტანოთ საკუთარ ცხოვრებაში, მეტი დრო დავუთმოთ საკუთარ თავს, იქნება ეს გასეირნება, წიგნის წაკითხვა, გამოვყოთ სივრცე,“ - მოცემულ საკითხზე მზიკო დალაქიშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „იმედის დღე“

წაიკითხეთ სრულად