Baby Bag

„ეს ჯადოსნური სიტყვებია, რომელსაც მოაქვს სიხარული და ბედნიერება: დიდება და მადლობა უფალს ყველაფრისთვის,“- ირმა ხურცია

„ეს ჯადოსნური სიტყვებია, რომელსაც მოაქვს სიხარული და ბედნიერება: დიდება და მადლობა უფალს ყველაფრისთვის,“- ირმა ხურცია

სოციალურ მეცნიერებათა დოქტორმა ირმა ხურციამ ფსიქოლოგიური კეთლიდღეობის განმსაზღვრელ ფაქტორებზე ისაუბრა და მადლიერების მნიშვნელობას გაუსვა ხაზი:

„ბედნიერება შინაგანი მდგომარეობაა და მატერიალური კეთილდღეობა - გარეგანი. ისიც უნდა ავღნიშნოთ, რომ მატერიალური კეთილდღეობაც მნიშვნელოვანია. თუ ადამიანმა უმწეობა დაისწავლა, საპირისპიროდ ბედნიერების სწავლაც შესაძლებელია. ყველაზე ბედნიერი არის მადლიერი ადამიანი. პოზიტიურ ფსიქოლოგიაში არის მადლიერების სავარჯიშოები. ჩვენ, ქრისტიანები ყოველი დღის ბოლოს მადლობას ვწირავთ უფალს იმისთვის, რაც გაგვაჩნია. ეს გონებით ვიცით, რომ მადლიერები უნდა ვიყოთ უფლის, მაგრამ თუ ყოველი დღის ბოლოს 3 ფაქტს ჩამოვწერთ, რისთვისაც მადლიერები ვართ უფლის, მადლიერების გრძნობა განცდაში გადავა, გონებიდან გულს გამოივლის და უფრო მყარად ჯდება ჩვენს ფსიქიკაში.

ძალიან მნიშვნელოვანია მადლიერების სავარჯიშო და ის, რომ ყოველდღიურად გულწრფელად ვიყოთ უფლის მადლიერები. ბედნიერების ძებნა რა არის? ეს არის დაკარგული ნეტარების ძიება, რომელიც სამოთხესთან ერთად დავკარგეთ. ჩვენ ხომ ვიცით, რატომ ვისწრაფვით ბედნიერებისკენ. ჩვენ ვისწრაფვით რეალურად უფლისკენ. საკუთარი თავისკენ როდესაც ისწრაფვის ადამიანი, ესეც ბედნიერების ძიებაა. ჩვენ ხომ უფლის ხატი და მსგავსი ვართ. თუ ამას ვიპოვით, მაშინ, რა თქმა უნდა, ბედნიერებაც არ დააყოვნებს. ჯადოსნური სიტყვები ვიცით ქრისტიანებმა, რომელსაც მოაქვს სიხარული და ბედნიერება: დიდება და მადლობა უფალს ყველაფრისთვის,“- მოცემულ საკითხზე ირმა ხურციამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „ერთსულოვნების დილა“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ერთსულოვნების დილა“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია, ეს სიძუნწე არ არის,“- ნანა ჩაჩუა

„ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია, ეს სიძუნწე არ არის,“- ნანა ჩაჩუა

ფსიქოლოგმა ნანა ჩაჩუამ ბავშვებში მეს" ცნობიერების ჩამოყალიბების საწყის ეტაპზე ისაუბრა და ადრეულ ასაკში ბავშვის მესაკუთრეობის პოზიტიურ მხარეებს გაუსვა ხაზი:

„მეს ცნობიერების ჩამოყალიბება ხდება სამი წლის ასაკიდან. „ეს ჩემია, მე ვარ მე“ - ეს განცდა მაქვს. როგორც კი მე ვარ მე, უკვე მაქვს პასუხისმგებლობა. ორი წლიდან იწყება ჯიუტობის ხანა. ხშირად მშობლები ბავშვებს ეუბნებიან: „მიეცი, ათხოვე, შენი მეგობარია.“ ბავშვი ამბობს, რომ არა, ეს ჩემია. ეს თუ ჩემია, ე.ი. მე ვარ. ისე ჰაერში ვარ, ასეთი რამ არ ხდება. ეს ჩემია, არ მოგცემ. ე.ი. მე ვარ. პატარა ბავშვი გაიხსენეთ. ერთი თვის ბავშვი ხელებს აკვირდება. შეცნობა იწყება.“

ნანა ჩაჩუას თქმით, როდესაც ბავშვი სათამაშოს ვერ თმობს, მშობელი უნდა ჩაერთოს და ბავშვებს შორის მედიატორის ფუნქცია იკისროს:

​როდესაც ბავშვი ამბობს: „ეს ჩემია,“ ჩვენ უნდა ვუთხრათ: „ხო, ეს შენია, მოდი, ვითამაშოთ.“ შენც უნდა ჩაერთო იმ თამაშში. შენ იქნები მძღოლი, მე ვიქნები მგზავრი, წავიყვანოთ ის ბავშვიც მგზავრად? მაშინვე უნდა იყოს ჩართულობა. ეს 2 წლიდან ოთხ წლამდე გრძელდება. ბავშვი სხვას სათამაშოს თუ არ ათხოვებს, აქ სიძუნწე არაფერ შუაშია. ეს სიძუნწე არ არის. “

„როდესაც ბავშვი სათამაშოს ართმევს სხვას, ძალიან კარგია. ის ამბობს: „ეს, მე მინდა.“ მშობელმა არ უნდა უთხრას: „ეს შენია,“ მაგრამ უნდა უთხრას: „ძალიან გინდა, ხომ? მოდი, ვითამაშოთ.“ ვკითხოთ მეორე ბავშვს, რა ჰქვია, ვუთხრათ ჩვენი შვილის სახელი. ვუთხრათ: „ვითამაშოთ? დედა ვინ იქნება?“ უნდა ჩაერთოთ თქვენც. თუ თქვენ ჩაერთვებით, ყველაფერი გამოგივათ,“- აღნიშნა ნანა ჩაჩუამ.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად