Baby Bag

„ბევრი მშობელი ვერ ხვდება, რომ გულდასმით არ ეთამაშება ბავშვს,“ - ნეიროფსიქოლოგი ნინო მარგველაშვილი

„ბევრი მშობელი ვერ ხვდება, რომ გულდასმით არ ეთამაშება ბავშვს,“ - ნეიროფსიქოლოგი ნინო მარგველაშვილი

ნეიროფსიქოლოგმა ნინო მარგველაშვილმა მამების მხრიდან ბავშვის მიმართ ყურადღების გამოჩენის მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„ბევრი მშობელი ვერ ხვდება, რომ გულდასმით არ ეთამაშება ბავშვს. ჩვენი ტვინი იმდენად არის მოცული სხვა რაღაცებით, არ გაქვს ცნობიერება, რომ ახლა შენს შვილს არც ისე ბოლომდე ეთამაშები. ბანენ მშობლები, აჭმევენ ბავშვებს, მაგრამ ბოლომდე არ არიან ბავშვებთან. მამებს ძირითადად უჭირთ პატარა დეტალების შემჩნევა, იმიტომ, რომ ხშირი ურთიერთობა არ აქვთ ბავშვებთან. შეიძლება ძირითადად ისინი სახლში არ იყვნენ, მუშაობდნენ. ბავშვთან ურთიერთობისთვის ძალიან ცოტა დრო აქვთ.

ძალიან მნიშვნელოვანია ურთიერთობა ჭამის დროს, დაძინების დროს, გაღვიძებისას, ბანაობის დროს იყოს ხარისხიანი. როდესაც მამა არ ცხოვრობს სახლში ბავშვთან, ვურჩევ, რომ აუცილებლად გააგრძელოს კონტაქტი ბავშვთან. ცოტა დიდ ასაკში მესიჯი მაინც უნდა გაუგზავნო, რომ ბავშვმა იცოდეს, მამას ვუყვარვარ, მამას ვახსოვარ და მამის გულში ვარ.

თუ მამა არ ცხოვრობს მეუღლესთან და უყურადღებოა ბავშვის მიმართ, ამ შემთხვევაში დედას უნდა დავეხმაროთ. ძალიან დიდი სიმამაცე სჭირდება ადამიანს, რომ ბავშვის იმედგაცრუებას და ტკივილს უყუროს, ამიტომაცაა, რომ ოღონდ არ იტიროს ბავშვმა და მე ყველაფერს გავაკეთებ. ბავშვები გრძნობენ მაინც რაღაცას. თუ მას პატარა ემოციაზე გვერდით დაუდგები და თანაუგრძნობ, აგრძნობინებ, რომ მარტო არ არის, მერე ეუბნები, რომ ერთად ყველაფერს შეძლებთ,“- მოცემულ საკითხზე ნინო მარგველაშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „იმედის დღე“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, დავწერე ამ წიგნში,“- თიკო ჩხეიძე

„რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, დავწერე ამ წიგნში,“- თიკო ჩხეიძე

მოდელმა თიკო ჩხეიძემ შვილის დაკარგვით გამოწვეული ტკივილის გადასატანად წიგნი დაწერა. თიკო ჩხეიძის თქმით, „აღსარება დედისა“ მშობლის შვილთან დიალოგია და მასში ყველაფერია ნათქვამი, რისი თქმაც დედას ტატასთვის სურდა:

„წიგნის წერის პროცესში ერთგვარი ურთიერთობა იყო ტატასთან. მე და ტატა ვსაუბრობდით და თან რაღაც იწერებოდა. წერის გამოცდილება არ მქონდა. რომ დაიწყო ეს დიალოგი, დამთავრდა იქ, სადაც დამთავრდა წიგნი. როდესაც კითხულობს მკითხველი, მეც იმავე ემოციებს განვიცდიდი, როგორ ემოციებშიც არის მკითხველი. რაც მინდოდა, რომ მესაუბრა ტატასთან, რაზეც გული დამწყდა, რომ ეს რატომ გავაკეთე ასე, მე ეს დავწერე ამ წიგნში. მინდა სხვა დედამ, სხვა ადამიანმა წაიკითხოს და თვითონ გადაწყვიტოს შვილთან ასე სჯობს ურთიერთობა, თუ თვითონ როგორც ურთიერთობს ისე...

წიგნში არაფერი არ არის ფანტაზიით. ყველაფერი არის სიმართლე. ვიჯექი, ვფიქრობდი, როგორ იტყოდა ამას ტატა, მე რა პასუხს გავცემდი და მერე მართლა თვითონ მოდიოდა ყველაფერი. ცოცხალია წიგნი, როდესაც კითხულობ. წიგნში ტატას ნახატებია. ტატასთან სიახლოვეს ისედაც ყოველთვის ვგრძნობ.

არ ვიცი რჩევას რამდენად მივცემ სხვა მშობლებს ან რამდენად მიიღებს მსგავს სიტუაციაში ადამიანი, ძალიან რთულია... ღმერთთან ურთიერთობა არ უნდა დაკარგოს. ღმერთის სიყვარული არის ყველაზე ძლიერი, რაც შეიძლება ადამიანმა იგრძნოს და იმის ძალით მერე ყველაფერი შეძლოს. იყო რთული პერიოდები, იყო შედარებით მსუბუქი დღეები. ალბათ, ყველაზე დიდი როლი პატარებმა შეასრულეს, იმიტომ, რომ ახლა მათზე ვართ გადაწყობილები. წიგნის ბოლოში მათთვის მაქვს პატარა წერილი, რომელიც ვფიქრობ, ცხოვრებისეულ გზას უჩვენებს,“- თიკო ჩხეიძემ წიგნის შესახებ ტელეკომპანია POSTV-ის გადაცემაში „დღის პოსტი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დღის პოსტი“

წაიკითხეთ სრულად