Baby Bag

როგორ მივხვდეთ, რომ ჩვენს შვილს გარდატეხის ასაკი ეწყება? - ფსიქოლოგი მზიკო დალაქიშვილი

როგორ მივხვდეთ, რომ ჩვენს შვილს გარდატეხის ასაკი ეწყება? - ფსიქოლოგი მზიკო დალაქიშვილი

ფსიქოლოგმა მზიკო დალაქიშვილმა გარდატეხის ასაკისთვის დამახასიათებელ თავისებურებებზე ისაუბრა:

„პირველ რიგში, თვითონ სიტყვას თუ დავუკვირდებით, ეს გარდამტეხი, რევოლუციური პერიოდია, როდესაც იცვლება ყველაფერი ორგანიზმის დონეზე, სამყაროს აღქმა იცვლება, იცვლება ხედვა, ვინ ვარ მე. ამ ასაკის ადამიანებს განსაკუთრებული მხარდაჭერა სჭირდებათ, რასაც ვერ იღებენ. მათი ქცევა იმდენად რევოლუციურია, რომ პირველ ეტაპზე ბრაზს უფრო იწვევს ხოლმე. დიალოგით და მშვიდი საუბრით ყველაფერი შესაძლებელია. მათ კარგი კოგნიტური უნარები აქვთ და განსხვავებული აზრის მოსმენა შეუძლიათ, მაგრამ სწორი ფორმით უნდა მივაწოდოთ, რადგან ისინი ძალიან მოწყვლადები არიან. მე ყოველთვის გარემოზე ვაკეთებ აქცენტს, თუ როგორ დავინახავთ ამ ინდივიდებს, როგორ მივცემთ შესაძლებლობას მათ ინდივიდუალიზმს, რომ განვითარდეს.

გარდატეხის ასაკის დაწყება ინდივიდუალურია. ბიჭებში უფრო გვიან იწყება, მაგრამ ვერ ვიტყვით, რომ ყველა ბიჭთან ასეა. ადამიანი გაუგებრობაშია, ვეღარ ხვდება დიდია თუ პატარა. ისეთი აზრები მოსდის მას თავში, რომ ეს ბავშვურ მდგომარეობას აღარ შეესაბამება. ეს ყველაზე დიდი გასაჭირია. მოდის რადიკალური აზროვნება, რომელიც იმდენად განსხვავდება ბავშვის აზროვნებისგან, რომელიც მას ახასიათებდა, რომ ეს მშობლისთვის მიუღებელია. იწყება ფარული ან ცხადი ომი. ამ დროს პროფესიონალის ჩართულობა აუცილებელია, რომ ეს გარდამავალი პერიოდი რაც შეიძლება ჰარმონიულად განხორციელდეს,“ - მოცემულ საკითხზე მზიკო დალაქიშვილმა ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა მშვიდობისა საქართველო“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც ზღვარზე ხარ მისული და უნდა აფეთქდე, სწორედ მაშინ უნდა შეიკავო თავი,“ - შალვა ამონაშვილის რჩევები მშობლებს

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა მშობლებს ურჩია, გაბრაზების ზღვარზე ყოფნისას თავი შეიკავონ და ბავშვს არ დაუყვირონ:

„როდესაც ზღვარზე ხარ მისული და უნდა აფეთქდე, სწორედ მაშინ უნდა შეიკავო თავი. მიხვედი ზღვარზე, ახლა დაიყვირებ, ან გააგდებ, ან კუთხეში დააყენებ, ამ ზღვარზე ხარ. იქ უნდა გაჩერდე. უნდა გაითვალისწინო, რომ თვითონ დიდი ხარ და ბავშვი პატარაა. გამოსავალი არის! იმას თუ არ ეყურება, მე ხომ მეყურება. თუ დავეშვები და მისი სიმაღლიდან დავუწყებ ლაპარაკს, ერთმანეთს გავუგებთ. იმის ენაში უნდა შევიდე, იმის მოთხოვნილებებში უნდა შევიდე. უნდა შევიდე მის ხასიათში და მან უნდა მიმიღოს. როდესაც ერთნი გახდებით, იქ შეიძლება უთხრა: „შვილო, ნუ წახვალ გეხვეწები,“ როდესაც მეგობართან უნდა წასვლა ბავშვს, მაგრამ არ გინდა, რომ წავიდეს. ამ დროს ბავშვი გამგები ხდება. ის ასეთი გამგებია თანატოლებთან და არა დიდებთან. მე უნდა გავუხდე ის თანატოლი, რომელიც მას ყველაზე მეტად გაუგებს. ეს გამოსავალია.

როდესაც ზღვარზე ხარ, სადღაც სავარძელი გედგას, გადექი და ატირდი ცრემლებით, ხომ მაინც გეცრემლება გული. შენმა ბიჭმა თუ გოგომ გიყუროს: „რა ვუქენი დედაჩემს?“ რაც მის თავსა და გულში მოხდება, ეს უკვე აღზრდის პროცესია. აღზრდის ქიმია მიმდინარეობს. ბავშვი თავის თავს სჯის, რცხვენია, ერიდება. ცრემლები მეთოდია აღზრდისა და სულსაც წმენდს.

საღამოთი რომ დააწვენ ბავშვს, უთხარი: „შვილო, როგორი მყევხარ. დიდი ბოდიში, რომ დღეს ასე მოხდა და იქნებ ასე ვიცხოვროთ. შენ მასწავლე, როგორ ვიცხოვროთ.“ თუ ბავშვი მუქარით წავიდა: „წადი, ახლავე დახუჭე თვალები, ძილის დროა!“ მისი სული ფორიაქდება. თუ ცუდი ზღაპრები უამბეთ ბავშვს, ვიღაცამ ვიღაც დაგლიჯა, ვიღაც მოიტაცეს, 3-5 წლის ბავშვი ასეთ ზღაპრებს ვერ გაუძლებს, არ შეიძლება. მას რაღაც კეთილი უნდა გაატანო, ლოცვები, იავნანა. შეიძლება ძალიან წყნარი, კარგი მუსიკა ჩაურთოთ ბავშვს,“ - მოცემულ საკითხზე შალვა ამონაშვილმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“ 

წაიკითხეთ სრულად