Baby Bag

„როდესაც შვილს ეუბნები: „შენ გამო დავთმე კარიერა, შენ გამო არსად დავდიოდი,“ ამით ეუბნები, რომ შენ ხარ დამნაშავე,“- ფსიქოთერაპევტი იანა სალამაშვილი

„როდესაც შვილს ეუბნები: „შენ გამო დავთმე კარიერა, შენ გამო არსად დავდიოდი,“ ამით ეუბნები, რომ შენ ხარ დამნაშავე,“- ფსიქოთერაპევტი იანა სალამაშვილი

გეშტალტ ფსიქოთერაპევტმა იანა სალამაშვილმა მშობლების მხრიდან შვილის მიმართ დაყვედრების ნეგატიურ შედეგებზე ისაუბრა. მისი თქმით, ბავშვს დანაშაულის გრძნობა უჩნდება მშობლის მიმართ, როდესაც მას ეუბნებიან, რომ „მის გამო“ საკუთარ ცხოვრებაზე უარი თქვეს:

„წარმოიდგინეთ, ასეთი მშობლები შვილს ხშირად ეუბნებიან, რომ „შენ გამო მე დავთმე სამსახური, შენ გამო დავთმე კარიერა, შენ გამო მე არ გავდიოდი არსად.“ ეს როგორია შვილისთვის? ეს ძალიან მძიმეა ბავშვისთვის. ბავშვი ისედაც ხედავს ამას და ისედაც განიცდის ამას.

ჩემს კლიენტებთან ურთიერთობის დროს ეს ძალიან მყვირალა საკითხებია, რომ შვილებს აქვთ დანაშაულის განცდა მშობლების მიმართ. რეალურად მათ ეს დანაშაულის განცდა არ უნდა ჰქონდეთ. ის მისი მშობელია. მშობლის პასუხიმსგებლობაა შვილის აღზრდა.

მოვალეობაა, რომ მშობელმა გაზარდოს და აღზარდოს თავისი შვილი. შენ თვითონ აიღე ეს პასუხისმგებლობა, რომ ეს გააკეთო, მაგრამ ეს პასუხისმგებლობა გადაგაქვს შენს შვილზე. „შენ გამო“ როდესაც ეუბნები შვილს, აქ უკვე დამთავრებულია ყველაფერი. ამით ეუბნები, რომ შენ ხარ დამნაშავე ამაში. ეს ასე აღიქმება ბავშვის მიერ,“- მოცემულ საკითხზე იანა სალამაშვილმა რადიო „იმედის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ რადიო „იმედი“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

რა არის მშობლის მთავარი შეცდომა ჭირვეულ ბავშვთან ურთიერთობისას? - ევგენი კომაროვსკის რეკომენდაციები

რა არის მშობლის მთავარი შეცდომა ჭირვეულ ბავშვთან ურთიერთობისას? - ევგენი კომაროვსკის რეკომენდაციები

მშობლებს, რომლებსაც მცირეწლოვანი ბავშვები ჰყავთ, ხშირად აწუხებთ შემდეგი სახის პრობლემები:

  • ბავშვები დამატებით კვებაზე ღამის საათებშიც რთულად ამბობენ უარს. ისინი წყალს არ ეკარებიან და მხოლოდ თბილი ხელოვნური ნარევის მიღებაზე არიან თანახმა.
  • ბავშვები კვებასთან დაკავშირებით პრეტენზიულები ხდებიან, იწყებენ საკვების დაწუნებას, ტირილს და ჭამაზე უარს ამბობენ.
  • ზოგიერთი ბავშვი დედას 10 მეტრის დაშორებით გადაადგილების საშუალებასაც არ აძლევს, მას არსად უშვებს და მამასთან გაჩერებაზეც კი უარს ამბობს. ​თუ დედა თვალს მიეფარება, ბავშვი ხმამაღლა ტირილს იწყებს.

როდესაც ბავშვი პრეტენზიული ხდება და ჭირვეულობს, როგორ უნდა მოიქცეს მშობელი ამ შემთხვევაში?

ბავშვის ჭირვეულობის მიზეზი ამ შემთხვევაში ჯანმრთელობის პრობლემები არ არის. ყველა ეს პრობლემა პედაგოგიკის სფეროს განეკუთვნება. თქვენ გადაწყვეტილებას იღებთ, ბავშვი აპროტესტებს, ყვირის, წინააღმდეგობას გიწევთ, რის გამოც თქვენ გადაწყვეტილებას ცვლით. აუცილებელია, რომ მშობლებმა მოილაპარაკონ და გარკვეულ შეთანხმებამდე მივიდნენ. თუ თქვენ გადაწყვეტთ, რომ ჭამის დროა, ან გარკვეული საკვები ბავშვმა არ უნდა მიიღოს, ან რამდენიმე წამით მისი მარტო დატოვება გინდათ, ეს გადაწყვეტილება აღარ უნდა შეცვალოთ.

​თუ მშობლები ბავშვის წინააღმდეგობის და ჭირვეულობის გამო მიღებულ გადაწყვეტილებებს ცვლიან, ეს იმაზე მიგვანიშნებს, რომ ბავშვის ნება გაცილებით ძლიერია მშობლების ნებაზე.

მშობლებს ეშინიათ, რომ ხანგრძლივი ტირილი ბავშვის ფსიქიკურ განვითარებაზე ნეგატიურად აისახება. ამ შიშის გამო ისინი ხელს უწყობენ ბავშვის ისეთი ქცევის მოდელის ჩამოყალიბებას, რომელიც მის განვითარებაზე უარყოფითად ზემოქმედებს და მას ადამიანებთან ჯანსაღი ურთიერთობების ჩამოყალიბებაში ხელს უშლის. ჩემი გულწრფელი რჩევაა, ​ატირებულ ბავშვთან თავი ხელში აიყვანოთ და ბავშვი პედაგოგიკის საზოგადოდ აღიარებული კანონების მიხედვით აღზარდოთ. აღზრდის მთავარი პასუხისმგებლობა სწორედ მშობლებს ეკისრებათ და არა ერთი წლის ბავშვს.

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად