Baby Bag

როგორ უნდა მივხვდეთ, რომ ბავშვს პროფესიონალი ფსიქოლოგის დახმარება სჭირდება

როგორ უნდა მივხვდეთ, რომ ბავშვს პროფესიონალი ფსიქოლოგის დახმარება სჭირდება
ყველა ადამიანი ტრავმას პასუხობს საკუთარი ინდივიდუალური გზებით.

როგორ ესმით ბავშვებს საფრთხე, საშიშროება?

  1. სკოლამდელი ასაკის ბავშვები: პატარა ასაკის ბავშვებისათვის, ძალიან მნიშვნელოვანია როგორ რეაგირებენ და უმკლავდებიან მოზრდილები, განსაკუთრებით კი მათი მშობლები, სტრესულ სიტუაციებს. მშობლებს ისინი მათ მთავარ დამცველებად აღიქვამენ.
  2. სკოლის ასაკის ბავშვები: ამ ასაკის ბავშვები უფრო მეტ რამეს აკეთებენ დამოუკიდებლად. სტრესის დროს მნიშვნელოვანია ვეცადოთ, რომ გააგრძელონ მათი ნორმალური ცხოვრებისეული რუტინა.
  3. მოზარდები: სტრესის დროს თინეიჯერები შეასაძლოა გახდნენ ზედმეტად დაქვემდებარებულები, დამოკიდებულები ან პირიქით, ზედმეტად დაუდევარები, გაუფრთხილებლები. მშობლებმა ყურადღება უნდა გაამახვილონ შესაძლო რისკისშემცველი ქცევების მიმართ ( მაგ: ნარკოტიკები, ალკოჰოლო და ა.შ)

რისი გაკეთება შეუძლიათ მშობლებს?

  1. ისინი არიან როლური მოდელები და მნიშვნელოვანია კომუნიკაცია, რათა აგრძნობინონ რომ მათზე ვიღაც ზრუნავს.
  2. საჭიროა მოუსმინოს იმას თუ რას ითხოვს ბავშვი თავისი ქმედებებით. ( პატარამ შეიძლება ჭირვეულობაში გამოხატოს, უფრო დიდმა ბევრი კითხვების დასმაში, მოზარდმა მარტოობაში და ა.შ)
  3. აუცილებელია იყვნენ მომთმენნი და მაგალითად გასცენ პასუხები მათ მუდივ კითხვებს. ზოგიერთი უფრო მორცხვია და არ სვამს კითხვებს, მათ შეგვიძლია იქეთ ვუბიძგოთ და მაგალითად ვთხოვოთ აღწერონ სხვები რას ფიქრობენ.
  4. მოზრდილების წუხილი სამომავლო ინციდენტების შესახებ ზრდის გარემოცვაში შფოთვას. მნიშვნელოვანია არ გავხადოთ ხელმისაწვდომი ბავშვებისთვის ზედმეტად ბევრი ნიუსი, განსაკუთრებით სატელევიზიო გადაცემები, რადგან მძიმე ამბების მუდმივი ყურება და მოსმენა შიშს უფრო ამძაფრებს. ამ შემთხვევაში უფრო საყურადღებოა მცირე ასაკის ბავშვები.
  5. თქვენ შეგიძლიათ ხაზი გაუსვათ იმ ფაქტს, რომ უფროსები ( ხელისუფლება, მმართველი ორგანიზაციები და ა.შ გააჩნია კონკრეტულ სიტუაციას) ყველაფერს აკეთებენ იმისათვის რომ ყველა უსაფრთხოდ იყოს.
  6. სტრესის დროს ბრაზი და გაღიზიანებულობა არის ძირითადი ემოციები ნებისმიერ ადამიანთან. დაეხმარეთ შვილებს ეს ემოციები შესაბამისი გზით გამოხატონ. დაარწმუნეთ იმაში რომ მათი გულფიცხობის მიზეზები არ არიან თავად.
  7. როდესაც გვაქვს სტრესის მდგომარეობა, ,,რეგრესიები“ ნორმალურია. (მაგალითად იქცევა უფრო პატარა ასაკის შესაფერისად, ვიდრე სინამდვილეშია) თუ სიმპტომებს მუდმივი სახე აქვს და შფოთვას იწვევს, პროფესიონალის დახმარება აუცილებელია.

წყარო: დიალოგი

შეიძლება დაინტერესდეთ

„არავითარ შემთხვევაში ბავშვს არ უნდა უთხრათ, რომ თოვლის ბაბუა არ არსებობს,“ - ლევან წულაძე

„არავითარ შემთხვევაში ბავშვს არ უნდა უთხრათ, რომ თოვლის ბაბუა არ არსებობს,“ - ლევან წულაძე

რეჟისორმა ლევან წულაძემ მშობლებს ურჩია, ბავშვებს არ უთხრან, რომ თოვლის ბაბუა არ არსებობს:

„არავითარ შემთხვევაში ბავშვს არ უნდა უთხრათ, რომ თოვლის ბაბუა არ არსებობს. ეს ძალიან დიდი სტრესია ბავშვისთვის. 27 წლამდე ნუ შევინახავთ საიდუმლოს, მაგრამ თვითონ გაიგებს აუცილებლად და ისიც ეყოფა, რომ ტკივილი უნდა გადაიტანოს შემდეგ.“

ლევან წულაძის თქმით, მან რთულად გადაიტანა თოვლის ბაბუის შესახებ სიმართლის გაგება:

„შემთხვევით გავიგონე, რომ ტანსაცმელი, რომელიც მეგონა, რომ თოვლის ბაბუამ მაჩუქა, დედაჩემმა და მამაჩემმა მიყიდეს. მახსოვს, რომ ეს ამბავი ძალიან მძიმედ გადავიტანე. ეს ტრადიცია თავისით მოკვდება, თუ მოსაკვდომია. ​სანამ ბავშვებს ექნებათ ნორმალური ბავშვობა, იქნება ეს ტრადიცია. როდესაც ეს ყველაფერი დაინგრევა, ჩემდა სამწუხაროდ და ბავშვების სამწუხაროდ, აღარ იქნება.“

„მე თვითონ ვიყავი თოვლის ბაბუა. მომიტანეს თოვლის ბაბუის ფორმა, რომელიც იყო ძალიან პატარა, ჰქონდა ცუდი წვერი, ჩალის და არაბუნებრივი. რომ გამოვედი, ბავშვებო, ახალ წელს გილოცავთ-მეთქი, ტირილი დაიწყეს და გაიქცნენ. იმის მერე მთელი წელი ვაშინებდით, ჭამე ჩქარა ფაფა, თორემ თოვლის ბაბუა მოვა-თქო,“ - აღნიშნულ საკითხზე ლევან წულაძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „უიქენდი“ ისაუბრა.

წყარო: ​„უიქენდი“

წაიკითხეთ სრულად