Baby Bag

,,ყოველ მეხუთე ბავშვს შესაძლოა, აღენიშნებოდეს დეპრესია'' - რამდენად მნიშვნელოვანია ოჯახური გარემო და რა სახით შეიძლება, გამოვლინდეს დეპრესია ბავშვებში?

,,ყოველ მეხუთე ბავშვს შესაძლოა, აღენიშნებოდეს დეპრესია'' - რამდენად მნიშვნელოვანია ოჯახური გარემო და რა სახით შეიძლება, გამოვლინდეს დეპრესია ბავშვებში?
რამდენად მნიშვნელოვანია ოჯახური გარემო, რა სახით შეიძლება, გამოვლინდეს დეპრესია ბავშვებში? - ​MomsEdu.ge-ს ამ და სხვა კითხვებს ფსიქოთერაპევტმა ნუცა ვერხვიაშვილმა უპასუხა.

- რამდენად ხშირია დეპრესია ბავშვებში და რა შეიძლება იყოს გამომწვევი მიზეზები?

- ზოგადად, თუ დეპრესიის საერთო მიზეზს გამოვყოფთ, ეს არის რაღაც მნიშვნელოვანის დანაკლისი, არამარტო ბავშვებში, ზრდასრულებშიც. როდესაც ადამიანისთვის რაღაც არის უკიდურესად მნიშვნელოვანი, ოღონდ ეს რაღაც მის ცხოვრებაში ან საერთოდ არ არის ან მცირე დოზითაა. სტატისტიკურად ითვლება, რომ ყოველ მეხუთე ბავშვს შესაძლოა აღენიშნებოდეს დეპრესია, რაც შეეხება ასაკს, შესაძლოა ნებისმიერ ასაკში ჰქონდეს ბავშვს დეპრესია, ახალშობილსაც კი - ამ შემთხვევაში ეს პირდაპირ კავშირშია მუცლადყოფნის პერიოდში არსებულ გარკვეულ სტრესოგენულ ფაქტორებთან, სამშობიარო გზების გავლის დროს აღმოცენებულ ტრამვებთან და ა.შ. რაც შეეხება შედარებით მოზრდილი ბავშვის დეპრესიის მიზეზებს, ეს არის: ოჯახური კლიმატი, მწვავე და ქრონიკული სტრესი, რომელშიც შეიძლება მოიაზრებოდეს უამრავი რამ, მათ შორის - საცხოვრებელი ადგილის შეცვლა, როდესაც ბავშვი ვერ ახერხებს სტაბილურობას და ვერ ასწრებს გარემოსთან ადაპტაციას.

- რამდენად მნიშვნელოვანია ოჯახური გარემო?

- უდიდესი მნიშვნელობა ენიჭება მშობლების განწყობას და აღზრდის პროცესს. დეპრესიის განვითარებას შეიძლება ხელს უწყობდეს შემდეგი ფაქტორები: თუკი ბავშვი იყო არასასურველი და დედა ორსულობის დროს ყოყმანობდა, რამდენად უნდოდა საერთოდ მისი დაბადება, ან თუკი მშობლებს უნდოდათ ვთქვათ, ბიჭი, ოღონდ დაიბადა გოგო, ასევე როდესაც მშობლები მუდმივად ცდილობენ ბავშვის ,,გადაკეთებას", მის კონკრეტულ ჩარჩოებში ჩასმას, ხშირად ადარებენ სხვა ბავშვებს (რომლებიც რაიმე კონტექსტში მასზე უკეთესად მოიაზრებიან), როდესაც ბავშვის მიმართ სიყვარულსა და სითბოს გამოხატავენ მაშინ, როცა ის „კარგად“ იქცევა, ოღონდ თუკი ის „კარგად“ არ იქცევა, მას ან აიგნორებენ ან არაეკოლოგიურად ეპყრობიან - ამცირებენ, აუფასურებენ, სხვადასხვა ნეგატიური იარლიყით ამკობენ და ა.შ.

ადამიანის, განსაკუთრებით კი ბავშვის ცხოვრებაში სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია კომუნიკაცია, ემოციური სიახლოვე, ოჯახის წევრების თანაგრძნობა, თანადგომა, მხარდაჭერა, ყურადღება. ინტერნეტდამოკიდებული ბავშვები ზუსტად ამ ყველაფრის ნაკლებობის გამო არიან დეპრესიისადმი მიდრეკილნი. აქ ხშირად მანკიერი წრე იკვრება ხოლმე - ერთის მხრივ, ხშირად მშობელი, რომელიც დაღლილია, ბავშვს თვითონ სთავაზობს მაგალითად, მობილურს, კომპიუტერს, რადგან მას არ აქვს შვილთან კომუნიკაციის დამყარების შინაგანი რესურსი. მეორეს მხრივ, საყვედურობს მას, რომ ამდენს ხანს ატარებს გაჯეტების გარემოცვაში, ეს საყვედურები და უარყოფითი ეპითეტები კი კიდევ უფრო დიდ უფსკრულს აჩენს მშობელსა და ბავშვს შორის, რაც თავის მხრივ, კიდევ უფრო მეტად უბიძგებს ბავშვს იმისკენ, რომ მიეჯაჭვოს კომპიუტერს.

დაბალი თვითშეფასება პირდაპირ კავშირშია დეპრესიასთან, თუმცა დაბალი თვითშეფასება არ ნიშნავს იმას, რომ ბავშვის სიმპტომატიკა მაინცდამაინც დეპრესიის მიმართულებით განვითარდება.

- რა სახით შეიძლება, გამოვლინდეს დეპრესია ბავშვებში?

- დასკვნისთვის, რომ ბავშვს აქვს დეპრესია, 6 თვის განმავლობაში უნდა გრძელდებოდეს სიმპტომატიკა. მოზარდების შემთხვევაში ხშირია უხასიათობა, ამიტომ თუ ის ერთი კვირის განმავლობაში უხასიათოდაა და ამას გამოხატავს ტირილით, ეს იმას არ ნიშნავს რომ ის დეპრესიაშია. მნიშვნელოვანია განვასხვავოთ ერთმანეთისგან დეპრესიული და მანიპულაციური ტირილიც - მანიპულაციურ ტირილს აქვს კონკრეტული მიზანი - სასურველი რაღაცის მიღება და ამ მიზნის მიღწევის შემდეგ ბავშვი მხიარული და ბედნიერია, დეპრესიული ტირილის შემთხვევაში კი ბავშვისთვის თითქოს ყველაფერი სულერთია, მას ისიც კი აღარ აინტერესებს, რაც მანამდე სურდა. დეპრესიის დროს ადამიანები არიან მიდრეკლნი თვითიზოლაციისკენ, აქვთ კომუნიკაციის დაქვეითება, ხშირად უმადობა, ძილიანობა ან პირიქით - უძილობა, ქრონიკული დაღლილობის შეგრძნება, უენერგიობა, უმოტივაციობა, უსარგებლობის შეგრძნება, დანაშაულის განცდა, ყველაზე ცუდ შემთხვევაში აზრები სიკვდილზე და თვითმკვლელობაზე, აზროვნებისა და კონცენტრაციის დარღვევები, ასევე ფიზიკური ჩივილები - შეიძლება ეს იყოს თავისა და მუცლის ტკივილი. თუკი ბავშვს ხშირად აღენიშნება ტკივილი და მისი მიზეზი ვერ იპოვეთ ანუ თუ ეს არის ერთგვარი ,,უმიზეზო" ტკივილი, ეს შეიძლება იყოს იმის ნიშანი, რომ ბავშვს დეპრესიული ეპიზოდი აქვს.

- როგორ მოვიქცეთ დეპრესიულ ბავშვებთან, როგორ შევცვალოთ მათი განწყობა?

- პირველ რიგში მშობლებმა უნდა გაითვალისწინონ, რომ არავითარ შემთხვევაში არ შეიძლება კრიტიკა დეპრესიულ ეპიზოდში - კრიტიკა ამ შემთხვევაში არ მუშაობს, ხშირ შემთხვევაში კი უფრო ამწვავებს სიტუაციას. პირველ რიგში, რაც ბავშვს სჭირდება, ეს არის მშობლის თანადგომა. ამ შემთხვევაში ძალიან კარგია თუ მშობელი ბავშვთან პატარა ასაკიდანვე ახერხებს ჰქონდეს გახსნილი ურთიერთობა. მნიშვნელოვანია, რომ ბავშვს წარმოდგენა ჰქონდეს მშობელზე, როგორც ისეთ ადამიანზე, ვისთანაც მას შეუძლია თავი დაცულად იგრძნოს, შესაბამისად, ჰქონდეს განცდა იმისა, რომ როდესაც ის მშობელთან მივა და საკუთარ ემოციებს გაუზიარებს, მშობელი მას არ დატოვებს უპასუხოდ. თუ მსგავსი ურთიერთობა აქვს მშობელს შვილთან, ნაკლები შანსია, რომ ბავშთან განვითარდეს დეპრესია.

ხშირად ისე ხდება, რომ როდესაც ბავშვი გრძნობს ხასიათის ცვლილებას, როდესაც მას სევდა იპყრობს ან შიშის განცდა უჩნდება, ის საკუთარ თავს არ აძლევს ამ ემოციების გამოხატვის საშუალებას, ეს კი კიდევ უფრო ამწვავებს მდგომარეობას. თუკი მშობელი ამჩნევს ბავშვში დეპრესიულ ნიშნებს, აუცილებელად უნდა სცადოს ბავშვთან გასაუბრება.

მშობელმა ბავშვი უნდა მიიყვანოს იმ აზრამდე, რომ დეპრესია არ არის სასირცხვილო მდგომარეობა. თუმცა ამისთვის პირველ რიგში ისაა აუცილებელი, რომ თავად მშობლისთვის არ წარმოადგენდეს დეპრესია რაიმე დასაძრახს.

ზოგადად, ემოციები ჩვენი ცხოვრების ჩვეული შემადგენელი ნაწილია, ეს მნიშვნელოვანი სიგნალებია, იმასთან დაკავშირებით თუ როგორ აღვიქვამთ ჩვენს ცხოვრებაში მიმდინარე მოვლენებს. აქედან გამომდინარე, თუკი ბავშვს აღენიშნება დეპრესია, ეს იმას ნიშნავს რომ ის საკუთარ ცხოვრებაში არსებულ გარკვეულ მოცემულობას აღიქვამს, როგორც გამოუვალს, უიმედოს და მნიშვნელოვანია იმის გარკვევა, თუ კონკრეტულად რასთან დაკავშირებით აქვს ბავშვს ეს წარმოდგენა და შემდეგ ამ საკითხზე მუშაობა.

გარდა მშობლის თანადგომისა, აუცილებელია ფსიქოთერაპევტის ჩართვა, რიგ შემთხვევებში კი - ფსიქიატრისაც.

დეპრესიას ადამიანი მარტო ყოფნით ვერ გაუმკლავდება, ამ დროს ბავშვს სჭირდება რესურსი, რომლიც მან უნდა მიიღოს გარედან, პირველ რიგში მშობლებისგან, მეგობრებისგან და ასევე, კვალიფიციური სპეციალისტისგან. 

ესაუბრა მაკა ქაფიანიძე 

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მც​ოდნე დედების ჯგუფი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

თუ ბრაზის გამოხატვისას აგრესიული ხართ და ყველას ეჩხუბებით, თქვენი შვილიც ასევე მოიქცევა

თუ ბრაზის გამოხატვისას აგრესიული ხართ და ყველას ეჩხუბებით, თქვენი შვილიც ასევე მოიქცევა

მშობლები თინეიჯერი შვილების ხასიათის ცვლილებებს მარტივად ამჩნევენ. მოზარდის ასაკის მატებასთან ერთად მისი ქცევებიც იცვლება. ის ხშირად გამოხატავს უკმაყოფილებას, თვალებს გაბრაზებით ატრიალებს, ამბობს, რომ ყველაფრით დაიღალა. მიუხედავად იმისა, რომ მშობლები თინეიჯერი შვილებისგან მსგავსი ტიპის ქცევებს ისედაც ელიან, აღნიშნულ პრობლემასთან გამკლავება მათ ძალიან უძნელდებათ. მოზარდის ხასიათის მოულოდნელი ცვალებადობა მშობლებს საგონებელში აგდებს. მსგავსი ქცევა მათ გაღიზიანებასაც კი იწვევს. ბევრმა მათგანმა არ იცის, როგორ მოიქცეს, როდესაც 2 წუთის წინ აბსოლუტურად მშვიდი თინეიჯერი მოულოდნელად ყვირილს იწყებს და მრისხანებას ვერ მალავს. თინეიჯერს ბრაზის დაძლევაში რომ დაეხმაროთ, მის მრისხანებას, პირველ რიგში, თავად უნდა გაუმკლავდეთ. თქვენი დამოკიდებულება ძალიან ბევრ რამეს ცვლის. თუ შვილს მხარდაჭერას გამოუცხადებთ, თქვენ მის საუკეთესო მეგობრად იქცევით, თუ შეცდომას დაუშვებთ, თქვენ შორის სიახლოვე გაქრება.

რა განსხვავებაა შფოთვასა და ბრაზს შორის?

თინეიჯერები ყოველდღიურად შფოთავენ. მღელვარება მოზრდილებს იმდენად ხშირად ახასიათებთ, რომ მშობლები ბრაზსაც ხშირად უბრალო გაღიზიანების ან შიშის გამოხატულებად თვლიან. სინამდვილეში შფოთვა და სიბრაზე ერთმანეთისგან ძალიან გასხვავდება. შფოთვა მომავლის გამო ღელვას, ცუდ წინათგრძნობას ან ძლიერ შიშს უკავშირდება. ბრაზს კი უკვე მომხდარი ფაქტი იწვევს, რომელიც თინეიჯერს არ მოსწონს. როდესაც რომელიმე მოვლენა მის მოლოდინებს არ ამართლებს, მოზარდს ბრაზის გრძნობა იპყრობს. თუ თქვენს შვილს გამოცდა აქვს ჩასაბარებელი, რის გამოც მას ხასიათი ხშირად ეცვლება და მღელვარება ეტყობა, ეს შფოთვის გამოვლინებად უნდა ჩათვალოთ. თუ მან გამოცდა უკვე ჩააბარა და საშინელ ხასიათზეა, ყველას უბრაზდება, ეჩხუბება ან უყვირის, ე.ი. ამ გზით ის ბრაზის გამოხატვას ცდილობს, რადგან გამოცდის შედეგებით უკმაყოფილოა. შფოთვის მაღალი ხარისხი თინეიჯერებს ხასიათს მარტივად უფუჭებს, რის გამოც მათ ბრაზი ადვილად იპყრობთ. შესაძლოა, შფოთვა და ბრაზი ერთობლივადაც გამოვლინდეს, ან სიბრაზე ძლიერი შფოთვის შედეგიც იყოს.

რატომ შფოთავენ თინეიჯერები ხშირად?
მოზრდილობის ასაკი შფოთვის, შიშისა და ფრუსტრაციის ხშირ შეგრძნებასთან ასოცირდება. თინეიჯერებმა არ იციან, რა მოუხერხონ საკუთარ განცდებს, რომლებიც საკმაოდ მრავალფეროვანი და ნეგატიური ბუნებისაა, რის გამოც ისინი ბრაზით ივსებიან. ორგანიზმში მიმდინარე ფიზიოლოგიური ცვლილებები მოზარდების ხასიათზე ძალიან დიდ გავლენას ახდენს. ჰორმონალური ცვლილებები თინეიჯერებს არამყარ განწყობას უყალიბებს. ისინი უფრო მეტად ექსპრესიისკენ არიან მიდრეკილები, ვიდრე რეფლექსიისკენ. შუბლისწინა კორტექსი, რომელიც გადაწყვეტილების მიღების, ანალიზის, განსჯისა და დაგეგმვის უნარების განვითარებაზეა ორიენტირებული, თინეიჯერებს სრულად ჩამოყალიბებული არ აქვთ, რის გამოც რაციონალურ აზროვნებას ემოციური ფონი ადვილად ძალავს.
მოზარდებს ყოველდღიურად უამრავი პრობლემის გადაჭრა უხდებათ. ისინი სკოლაში სწავლობენ, საშინაო დავალებებს ამზადებენ, გამოცდებს აბარებენ, იძენენ და კარგავენ მეგობრებს, უყვარდებათ, ემზადებიან სერიოზული ცხოვრებისეული ცვლილებებისთვის, ფიქრობენ, რომელ უნივერსიტეტში გააგრძელებენ სწავლას, რა პროფესიას აირჩევენ და ა.შ. ყველა ამ ამოცანის შესრულება მათთვის ძალიან დამღლელი და ამაღელვებელია.
თინეიჯერებს ხშირად აქვთ შეგრძნება, რომ მათი არავის ესმის. ისინი მეტი თავისუფლებისკენ ისწრაფვიან. როგორც წესი, მოზარდებს ცუდად სძინავთ. თინეიჯერები ცდილობენ გადაწყვეტილებები დამოუკიდებლად მიიღონ და ავტონომიურობას მიაღწიონ. თუ თინეიჯერი შვილი გყავთ და მას რეგულარულად მიუთითებთ, თუ რა უნდა აკეთოს, ზედმეტი რჩევებით თავს აბეზრებთ და მის გადაწყვეტილებებს პატივს არ სცემთ, თქვენ მასზე ნეგატიურად ზემოქმედებთ.
ბრაზი ნეგატიური მოვლენა არ არის
ბრაზი სავსებით ნორმალური მოვლენაა. ის ადამიანის ბუნებრივი რეაქციაა გარკვეულ გარემოს გამაღიზიანებელზე. თუ თინეიჯერი სიბრაზეს გამოხატავს, ეს იმას ნიშნავს, რომ მას რაღაც აკლია ან რაიმე მიზნის მიღწევა სურს. შესაძლოა, მოზარდი გულნატკენია, თავს უსაფრთხოდ ვერ გრძნობს, ძალა გამოეცალა, ყურადღება აკლია და ა.შ. ბრაზი პრობლემად არ უნდა აღიქვათ. მთავარია, თუ რა ფორმით გამოხატავს თინეიჯერი სიბრაზეს. ბრაზი ემოციაა, აგრესია კი ქცევის ნეგატიური ფორმა. თუ მოზარდი თავის ემოციებზე ხმამაღლა საუბრობს და მათთან გამკლავებას ცდილობს, ეს სავსებით ნორმალურია და მას დახმარება უნდა გაუწიოთ, მაგრამ თუ ის ბრაზის გამოხატვას ნივთების დაზიანებით, ხმამაღალი ყვირილითა და არაადეკვატური ქცევით ცდილობს, ე.ი. სერიოზული პრობლემის წინაშე დგახართ.
უკონტროლო სიბრაზე ფსიქიკურ პრობლემებზე მიანიშნებს
თუ თქვენს თინეიჯერ შვილს ბრაზის გამოხატვის უჩვეულო ფორმები აქვს, მაგ. სხვა ადამიანზე ძალადობა, ჩხუბი, თვითდაზიანებების მიყენება, ე.ი. მას ფსიქიკური პრობლემები აქვს. თუ სიბრაზე მხოლოდ მოზარდის პრობლემა არ არის და ის მთელ თქვენს ოჯახზე ვრცელდება, თუ სახლში გამუდმებით სტრესული და დაძაბული ატმოსფეროა, აუცილებლად მიმართეთ ფსიქოლოგს, რათა დახმარება გაგიწიოთ. როგორც წესი, მსგავს პაციენტებთან ფსიქოლოგები კოგნიტურ-ბიჰევიორული თერაპიით მუშაობენ. ბრაზი იშვიათ შემთხვევებში დეპრესიის ან ბიპოლარული აშლილობის ერთ-ერთი ნიშანი შეიძლება იყოს. მსგავს შემთხვევაში მოზარდს ფსიქიატრის დახმარებაც დასჭირდება.
როგორ უნდა დაეხმაროთ თინეიჯერ შვილს ბრაზის დაძლევაში?
თინეიჯერი შვილი თუ გყავთ და მის სიბრაზესთან გამკლავება გიძნელდებათ, ქვემოთ შემოთავაზებული რჩევები ყურადღებით წაიკითხეთ. მათი მეშვეობით მოზარდის სიბრაზის ხარისხს და სიხშირეს მნიშვნელოვნად შეამცირებთ, რაც მას ბრაზის დაძლევაში დაეხმარება.
• არ იყვიროთ - ძალიან რთულია სიმშვიდის შენარჩუნება, როდესაც თქვენი თინეიჯერი შვილი ხმამაღლა გიყვირით ან შეურაცხყოფას გაყენებთ. თუ თქვენ საპასუხოდ ყვირილს დაიწყებთ და ხმას აიმაღლებთ, მის ბრაზს გააათკეცებთ. ამის ნაცვლად, უმჯობესია ხმას დაუწიოთ და მოზარდს მშვიდად გაესაუბროთ. სავარაუდოდ, ისიც მალევე დამშვიდდება, რადგან ემოცია გადამდებია.
• მოაწყვეთ შესვენება - თუ ხვდებით, რომ ვითარება ძალიან დაიძაბა, ცოტა ხნით გაისეირნეთ. შვილთან კამათი შეწყვიტეთ და უთხარით, რომ აჯობებს, სხვა დროს დაილაპარაკოთ. მას დამშვიდებისკენ მოუწოდეთ და აუხსენით, რომ მშვიდ ვითარებაში ერთმანეთის გაგებას უკეთ შეძლებთ. აღნიშნულ საკითხთან დაკავშირებით მოზარდის აზრიც მოისმინეთ.
• მოუსმინეთ შვილს - მართალია, მშობლების დიდი ნაწილი ყოველდღიური მძიმე შრომისგან ძალიან გადაღლილია და სკოლის დრამატული ისტორიების მოსასმენად დრო არ აქვს, მაგრამ თინეიჯერი შვილის პრობლემებს აუცილებლად უნდა მოუსმინოთ. თუ მას ეტყვით, რომ რასაც ის ამბობს, არასერიოზულია და აჯობებს დაივიწყოს, ძალიან დიდ შეცდომას დაუშვებთ. მოზარდი თავს შეურაცხყოფილად და დამცირებულად იგრძნობს. მის გრძნობებსა და განცდებს სათანადო მნიშვნელობა უნდა მიანიჭოთ. ეს იმას არ ნიშნავს, რომ თქვენს შვილს ყველაფერში უნდა დაეთანხმოთ, რასაც გეუბნებათ. შეგიძლიათ, შეეკამათოთ კიდეც. მთავარია, აგრძნობინოთ, რომ საკითხი, რომელზეც ის განსაკუთრებით ღელავს, მართლაც მნიშვნელოვანია.
• შვილს ემოციების გამოხატვის ღირსეული მაგალითი მიეცით - არ აქვს მნიშვნელობა, რას ასწავლით თქვენს მოზარდ შვილს. თუ საკუთარი ქცევით საპირისპიროს ამტკიცებთ, ბრაზის გამოხატვისას აგრესიული ხართ და ყველას ეჩხუბებით, მაშინ თქვენი შვილიც ასევე მოიქცევა. როდესაც ბრაზობთ, ეცადეთ შეძლებისდაგვარად მშვიდი იყოთ. თქვენი ქმედება თქვენს სიტყვებს ყოველთვის გადაწონის. ეცადეთ, შვილისთვის იდეალური მაგალითი იყოთ.
• მოზარდს მცირეწლოვანი ბავშვივით ნუ მოექცევით - თინეიჯერს ისე უნდა მოექცეთ, როგორც ზრდასრულ და ჩამოყალიბებულ ადამიანს. ეს მის ბრაზს დააცხრობს. მბრძანებლური ტონით საუბარი და მითითებების მიცემა შეწყვიტეთ. მას ისე დაელაპარაკეთ, თითქოს თქვენს თანატოლს ესაუბრებოდეთ. ეს იმას არ ნიშნავს, რომ თინეიჯერს სრული თავისუფლება უნდა მისცეთ. თქვენს სიტყვას ფასი აუცილებლად უნდა ჰქონდეს. როდესაც შვილთან საუბარს დაიწყებთ, აუხსენით, რომ მას ზრდასრულ ადამიანად თვლით, რომელიც ყველაფერს სწორად იგებს, ამიტომ ბავშვივით არ დაელაპარაკებით. მიეცით თქვენს შვილს ნება მეგობრებთან ერთად კინოში თავისუფლად იაროს, გაკვეთილები თავისი ნება-სურვილით და გრაფიკით მოამზადოს. ეს მას პრობლემის დამოუკიდებლად მოგვარებას ასწავლის და განწყობასაც აუმაღლებს.
• დააწესეთ ბრაზის გამოხატვის ზღვარი - თქვენმა თინეიჯერმა შვილმა აუცილებლად უნდა იცოდეს, რომ ბრაზის გამოხატვას თავისი ფორმა აქვს. სხვებისთვის ტკივილის მიყენება, ნივთების დაზიანება და სხვა სახის აგრესიული ქმედებები კატეგორიულად აკრძალეთ.
• შვილს ბრაზის გამოხატვის კონსტრუქციული მეთოდები შესთავაზეთ - ბევრი თინეიჯერი აგრესიას იმიტომ მიმართავს, რომ ბრაზის გამოხატვის ალტერნატიული ფორმების შესახებ არაფერი იცის. ასწავლეთ თქვენს შვილს, რომ ბრაზთან გასამკლავებლად დღიურის წერა, მუსიკის მოსმენა, სპორტული აქტივობით დაკავება ან სწორად სუნთქვა ძალიან კარგი საშუალებებია. მათი დახმარებით მოზარდი მრისხანების დაძლევას მარტივად შეძლებს.
მომზადებულია ​goodhousekeeping.com-ის მიხედვით
თარგმნა ია ნაროუშვილმა
წაიკითხეთ სრულად