Baby Bag

„დებილი ხარ, შვილო, ვერასდროს ვერაფერს ისწავლი, შენი ძმა ნახე, როგორ კარგად სწავლობს“ - მთელი ცხოვრება ამის ძახილი ნიშნავს იმას, რომ ის ადამიანი მართლა იდიოტი გამოვა“ - ფსიქოლოგი ზაზა ქოიავა

ფსიქოლოგი ზაზა ქოიავა „პოსტ ალიონში“ სოციალური სტიგმატიზაციის მანკიერი მხარეების შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ საზოგადოებაში დამკვიდრებული სტერეოტიპები ადამიანებს თვითსტიგმატიზაციისკენ უბიძგებს:

„სტიგმა არის გავრცელებული სოციალური მოსაზრება, სტერეოტიპი, რომელიც ან საზოგადოების ჯგუფზე, ან ერთ კონკრეტულ ადამიანზე აქვთ. სტიგმა რამდენიმე მიმართულებით იშლება. ერთი არის ფიზიკურ ნაკლთან დაკავშირებით, მეორე შეიძლება იყოს გარკვეული ტიპის დაავადებასთან დაკავშირებით. სოციალური სტიგმატიზაცია უფრო მძიმე ფორმაა, როდესაც გაქვს წარმოდგენა, რომ გენეტიკურად ვიღაცის ბაბუა გიჟი იყო და ისიც გიჟი იქნება ან „ეს ოროსანია, ცხოვრებაში არ უსწავლია და...“ ამის შემდგომ ადამიანში შემოდის თვითსიგმატიზაცია. გავრცელებული სტერეოტიპული მოსაზრება ადამიანს თვითსტიგმატიზაციის ზონაში აყენებს. მას თავადაც სჯერა ამ ყველაფრის. მაგ. ფერადკანიანებს სჯერათ, რომ ამერიკელებთან შედარებით უფრო დაბალი ინტელექტი აქვთ, რომ რაღაც უნდა დააშაონ, ცალკე უნდა იცხოვრონ. სამწუხაროდ, ეს ჯერ კიდევ ასეა. ქალების ნაწილსაც სჯერა, რომ მამაკაცების მსგავსად ბევრ რამეს ვერ გააკეთებენ, ვერ შეძლებენ. ისინი უფრო დაბალ ხელფასზე არიან თანახმა. თვითსტიგმატიზაციის პროცესი ძალიან მნიშვნელოვანია.“

ზაზა ქოიავას თქმით, სტიგმატიზაცია იმაზე მეტია, ვიდრე დისკრიმინაცია და ძალიან ნეგატიური ფენომენია:

„სტიგმატიზაციის შემთხვევაში ადამიანი შეიძლება მთლიანად დეკლასირებული იყოს. სტიგმატიზაცია დისკრიმინაციაზე მეტია, ხოლო თვითსტიგმატიზაცია კომპლექსზე მეტი. ფსიქოლოგიაში ძალიან მნიშვნელოვანია ადამიანის პრესტიჟი, თუ როგორ ეჩვენება ის საზოგადოებას. მათ ჰგონიათ, რომ თუ რამეს დაფარავენ და უფრო კარგი კუთხით ეჩვენებიან ადამიანებს, ეს უკეთესია, რადგან სხვაგვარად საზოგადოება მათ გარიყავს, ცუდს გაუკეთებს. სინამდვილეში, XXI საუკუნეში ხშირად სტიგმატიზაცია ადამიანს მოტივაციას აძლევს, რომ ბევრი რამ დაამტკიცოს, უფრო წინ წავიდეს, მეტად განვითარდეს.“

„დაბალი თვითშეფასება იწვევს სტიგმატიზაციას. ძალიან მნიშვნელოვანია აღზრდის პროცესი, თუ რა საზოგადოებაში ტრიალებს ბავშვი, რა ესმის მას ყოველდღიურად. ბოდიშს ვიხდი ამის თქმისთვის, მაგრამ „დებილი ხარ, შვილო, ვერასდროს ვერაფერს ისწავლი, შენი ძმა ნახე როგორ კარგად სწავლობს,“ - მთელი ცხოვრება ამის ძახილი ნიშნავს იმას, რომ ის ადამიანი მართლა იდიოტი გამოვა, ვერაფერს გააკეთებს, უკაცრავად ამის თქმისთვის. იშვიათ შემთხვევაში, შეიძლება, ამან მოტივაცია მისცეს ადამიანს, რომ რამე დაამტკიცოს. ხშირ შემთხვევაში, როდესაც ავტორიტეტი პიროვნება, დედა, უფროსი ძმა, მასწავლებელი მუდმივად ამას გაძახებს, შესაძლებელია, რომ ტვინმა ეს დაიპროგრამოს, კომპლექსად იქცეს და სტიგმად ჩამოყალიბდეს,“ - აღნიშნავს ზაზა ქოიავა.

წყარო: ​პოსტ ალიონი

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„არაფრით არ შეიძლება ისეთი სიტყვების თქმა, როგორიც არის: „თავი გაგიხმეს,“ სიტყვას ძალიან...
​ფსიქოლოგი ინგა გოჩელეიშვილი „სხვა შუადღეში“ სიტყვის ძალის შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ საუბრის დროს ადამიანი წინასწარ უნდა დააკვირდეს საკუთარ ფიქრებს:„სიტყვას ძალიან დიდი ძალა აქვს. ადამიანის გ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ბავშვმა იცის თვითონ მისი სიმაძღრის ზღურბლი, მას საკვები არ უნდა დავაძალოთ,“ - ბავშვთა ენდოკრინოლოგი ეკატერინე კვარაცხელია

„ბავშვმა იცის თვითონ მისი სიმაძღრის ზღურბლი, მას საკვები არ უნდა დავაძალოთ,“ - ბავშვთა ენდოკრინოლოგი ეკატერინე კვარაცხელია

ბავშვთა და მოზარდთა ენდოკრინოლოგმა ეკატერინე კვარაცხელიამ ბავშვებში ჭარბი წონის გამომწვევ ფაქტორებზე ისაუბრა და მშობლებს მოუწოდა ბავშვებს საკვები არ დააძალონ:

„ვიცით, რომ ძუძუთი კვება ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტორია. როდესაც ჩვენთან მოდის პაციენტი სხეულის ჭარბი მასით, აუცილებლად ვეკითხებით ძუძუთი კვების არსებობას ანამნეზში. ვიცით, რომ მინიმუმ ექვს თვემდე უნდა იყოს ძუძუთი კვება. ეს არის ერთ-ერთი პრევენციული ღონისძიება.

მნიშვნელოვანია 1 წლამდე პერიოდში მშობლის მიერ ბავშვის კვებითი ქცევის ჩამოყალიბება და ბავშვისთვის საკვების დაძლება. ეს უნდა იცოდეს ყველა მშობელმა, რომ ბავშვმა იცის თვითონ მისი სიმაძღრის ზღურბლი. მას არ უნდა დავაძალოთ იმაზე მეტი საკვები, ვიდრე თავად უნდა. რას შეჭამს ბავშვი, ეს არის მშობელზე დამოკიდებული, მაგრამ რამდენს შეჭამს, ეს უნდა გადაწყვიტოს ბავშვმა. რა თქმა უნდა, იგულისხმება რაციონალურ ფარგლებში.

არიან ბავშვები, რომლებიც უკიდურესად მცირე ულუფებით იკვებებიან, მაგრამ უხშირეს შემთხვევაში ბავშვი ამას თვითონ აკონტროლებს. თუ ბავშვი ჭარბად იკვებება, მისი ყურადღება უნდა გადავიტანოთ. თუ ის მუდმივად სახლშია და მაცივართანაა, ამის რეგულირება უნდა მოხდეს. ის ფიზიკურად უნდა დავტვირთოთ და აბსოლუტურად სხვა გარემოში გავიყვანოთ, სადაც არ ახსენდება საკვები. მნიშვნელოვანია, რითი წაიხემსებს ბავშვი. ეკრანთან გატარებული დრო აუცილებლად პირდაპირპროპორციულია სხეულის მასის ინდექსის. თუ ბავშვი ეკრანთან ერთ საათზე ნაკლებ დროს ატარებს, ჭარბი წონის რისკი გაცილებით ნაკლებია. თუ ბავშვი 2-3-4 საათზე მეტს ატარებს ეკრანთან, იქ ძალიან იმატებს სიმსუქნისა და ჭარბი წონის რისკი,“- მოცემულ საკითხზე ეკატერინე კვარაცხელიამ „ტელეკომპანია პირველის“ გადაცემაში „შუადღე Live” ისაუბრა.

წყარო: ​„შუადღე Live”

წაიკითხეთ სრულად