Baby Bag

რა როლს თამაშობს ბავშვის განვითარებაში მშობელთან მიჯაჭვულობა?

რა როლს თამაშობს ბავშვის განვითარებაში მშობელთან მიჯაჭვულობა?

რა როლს თამაშობს ბავშვის განვითარებაში მშობელთან მიჯაჭვულობა? - ამ თემაზე ​MomsEdu.ge-ის ფსიქოლოგი ნინო ბუაძე ესაუბრა.
- ქალბატონო ნინო, როგორც ვიცით, მნიშვნელოვანია ბავშვს მცირე ასაკიდან ჩამოუყალიბდეს უსაფრთხო მიჯაჭვულობის შეგრძნება აღმზრდელთან. რა როლს თამაშობს ის ბავშვის განვითარებაში?
- პირველად ეს სიტყვა - „მიჯაჭვულობა“ ძლიერი ემოციური კავშირის აღსანიშნავად გამოიყენა ბრიტანელმა ფსიქიატრმა და ფსიქოანალიტიკოსმა ჯონ ბოულბიმ. ეს არის ყველაზე მჭიდრო ემოციური კავშირი, რომელიც ხანგრძლივი დროით ნარჩუნდება. მიჯაჭვულობას გააჩნია თავისი ფაზები და სხვადასხვა ტიპის გვხვდება, მათ შორის არის უსაფრთხო მიჯაჭვულობა, რომელიც აღმზრდელთან, მშობელთან კონტაქტის, ბავშვის მოთხოვნილებების დროული დაკმაყოფილების შედეგად ყალიბდება და მის უსაფრთხო ბაზისს წარმოადგენს. შეგვიძლია ვთქვათ, რომ უსაფრთხო მიჯაჭვულობა არის ფუნდამენტი ბავშვის სიმშვიდის, თავდაჯერებულობის, ინიციატივის, პოზიტიურობის, კომუნიკაბელურობის, რთული სიტუაციების მართვის, გარემოს მიმართ დაინტერესებისა და ნდობის.
მიჯაჭვულობა - ეს არის ძლიერი ემოციური კავშირი, რომელიც ჩნდება ბავშის ცხოვრების პირველ წლებში, იგი ფიზიკური და ემოციური სიახლოვის სურვილს აჩენს და ბავშვის უსაფრთხოებას უზრუნველყოფს.

​- რას იწვევს მიჯაჭვულობის დარღვევა?
- მიჯაჭვულობის დარღვევის მიზეზი და ფორმა მრავალია, მაგრამ მოდი, დავყოთ სანდო და არასანდო მიჯაჭვულობად. არასანდო მიჯაჭვულობა წარმოადგენს საფრთხეს მომავალში, რადგან პიროვნებასთან იკვეთება სტრესის და სიძნელეების მართვის სირთულე, გაუცხოვება, იზოლაცია და განრიდება სოციუმისგან, უჭირს ხანგრძლივი ურთიერთბები, ეჭვით უყურებს საკუთარ შესაძლებლობებს, დაბალი თვითშეფასება, ინტელექტის და დასწავლის უნარის სირთულეები და ა.შ. ზემო აღნიშნული წარმოადგენს იმ რისკ-ფაქტორს, რაღა თქმა უნდა, ყველა შემთხვევა განიხილება ინდივიდუალურად.
- ბავშვებს 6-7 წლამდე ახასიათებთ განშორების შიში, თუ ეს შფოთვები დიდხანს და მძაფრად ვლინდება, როგორ უნდა მოიქცეს ამ დროს მშობელი?
- გეთანხმებით, მაგრამ შესაძლოა, ყველა შემთხვევა არ მივაწეროთ მიჯაჭვულობის დარღვევას, აქ გასათვალისწინებელია ინდივიდუალური გამოცდილება, ინფორმაცია, ცოდნა და დამოკიდებულება იმ გარემოს მიმართ, სადაც მიდის ბავშვი. 6-7 წელი სასკოლო ცხოვრება ახალი ეტაპია, სადაც ბევრი გამოწვევის წინაშე დგას ბავშვი. იცვლება რიტმი, ახალი მოთხოვნების და ვალდებულებების წინაშეა მოსწავლე. მნიშვნელოვანია წინასასკოლო მზაობა, საუბარია, არა მხოლოდ სწავლებისათვის აუცილებელი უნარების ჩამოყალიბებაზე, არამედ ფსიქო-ემოციურ მზაობასა და განწყობაზე.
- როგორ უნდა დავამყაროთ ბავშვთან ისეთი ურთიერთობა, რომ მას მომავალში დამოუკიდებლობის შეგრძნება ჩამოუყალიბდეს?

​​- დამოუკიდებლობისა და თავდაჯერებულობისათვის აუცილებელია ვაღიაროთ, მივიღოთ მისი უნიკალურობით, არ შევადაროთ და მხოლოდ მის ნეგატიურ გამოცდილებებზე არ ვიყოთ კონცენტირებულნი, ხშირად წავახალისოთ, გამოვყოთ მისი დადებითი ქცევა და მცდელობა. მივცეთ არჩევანის ნება, მისი ასაკის შესაბამისად დავუსვათ კითხვები, მოვერიდოთ მზა პასუხებს და ხშირად ვაფიქროთ.
ესაუბრა მარიამ ჩოქური

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუ​ფი“)

შეიძლება დაინტერესდეთ

„არიან ადამიანები, რომლებიც ერთმანეთს უღიმიან, არ აღიარებენ წყენას, მაგრამ გულის სიღრმეში დიდ ტკივილს ატარებენ,“ - ხათუნა მუზაშვილი

„არიან ადამიანები, რომლებიც ერთმანეთს უღიმიან, არ აღიარებენ წყენას, მაგრამ გულის სიღრმეში დიდ ტკივილს ატარებენ,“ - ხათუნა მუზაშვილი

ფსიქოლოგმა ხათუნა მუზაშვილმა პატიების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ ხშირად ადამიანებს ერთმანეთში ერევათ პატიება და დავიწყება:

„პატიება არის სტრესის განეიტრალება. ძალიან ხშირად ერთმანეთში ერევათ პატიება და დავიწყება. ამბობენ: „დამავიწყდა, აღარც კი მახსოვს.“ დავიწყება არ არსებობს. ამ ყველაფერს კომპიუტერის ეკრანს თუ შევადარებთ, დავიწყება ნიშნავს, რომ ეს ფოლდერი არ დევს კომპიუტერის ეკრანზე, არის სადღაც ჩამალული, რაც უარესია. ​არის რაღაც, რისი დავიწყებაც არ შეიძლება, სანამ არ მოაგვარებთ. პატიება არის, როდესაც თქვენ გახსოვთ ეს სიტუაცია, მაგრამ უკვე გეღიმებათ ამაზე, ის აღარ გტკივათ.“

ხათუნა მუზაშვილის თქმით, ჩვენი ქცევები და გრძნობები ხშირად ერთმანეთს არ ემთხვევა:

„თუ როგორ ვექცევი ადამიანს,​ რომელმაც გული მატკინა და რას ვგრძნობ, შეიძლება იყოს აბსოლუტურად სხვადასხვა. ხანდახან არის, რომ მინდა, ცოტა ხანს ცხვირი ავუწიო, მაგრამ არ ვარ ნაწყენი. მით უმეტეს, თუ ქალისა და კაცის ურთიერთობაზეა საუბარი. შესაძლოა, კონკრეტულ შემთხვევაში ჩვენი ქცევა იყოს დადგმული.“

„არიან ადამიანები, რომლებიც ერთმანეთს უღიმიან, უცინიან, თვლიან, რომ​ იყო ნაწყენი, ეს სირცხვილია. არ აღიარებენ, რომ არიან ნაწყენი, მაგრამ გულის სიღრმეში ძალიან სერიოზულ ტკივილს ატარებენ. დამანგრეველი სტრესის 90 % შედგება სწორედ ამ „დაიგნორებული“ სტრესისგან, რომელსაც სადღაც შორს ვინახავთ. ეს ყველაფერი არის დიდი ატომური ბომბი ჩვენს ქვეცნობიერში,“- აღნიშნულ საკითხებზე ხათუნა მუზაშვილმა საქართველოს რადიოს ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ „საქართველოს რადიო“

წაიკითხეთ სრულად