Baby Bag

„ბავშვი დაბადებიდან არის პიროვნება, რომელსაც თავისი პირადი საზღვრები თანდათან უყალიბდება,“ - ფსიქოთერაპევტი ნინო ნიბლაძე

„ბავშვი დაბადებიდან არის პიროვნება, რომელსაც თავისი პირადი საზღვრები თანდათან უყალიბდება,“ - ფსიქოთერაპევტი ნინო ნიბლაძე

ფსიქოთერაპევტი ნინო ნიბლაძე მოზარდებსა და მშობლებს შორის ურთიერთობების პრობლემებზე საუბრობს. მისი თქმით, სირთულეების გამომწვევი ხშირად მშობლების მხრიდან ჭარბი კონტროლია:

„მშობელი ცდილობს ისევ მორჩილებაში ჰყავდეს ბავშვი. მისი აზრით, მისი კონტროლის და ზედამხედველობის ქვეშ უნდა ხდებოდეს ყველაფერი. ​ეს საქართველოში მუდმივად გრძელდება. ამას ასაკობრივი ზღვარი არ აქვს. ბავშვი დაბადებიდან არის პიროვნება, რომელსაც თავისი პირადი საზღვრები თანდათან უყალიბდება. ამაში უნდა დავეხმაროთ ჩვენ. ჩვენ არ უნდა დავუზიანოთ ეს საზღვრები, მუდმივად შეჭრა ხდება, როდესაც სულ აკონტროლებ. როდესაც გარდატეხის ასაკი იწყება, ავტონომიურობისკენ ხდება სწრაფვა. ის ისწრაფვის დამოუკიდებლობისკენ, მისი მოთხოვნილებები იცვლება.“

ნინო ნიბლაძე სამ ფაზას აღწერს, რომელსაც ბავშვი განვითარების გზაზე გაივლის:

„სამ ფაზას გადის ბავშვი. ​თავიდან არის შერწყმის ფაზა მშობელთან. მისი მოთხოვნილება არის სიყვარული, ჩახუტება, მოფერება. მეორე არის დიფერენციაციის ფაზა. მისი მოთხოვნილება უკვე არის ინტელექტუალური. ჩვენც უნდა მივიდეთ იქამდე, რომ ოდესღაც ისინი დაგვეწევიან და გაგვასწრებენ კიდევაც. ეს უნდა ვაღიაროთ. მშობელი ამას თითქმის არ აღიარებს. ის თვლის, რომ რადგან შვილზე უფროსია, მეტი გამოცდილება აქვს, იცის მეტი. ეს არის მისი გამოცდილება, მისი ცხოვრება. მის გამოცდილებაში სრულიად სხვა ადამიანები იყვნენ, სრულიად სხვა დროში. მშობელი უნდა იყოს ჰორიზონტალურ ურთიერთობაში შვილთან, არა - ვერტიკალურში.“

ნინო ნიბლაძის თქმით, როდესაც მშობელი ბავშვს აიძულებს, რომ მან მხოლოდ მას უსმინოს და უპირობოდ მიიღოს მისი რჩევები, ამით ის შვილს ცუდ მაგალითს აძლევს:

„მე - მშობელი ვაიძულებ, რომ მისმინოს და გაიზიაროს ჩემი რჩევები, იმიტომ, რომ მე მაქვს მეტი გამოცდილება. ​როდესაც ამას ვაკეთებ, რას ვაკეთებ რეალურად? რეალურად ზეწოლას ვახდენ მასზე. მე არ ვასწავლი მას მოსმენას. ჩემგან უნდა მიიღოს მოსმენის მაგალითი. მე ვაიძულებ, რომ შენ მომისმინე უპირობოდ. რა თქმა უნდა, ეს არ უნდა გავაკეთოთ.“

„მე თანდათან ვუშვებ ჩემს შვილს. უცებ კი არ ვუშვებ, ეს გაშვება ხდება თანდათან. ნდობის ხარისხი უკვე იქამდეა, რომ მე მას ვენდობი. როდესაც ის ღამე არ მოდის სახლში, ე.ი. უკვე არის იმ ასაკში, როდესაც პასუხისმგებელია თავის ქცევაზე. სრული პასუხისმგებლობა არის 18 წლის ასაკში, როდესაც ზრდასრული ჰქვია ადამიანს. ჩვენ ვაყალიბებთ მის დამოკიდებულებას ადამიანების მიმართ. ​ბავშვს უყალიბდება გარკვეული დამოკიდებულება გარკვეული ტიპის ადამიანებისადმი. მე უკვე ვიცი მისი განწყობა ვის მიმართ როგორია. შემთხვევით არ აღმოჩნდებიან ასეთი ადამიანები მის ცხოვრებაში. ვიდრე მართვადია, გარკვეული ჩარჩოები აუცილებელია. უნდა ისწავლოს ბავშვმა პატარაობიდანვე რაღაცაზე „არას“ თქმა,“ - აღნიშნულ თემებზე ნინო ნიბლაძე ტელეკომპანია „მაესტროს“ გადაცემაში „გამარჯობა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„მაესტრო“

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„ბავშვი რომ ორი წლის გახდება და იტყვის: „მე მინდა“ ან „მე არ მინდა,“ ის უკვე პიროვნებაა და...
​​პედიატრი ყარამან ფაღავა მშობლისა და ბავშვის ურთიერთობაზე საუბრობს. მისი თქმით, მშობელი ბავშვის მიმართ ალერსიანი უნდა იყოს და მას ყოველთვის თანადგომას უცხადებდეს:„ბავშვი რომ ორი წლის გახდება ან...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„უნდა ვისწავლოთ ერთმანეთის ოცნებების ასრულება, ეს უნდა იყოს ციკლური ხასიათის,“- ზურა მხეიძის რჩევები წყვილებს

„უნდა ვისწავლოთ ერთმანეთის ოცნებების ასრულება, ეს უნდა იყოს ციკლური ხასიათის,“- ზურა მხეიძის რჩევები წყვილებს

ფსიქოლოგმა ზურა მხეიძემ ოჯახურ ურთიერთობებში წყვილს შორის რუტინისა და მოწყენილობის გადასალახად დადებითი და ძლიერი ემოციების არსებობის მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ წყვილმა წელიწადში ერთხელ მაინც უნდა განიცადოს განსაკუთრებით ძლიერი, პოზიტიური ემოცია, რათა ურთიერთობამ სტაბილურობა შეინარჩუნოს:

„ჩვენ რუტინაში ვიხლართებით. ამიტომ ურთიერთობებმა რომ შეინარჩუნოს ის ნაწილი, რომ გადაგალახინოთ რუტინის ემოცია. უნდა ვეცადოთ, რომ წელიწადში ერთხელ გავაკეთოთ ერთმანეთისთვის რამე ისეთი, რომელიც იმდენად ჭარბ პოზიტიურ ემოციებს იძლევა, რომ მერე ერთი ან ორი წელი თანაცხოვრებისას გარკვეული ტიპის რუტინა გადაგატანინოთ. ამაზე უნდა იფიქროს ორივე მხარემ. მე რაღაც უნდა გავაკეთო, რაც მეორეს ძალიან აღაფრთოვანებს. ეს უნდა იყოს ციკლური ხასიათის. ჩვენ ურთიერთობების შეფასების დროს ვიხსენებთ ხოლმე რა გვქონდა ერთმანეთთან, რუტინას არავინ არ იხსენებს. მე მოვდიოდი სახლში და ისიც მოდიოდა სახლში, ეს არ არის გახსენების მომენტი.

ადამიანს, შენს პარტნიორს თუ კარგად იცნობ, იცი რაზე როგორ რეაგირებს, უნდა ვისწავლოთ ერთმანეთის ოცნებების ასრულება, ისეთი რაღაცების გაკეთება, რაც ძალიან მნიშვნელოვანია მეორე ადამიანისთვის. შეიძლება თქვენთვის სულ არ არის ეს მნიშვნელოვანი. ასეთი ტიპის ემოცია, რომელიც ზემოდან გადაფარებულია რუტინული ტიპის ურთიერთობებზე, იძლევა საკვებს, რომ ურთიერთობები სტაბილური იყოს,“- აღნიშნა ზურა მხეიძემ.

წყარო: ​ტრენერთა ასოციაცია • Trainers' Association

წაიკითხეთ სრულად