Baby Bag

„ბავშვი დაბადებიდან არის პიროვნება, რომელსაც თავისი პირადი საზღვრები თანდათან უყალიბდება,“ - ფსიქოთერაპევტი ნინო ნიბლაძე

„ბავშვი დაბადებიდან არის პიროვნება, რომელსაც თავისი პირადი საზღვრები თანდათან უყალიბდება,“ - ფსიქოთერაპევტი ნინო ნიბლაძე

ფსიქოთერაპევტი ნინო ნიბლაძე მოზარდებსა და მშობლებს შორის ურთიერთობების პრობლემებზე საუბრობს. მისი თქმით, სირთულეების გამომწვევი ხშირად მშობლების მხრიდან ჭარბი კონტროლია:

„მშობელი ცდილობს ისევ მორჩილებაში ჰყავდეს ბავშვი. მისი აზრით, მისი კონტროლის და ზედამხედველობის ქვეშ უნდა ხდებოდეს ყველაფერი. ​ეს საქართველოში მუდმივად გრძელდება. ამას ასაკობრივი ზღვარი არ აქვს. ბავშვი დაბადებიდან არის პიროვნება, რომელსაც თავისი პირადი საზღვრები თანდათან უყალიბდება. ამაში უნდა დავეხმაროთ ჩვენ. ჩვენ არ უნდა დავუზიანოთ ეს საზღვრები, მუდმივად შეჭრა ხდება, როდესაც სულ აკონტროლებ. როდესაც გარდატეხის ასაკი იწყება, ავტონომიურობისკენ ხდება სწრაფვა. ის ისწრაფვის დამოუკიდებლობისკენ, მისი მოთხოვნილებები იცვლება.“

ნინო ნიბლაძე სამ ფაზას აღწერს, რომელსაც ბავშვი განვითარების გზაზე გაივლის:

„სამ ფაზას გადის ბავშვი. ​თავიდან არის შერწყმის ფაზა მშობელთან. მისი მოთხოვნილება არის სიყვარული, ჩახუტება, მოფერება. მეორე არის დიფერენციაციის ფაზა. მისი მოთხოვნილება უკვე არის ინტელექტუალური. ჩვენც უნდა მივიდეთ იქამდე, რომ ოდესღაც ისინი დაგვეწევიან და გაგვასწრებენ კიდევაც. ეს უნდა ვაღიაროთ. მშობელი ამას თითქმის არ აღიარებს. ის თვლის, რომ რადგან შვილზე უფროსია, მეტი გამოცდილება აქვს, იცის მეტი. ეს არის მისი გამოცდილება, მისი ცხოვრება. მის გამოცდილებაში სრულიად სხვა ადამიანები იყვნენ, სრულიად სხვა დროში. მშობელი უნდა იყოს ჰორიზონტალურ ურთიერთობაში შვილთან, არა - ვერტიკალურში.“

ნინო ნიბლაძის თქმით, როდესაც მშობელი ბავშვს აიძულებს, რომ მან მხოლოდ მას უსმინოს და უპირობოდ მიიღოს მისი რჩევები, ამით ის შვილს ცუდ მაგალითს აძლევს:

„მე - მშობელი ვაიძულებ, რომ მისმინოს და გაიზიაროს ჩემი რჩევები, იმიტომ, რომ მე მაქვს მეტი გამოცდილება. ​როდესაც ამას ვაკეთებ, რას ვაკეთებ რეალურად? რეალურად ზეწოლას ვახდენ მასზე. მე არ ვასწავლი მას მოსმენას. ჩემგან უნდა მიიღოს მოსმენის მაგალითი. მე ვაიძულებ, რომ შენ მომისმინე უპირობოდ. რა თქმა უნდა, ეს არ უნდა გავაკეთოთ.“

„მე თანდათან ვუშვებ ჩემს შვილს. უცებ კი არ ვუშვებ, ეს გაშვება ხდება თანდათან. ნდობის ხარისხი უკვე იქამდეა, რომ მე მას ვენდობი. როდესაც ის ღამე არ მოდის სახლში, ე.ი. უკვე არის იმ ასაკში, როდესაც პასუხისმგებელია თავის ქცევაზე. სრული პასუხისმგებლობა არის 18 წლის ასაკში, როდესაც ზრდასრული ჰქვია ადამიანს. ჩვენ ვაყალიბებთ მის დამოკიდებულებას ადამიანების მიმართ. ​ბავშვს უყალიბდება გარკვეული დამოკიდებულება გარკვეული ტიპის ადამიანებისადმი. მე უკვე ვიცი მისი განწყობა ვის მიმართ როგორია. შემთხვევით არ აღმოჩნდებიან ასეთი ადამიანები მის ცხოვრებაში. ვიდრე მართვადია, გარკვეული ჩარჩოები აუცილებელია. უნდა ისწავლოს ბავშვმა პატარაობიდანვე რაღაცაზე „არას“ თქმა,“ - აღნიშნულ თემებზე ნინო ნიბლაძე ტელეკომპანია „მაესტროს“ გადაცემაში „გამარჯობა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„მაესტრო“

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„ბავშვი რომ ორი წლის გახდება და იტყვის: „მე მინდა“ ან „მე არ მინდა,“ ის უკვე პიროვნებაა და...
​​პედიატრი ყარამან ფაღავა მშობლისა და ბავშვის ურთიერთობაზე საუბრობს. მისი თქმით, მშობელი ბავშვის მიმართ ალერსიანი უნდა იყოს და მას ყოველთვის თანადგომას უცხადებდეს:„ბავშვი რომ ორი წლის გახდება ან...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ასე ადვილად ატომური ელექტროსადგურის აფეთქება შეუძლებელია... ეს ფსიქოლოგიური ომის ელემენტია,“- ფიზიკოსი გია ჯაფარიძე

„ასე ადვილად ატომური ელექტროსადგურის აფეთქება შეუძლებელია... ეს ფსიქოლოგიური ომის ელემენტია,“- ფიზიკოსი გია ჯაფარიძე

ფიზიკოსმა გია ჯაფარიძემ ატომური ომის საფრთხისა და ატომურ ელექტროსადგრუზე აფეთქების შემთხვევაში რადიაციული რისკების შესახებ ისაუბრა:

„დაბეჯითებით შემიძლია თქმა, რომ ეს ისტერია გადაჭარბებულია. მე ეჭვი მაქვს, რომ თვითონ რუსები უკიდებენ ცეცხლს. რატომ? იმიტომ, რომ ასე ადვილად ატომური ელექტროსადგურის აფეთქება შეუძლებელია. ჩერნობილში რაც მოხდა, დენი გაწყდა, შეიძლება ასე იყოს სადგური ერთი თვე და არაფერი არ მოხდება. ეს ფსიქოლოგიური ომის ერთ-ერთი ელემენტია. მე ბევრად უფრო მეშინია ომის და იმ ფრაზის, რომელიც პუტინმა გამოიყენა, როდესაც მან ბირთვული ომის შესაძლებლობა დაუშვა. ეს ძალიან სახიფათო რამ არის. ყველაზე დიდი დანაშაული ეს არის. საზოგადოებას რომ გაეგო, რომ ბირთვული ომი არ შეიძლება, ამას დასჭირდა ძალიან დიდი ძალისხმევა. ევროპა და ამერიკა ჰიროსიმის შემდეგ თავს ვალდებულად თვლიდნენ, რომ წინ დადგომოდნენ ამას. დიდი მეცნიერები გამოდიოდნენ მოწოდებით, რომ ნუ ვილაპარაკებთ ამაზე. არ შეიძლება იყოს ლოკალური ბირთვული ომი, იმიტომ, რომ ამას მოჰყვება ეკოლოგიური კატასტროფა. აი, ის შეგვეხება ნამდვილად. 150 ჭურვის გაცვლა იწვევს იმას, რომ საქართველოში ტემპერატურა დაიწევს, მოსავალი არ მოვა. ხიფათი ზუსტად იმაშია, რომ ის კაცობრიობას სიკვდილით აშინებს.“

„სინამდვილეში მსოფლიოში რადიაციულ ვითარებაზე კონტროლი არის ძალიან დიდი და ზუსტი. ბირთვული ომის შემთხვევაშიც კი, თუ ყუმბარების გაცვლა საქართველოს არ შეეხო, ამას სჭირდება გარკვეული დრო, რომ რადიაცია და უბედურება მოვიდეს საქართველომდე. ამ ვითარებას ძალიან კარგად აკონტროლებს მსოფლიო. რადიაციული ღრუბლის მოძრაობა მეტ-ნაკლებად კონტროლირდება. ღრუბელი ადის ძალიან მაღლა,“- აღნიშნულ საკითხზე გია ჯაფარიძემ ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „სხვა შუადღე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „სხვა შუადღე“ 

წაიკითხეთ სრულად