Baby Bag

„ბავშვს ყურადღება უნდა მივაქციო არა მაშინ, როდესაც ის რაღაცას აშავებს, არამედ მაშინ, როდესაც სრული სიჩუმეა,“ - ფსიქოლოგი თინათინ ჭინჭარაული

„ბავშვს ყურადღება უნდა მივაქციო არა მაშინ, როდესაც ის რაღაცას აშავებს, არამედ მაშინ, როდესაც სრული სიჩუმეა,“ - ფსიქოლოგი თინათინ ჭინჭარაული

ფსიქოლოგმა თინათინ ჭინჭარაულმა ბავშვისთვის კონკრეტული ქცევის დასწავლის მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მისი თქმით, უფროსებს თუ სურთ, რომ ბავშვისგან რაღაც ქცევა დაინახონ, მათ ეს ქცევა ბავშვს თავად უნდა ასწავლონ:

„თუ ჩვენ გვინდა, რომ ბავშვისგან დავინახოთ რაღაც ტიპის ქცევა, გამოდის, რომ ეს ქცევა უნდა ვასწავლოთ. ვასწავლოთ რა თვალსაზრისით? ყვირილზე როდის გადადიხართ ხოლმე? როდესაც ბავშვი რაღაცას ვერ აკეთებს, ​წყნარად ვერ ვაგებინებთ, ძალა არ გვაქვს და ვყვირივართ. შეიძლება ბავშვი მოვიდა, მოგქაჩა, შენ სხვა რაღაცით ხარ დაკავებული. მერე ძლიერად მოგქაჩა, უცებ „ბახ“ რაღაც გატყდა. მომენტალურად იქ ხარ. ყვირილი ხშირ შემთხვევაში ასრულებს კომუნიკაციის ფუნქციას.“

თინათინ ჭინჭარაულმა აღნიშნა, რომ ყვირილი კომუნიკაციის ეფექტიანი სტრატეგია არ არის და მის ნაცვლად ურთიერთობის სხვა ფორმა უნდა გამოვნახოთ:

„დიდები ვიწყებთ გარკვევას, გვინდა აღმოვაჩინოთ კომუნიკაციის ეფექტიანი სტრატეგიები. ​თვითონ ვაცნობიერებთ, რომ ყვირილი არ არის ის ფორმა, რომლითაც გარესამყაროსთან უნდა ვურთიერთობდე. ჩვენ თვითონ ვიწყებთ მოძებნას რაღაც ახალი ეფექტიანი სტრატეგიების. ბავშვების შემთხვევაში ყვირილი არის ჩვენთან კომუნიკაციის ფორმა. უფროსების პასუხისმგებლობაა ვასწავლოთ მათ ჩვენთვის უფრო გასაგები ენით გაგებინება.“

თინათინ ჭინჭარაულის თქმით, ბავშვს ყურადღება მაშინ უნდა მივაქციოთ, როდესაც ის მოსაწონ ქცევას ავლენს და არაფერს აშავებს:

„ბავშვს ყურადღება უნდა მივაქციო არა მაშინ, როდესაც ის რაღაცას აშავებს, არამედ მაშინ, როდესაც სრული სიჩუმეა. დაშავების პროცესი ხმამაღალია ხოლმე. სრული სიჩუმე ნიშნავს, რომ ბავშვი რაღაცით ერთობა. ​სიჩუმე უნდა იყოს უფრო მნიშვნელოვანი ინდიკატორი ჩემ მიერ ყურადღების ბავშვისკენ წარმართვის, ვიდრე ყვირილი. ამ შემთხვევაში ბავშვი სწავლობს, რომ ყვირილი კი არ იპყრობს ადამიანების ყურადღებას, არამედ სხვა რაღაც. მე ვასწავლი ბავშვს იმ კანონზომიერებას, რომ როდესაც რაღაცას კარგად აკეთებს, მე ამას ვხედავ. როდესაც ბავშვი ხატავს, უნდა ვიპოვო რა არის იქ ლამაზი და ეს წავახალისო.“

„როდესაც ვხედავ, რომ ბავშვს პირველად აქვს მცდელობა და თვითონ იწყებს დამოუკიდებლად კოვზით ჭამას, პირველად გამობაჯბაჯდება თავისი საძინებლიდან უცნაურად, მაგრამ დამოუკიდებლად ჩაცმული, უნდა წავახალისო. მას უნდა ჰქონდეს ჩვენი მხარდაჭერა, რომ ახალი ნაბიჯები გადადგას. ​ეს გაცილებით მეტ ძალისხმევად მოითხოვს ხოლმე ოჯახის წევრებისგან, მაგრამ საბოლოო შედეგი არის ჩვენთვის ბევრად უფრო სასიხარულო. მშობლები 12-14 წლის ასაკში არ აღმოაჩენენ, რომ თურმე დამოუკიდებლად არ ჭამს ბავშვი. ისინი არ აღმოაჩენენ, რომ თურმე დამოუკიდებლად ჩაცმა არ შეუძლია ბავშვს,“ - აღნიშნა თინათინ ჭინჭარაულმა.

წყარო: ​„აზროვნების აკადემია“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, „ფასდაკლებები დედებისთვის“ (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „ფასდაკლებები დედებისთვის“)

რატომ ყვირიან ბავშვები? - 6 გამომწვევი მიზეზი
​ბავშვები ზოგჯერ მოულოდნელად იწყებენ ყვირილს სკვერში, მაღაზიაში, თვითმფრინავში ან ოჯახურ გარემოში. ისინი ფრუსტრაციას, იმედგაცრუებასა და ძლიერ განცდებს ხშირად სწორედ ამ გზით გამოხატავენ. მშობლებს უჭირ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

რა ნიშნებით ამოვიცნოთ ჰიპერაქტიურობა და ყურადღების დეფიციტი ბავშვებში? - ფსიქიატრი ტატა ბაზღაძე

ფსიქიატრმა ტატა ბაზღაძემ ბავშვებში ჰიპერაქტიურობისა და ყურადღების დეფიციტის ძირითადი ნიშნების შესახებ ისაუბრა:

„ჰიპერაქტიურობისა და ყურადღების დეფიციტის ძირითადი ნიშნები ორ ძირითად ჯგუფად იყოფა. ყურადღების პრობლემები სკოლის ასაკის პერიოდში არის თვალშისაცემი. ბავშვი არის გაფანტული, დაბნეული, გაკვეთილზე არ უსმენს მასწავლებელს და თითქოს სადღაც დაფრინავს. ასეთი ბავშვები ხშირად კარგავენ ნივთებს, ავიწყდებათ წიგნების წაღება სკოლაში, ავიწყდებათ რა აქვთ დავალება, უჭირთ დავალების ბოლომდე დასრულება. მეორე ჯგუფს რაც შეეხება, ბავშვი ჭარბად აქტიურია, ვერ ისვენებს ერთ ადგილას, მუდმივად ლაპარაკობს გაკვეთილზე, სიტყვის წამოსროლა იცის გაკვეთილზე, როდესაც კითხვა ბოლომდე არ არის დასმული.

რას უნდა მივაქციოთ ყურადღება? ეს დამოკიდებულია ბავშვის ასაკზე. 3 წლამდე არის ჭარბი აქტივობა. ვხედავთ, რომ ბავშვმა რაც სიარული დაიწყო იმის მერე დარბის და არ დადის. ძალიან რთულია მისი ერთ ადგილას გაჩერება ისეთი აქტივობის დროსაც, როგორიც არის ჭამა. ორი წლის ბავშვს თავისუფლად შეუძლია 10 წუთი საკვებ სკამში იჯდეს ან მაგიდასთან და მშვიდად ჭამოს. ჰიპერაქტიური ბავშვები ერთ ადგილზე ვერ ჩერდებიან, მშობლები კოვზით დასდევენ და აჭმევენ, ან ურთავენ ტელევიზორს, ხელში აძლევენ პლანშეტს, რომ ეკრანზე იყოს მიჯაჭვული და მშობელმა აჭამოს, რაც კიდევ უფრო აღრმავებს პრობლემას. ჰიპერაქტიურ ბავშვებს სარისკო ქცევები აქვთ, სულ მუდმივად სჭირდებათ ყურადღება.

4-5 წლის ბავშვებს, როდესაც აქვთ აქტივობები, სადაც ჯდომა და მოსმენაა საჭირო, ასეთი ბავშვები თავისთვის თამაშობენ, დარბიან. შეიძლება ჩართული იყოს ბავშვი პროცესში, გაიგონოს, დაიმახსოვროს, მაგრამ მოძრაობს. ასეთ ბავშვებს ბაღის პერიოდში უნდა მივცეთ საშუალება, რომ იმოძრაოს, თუ ის უსმენს. არიან ბავშვები, რომლებიც არ მოძრაობენ ბევრს, მაგრამ არ უსმენენ მასწავლებელს და ხშირად სჭირდებათ პედაგოგის მხრიდან ყურადღების მიქცევა. შეკითხვები არის ძალიან კარგი საშუალება, რომ ბავშვი პროცესში მოაბრუნო,“- მოცემულ საკითხზე ტატა ბაზღაძემ ტელეკომპანია „ფორმულას“ გადაცემაში „ჯანმრთელობის ფორმულა“ ისაუბრა.

წყარო:​ „ჯანმრთელობის ფორმულა“ 

წაიკითხეთ სრულად