Baby Bag

„თუ ყველაფერს სხვას ვაბრალებ, ჩემი ფსიქიკა წყვეტს განვითარების გზას,“ - ზურა მხეიძე

„თუ ყველაფერს სხვას ვაბრალებ, ჩემი ფსიქიკა წყვეტს განვითარების გზას,“ - ზურა მხეიძე

ფსიქოლოგმა ზურა მხეიძემ წარმატებული კომუნიკაციისთვის გულწრფელობისა და ბუნებრივობის მნიშვნელობის შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ ადამიანს შეცდომა არ უნდა აშინებდეს:

​შეცდომის დაშვება არ არის პრობლემა. ადამიანები ვართ და შეცდომას აუდიტორია გვპატიობს. ჩვეულებრივი ამბავია, რომ რაღაც სიტყვა ისე ვერ გამოვთქვი. ბუნებრივი თუ ხარ, უკვე გულწრფელი ხარ. თუ ჩვენ ტექსტს ძალიან მაგრად გავმართავთ ურთიერთობაში, აი, „მე, ბებია, ილიკო და ილარიონში" რომ არის: რავა გაზეთივით მელაპარაკებიო, აი, ასეა. არ გეჩვენება, რომ სანდოა.“

ზურა მხეიძის თქმით, კომუნიკაციის შეფასების მთავარი კომპონენტი ადამიანებზე მისი ემოციური ზეგავლენაა:

„თუ ვლაპარაკობთ ურთიერთობაში გავლენებზე, თქვენი კომუნიკაცია უნდა შეფასდეს ემოციურ კომპონენტში, რა ემოციას აღძრავს იგი და არა რამდენად ტექნიკურად სწორად არის დალაგებული წინადადება. როგორ მოქმედებთ გარეთ? რადგან ემოციური ინტელექტი გინდათ და გსურთ, ვიღაცები მართოთ, გთხოვთ, რომ ორი რამ დაიმახსოვროთ: თუ რაღაც თქვენს ცხოვრებაში ისე არ გამოდის, როგორც თქვენ გინდათ, ​ეს არის თქვენი ბრალი. ეს არის ძალიან მნიშვნელოვანი ნაწილი. თუ ჩემი ბრალი არ არის და მე ყველაფერს სხვას ვაბრალებ, ჩემი ფსიქიკა წყვეტს განვითარების გზას. თუ რაღაც არ გამომივიდა, მე უნდა ვიფიქრო, როგორ უნდა გამეკეთებინა ისე, რომ გამომსვლოდა.“

„როგორ დასკვნას ვაკეთებთ ხოლმე?! „ამას რა უნდა ველაპარაკო, იდიოტია.“ იდიოტი და უტვინო თუა, იმას თუ ვერ მართავ, ორჯერ იდიოტი გამოდიხარ, თუ შენი თავი ჭკვიანი გგონია. ამბობ, რომ შენ უფრო მაღლა დგახარ და ამ დროს ვერ მართე იმის სიტუაცია. ​როდესაც რაღაც არ გამომივიდა შვილთან, მეუღლესთან, სამსახურში უფროსთან, კოლეგასთან, ჩემი ფიქრი უნდა იყოს მიმართული აქეთკენ: რა დავაკელი? რა უნდა გამეკეთებინა სხვანაირად,“ - აღნიშნა ზურა მხეიძემ.

წყარო: ​აზროვნების აკადემია

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„ჩვენ თვითონ ვაპრობლემებთ ბევრ რამეს, ყველაფერი შეგიძლია დაამძიმო და ყველაფერი შეგიძლია შე...
​ფსიქოლოგმა ზურა მხეიძემ ემოციური ინტელექტის მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ ადამიანები პრობლემებს ხშირად თავად ქმნიან:„ყველაფერი შეგიძლია დაამძიმო და ყველაფერი შეგიძლია შეამსუბუქო. ​ჩვენ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მშობლებში გავრცელებული აზრია დღეს, რომ კომპიუტერი ავითარებს ბავშვს... შვიდი წლისას ავითარებს, მაგრამ ორი წლისას - არა,“ - თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვებზე გაჯეტებთან ხანგრძლივი ურთიერთობის მავნე ზეგავლენების შესახებ ისაუბრა:

„ძალიან ბევრი ექსპერიმენტია ჩატარებული. იაპონელებმა ჩაატარეს ექსპერიმენტი, მხოლოდ მშობლის ლაპარაკი შეადარეს კომპიუტერიდან ბავშვის მიერ მოსმენილ ლაპარაკს. აღმოჩნდა, რომ მშობლის და ძიძის საუბარი ბევრად უფრო მეტ სტიმულს აძლევს ბავშვის მეტყველების განვითარებას. 

როდესაც ბავშვი სულ კომპიუტერთანაა, ყველაზე მნიშვნელოვანი რაც აკლია, არის მოძრაობა. რატომ არის დიაბეტი ძალიან გავრცელებული დღეს პატარა ბავშვებში? იმიტომ, რომ არ მოძრაობს ბავშვი, იმიტომ, რომ ჰაერზე ვერ გაგყავს. ის პატარ-პატარა ხემსს მიირთმევს, როდესაც უყურებს ამ რაღაცებს კომპიუტერში.

მოტორულ განვითარებაში ძალიან სერიოზული პრობლემები შეიძლება შეიქმნას. ბავშვს არ აქვს მოძრაობის საშუალება და ვერ აკეთებს ექსპანსიას. ყველაზე მნიშვნელოვანია მეტყველება. ბავშვს დამლაპარაკებელი არავინ ჰყავს. ძიძამ საუკეთესო შემთხვევაში კარგად უნდა მოუაროს. მშობელს არ სცალია. ის დაღლილი მიდის სახლში და უხარია, რომ ბავშვი თავისთვის ჩუმად ზის და რაღაცებს შვება, თან ვითარდება. მშობლებში გავრცელებული აზრია დღეს, რომ კომპიუტერი ავითარებს ბავშვს. შვიდი წლის ბავშვს ავითარებს, მაგრამ ორი წლისას - არა.

საქმე იმაშია, რომ აზროვნების განვითარება გარემოსთან უშუალო ურთიერთობით ხდება. კომპიუტერთან კი ეს მხოლოდ ვიზუალია, მხოლოდ თვალით არის. მე, როგორც ნეიროფსიქოლოგს მგონია, რომ მარცხენა ჰემისფეროს, რომელიც არის ჩვენი მეტყველების ჰემისფერო, ეს კარგად არ ავითარებს. შედეგი არის ის, რომ ბავშვებს, რომლებსაც ისედაც აქვთ პრობლემა მეტყველების და ჩვენ არ ვიცით ჯერ, ისეთი რამ ემართებათ კომპიუტერისგან, რომ სხვა გამღიზიანებლებს მისი ტვინი აღარ უშვებს უკვე. როგორც კი მოაშორებ ამ ბავშვს გაჯეტს, მაშინვე ცოტა აზრზე მოვა, თვალებში გამოიხედება. ბევრ მშობელს უთქვამს ეს, რომ გამომირთავს მთლიანად ყველაფერი. მერე ბავშვი დაინტერესებულა გარემოთი და დაუწყია საუბარი,“- აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​წიგნების თაობა

წაიკითხეთ სრულად