Baby Bag

„თავისუფლად შეიძლება პროფესიული რეალიზაციისა და ბავშვებთან ურთიერთობის დაბალანსება,“ - თეა გოგოტიშვილი

„თავისუფლად შეიძლება  პროფესიული რეალიზაციისა და ბავშვებთან ურთიერთობის დაბალანსება,“ - თეა გოგოტიშვილი

ფსიქოლოგმა თეა გოგოტიშვილმა დაკავებული დედების პრობლემებზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ თავისუფლად არის შესაძლებელი პროფესიული საქმიანობისა და ბავშვთან ურთიერთობის დაბალანსება:

„ეპოქა მოითხოვს იმას, რომ ქალმა იმუშაოს, იყოს რეალიზებული. იმ ქალბატონებს, რომლებიც ვერ ახერხებენ თვითრეალიზაციას, ფსიქო-ემოციური პრობლემები სწორედ ამ არარეალიზებულობის გამო უჩნდებათ. ​თავისუფლად შეიძლება დაბალანსება პროფესიული რეალიზაციისა და ბავშვებთან ურთიერთობის. ეს არის მიზანდასახულობის, ორგანიზებულობის და იმ უნარ-ჩვევების შედეგად, რომელიც ვითარდება აღზრდა-განვითარების პროცესში. თუ ბავშვობაში დისციპლინა და ორგანიზებულობა არ არის ჩვეული მდგომარეობა, მათი ათვისება ძალიან რთულად ხდება ზრდასრულობაში. ეს ჩვენი ეთნოსის პრობლემაა.“

თეა გოგოტიშვილის თქმით, მშობელი ზედამხედველი არ უნდა იყოს და მან ბავშვთან ურთიერთობაში ზომიერება უნდა გამოიჩინოს:

​მშობელი არ უნდა იყოს ზედამხედველი მხოლოდ. ხშირ შემთხვევაში მშობელს ერევა და მაკონტროლებელი ფუნქცია ურთიერთობის სანაცვლოდ მიაჩნია კარგი მშობლის როლში ყოფნად. ხშირად ხდება, რომ შემოწმება, გადამოწმება, გამოძიება, ურთიერთობების უნდობლობაში გადაზრდა ნეგატიური ზეგავლენის მქონეა ბავშვზე, ისევე როგორც სრული უყურადღებობა. მშობელს უნდა ჰქონდეს იმპულსი შინაგანად, რომ ეს ორი პოლუსი: უყურადღებობა და გადამეტებული კონტროლი მუდმივად ჰქონდეს თვალსაწიერში.“

„როდესაც ვსაუბრობთ თანასწორ ურთიერთობაზე ბავშვთან, ეს არ ნიშნავს, რომ მშობელი უნდა გახდეს მცირეწლოვანი ან მოზარდი, არამედ ​მან ბავშვს უნდა აგრძნობინოს, რომ ის არის პიროვნება. უნდა გვახსოვდეს, რომ ადამიანებს შორის მხოლოდ სიტყვიერი კონტაქტი არ არის ინფორმაციის წყარო, არამედ ჩვენი გამომეტყველება, ჩვენი ხმის ინტონაცია. ეს არ არის არც მექანიკურად დასწავლადი. გულწრფელობა, ღიაობა და უშუალო ურთიერთობები ნებისმიერ დანაშაულის განცდას თუ დაკავებულობას თავისუფლად დააკომპენსირებს,“ - აღნიშნულ საკითხებზე თეა გოგოტიშვილმა ტელეკომპანია „რუსთავი 2“- ის გადაცემაში „დილა მშვიდობისა საქართველო“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა მშვიდობისა საქართველო“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„მომუშავე დედებმა უნდა შეუქმნან თავს პირობები, რომ ამოისუნთქონ, ამოსუნთქვის მომენტები დააგ...
​​ფსიქოლოგმა ნინო გოგიჩაძემ მომუშავე დედების პრობლემებსა და სტრესულ ცხოვრებაზე ისაუბრა. მან დედებს განტვირთვასა და ცხოვრების დაგეგმვასთან დაკავშირებით საინტერესო რჩევები მისცა:„როდესაც ვსაუბრობთ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

​რატომ ეშინიათ ბავშვებს სიბნელის? - რეკომენდაციები ბავშვთა და მოზარდთა ფსიქოლოგისგან

​რატომ ეშინიათ ბავშვებს სიბნელის? - რეკომენდაციები ბავშვთა და მოზარდთა ფსიქოლოგისგან

რატომ ეშინიათ ბავშვებს სიბნელის და როგორ დავეხმაროთ მათ? - ამ საკითხებზე MomsEdu.ge-ს ბავშვთა და მოზარდთა ფსიქოლოგი მარიამ შოვნაძე ესაუბრა.

რატომ ეშინიათ ბავშვებს სიბნელის?

შიში ისეთივე მნიშვნელოვანი ემოციაა, როგორც სიხარული, ბრაზი და ა.შ. ხშირად სამუშაო პროცესში ვხვდები დამოკიდებულებას, რომ შიში ცუდი ემოციაა და სირცხვილთანაც აკავშირებენ. ზოგადად, ემოციებთან და მათ შორის, შიშთანაც, არასწორი შეფასებაა - ცუდი ან კარგი. სინამდვილეში შიშს დიდი როლი აქვს ადამიანის ცხოვრებაში, გვიცავს აღქმული საფრთხეებისგან.

შიშს ყველა ბავშვი გრძნობს ბავშვობაში, ეს ბუნებრივი და ნორმალურია. ჩვეულებრივ, პირველად 3-დან 6 წლამდე ასაკში ჩნდება. ამ ასაკში ბავშვებს უჭირთ გამიჯნონ ფანტაზია და რეალობა, ამიტომ საწოლის ქვეშ ან კარადაში შესაძლოა წარმოიდგინონ სხვადასხვა პერსონაჟი.

- თუ პრობლემას ყურადღებას არ მივაქცევთ, შესაძლებელია თუ არა მომავალში გართულდეს?

ისეთი ფრაზები, როგორიც არის „არაფერია საშიში”, „ნუ გეშინია”, „ამხელა ბიჭს/გოგოს როგორ გეშინია, სირცხვილია” - დაუშვებელია. ბავშვის ემოციის იგნორით, გაბრაზებით, შერცხვენით ან გაუფასურებით, მას ვერ ვეხმარებით, პირიქით, უკიდურესი შედეგები შეიძლება მივიღოთ.

- როგორ დავეხმაროთ და ავუხსნათ პატარას, რომ არაფერია საშიში?

სიბნელის შიში არ არის მხოლოდ და მხოლოდ სიბნელის შიში. ეს შიში გულისხმობს სიბნელეში რაიმე საფრთხის არსებობის და მისი ვერ დანახვის შიშს. აქედან გამომდინარე, ფანტაზიის დახმარებით ბავშვისთვის ჩრდილი ბნელ კუთხეში შეიძლება მონსტრად გადაიქცეს. მაშინ, როდესაც ბავშვს აქვს ძლიერი შიში, რომ საწოლის ქვეშ მონსტრია და ჩვენ ვუხსნით რომ საწოლის ქვეშ საფრთხე არ არის, მაგრამ მას ისევ ეშინია, ამ დროს, შესაძლოა მშობელი გაღიზიანდეს, გაბრაზდეს ან საკუთარი თავი დაადანაშაულოს რომ საკმარისად კარგად ვერ უხსნის. მნიშვნელოვანია, გავიხსენოთ ასაკობრივი თავისებურება, ბავშვს აღნიშნულ ასაკში უჭირს ფანტაზიის და რეალობის გამიჯვნა, აქედან გამომდინარე, შესაძლოა თქვენ გისმენდეთ, მაგრამ ამან გავლენა არ იქონიოს და კიდევ უფრო მეტად დატვირთოს ბავშვის ემოციური მდგომარეობა.

- რა გზები არსებობს შიშის დასაძლევად?

რეკომენდაციები:

- მნიშვნელოვანია, ამოვიცნოთ და ვაღიაროთ ბავშვის შიში, ვალიდურად მივიღოთ და არავითარ შემთხვევაში არ გავაუფასუროთ. ასევე, არ არის რეკომენდებული ისეთი სქემების მიწოდება, როგორიც არის „კარგ ბავშვებს არ ეშინიათ”, „კარგ ბავშვებთან მონსტრები არ მოდიან”.

როგორც აღვნიშვნე, მნიშვნელოვანია ვალიდაცია მივცეთ ბავშვს, ვაგრძნობინოთ თანაგანცდა, რომ მარტო არ არის ამ შიშთან და გვსურს მისი დახმარება. თუ ჩვენ ვალიდურად მივიღებთ მის შიშს, დავეხმარებით ამ შიშის გამოკვლევაში და შესწავლაში, ბავშვი მნიშვნელოვან გამოცდილებას მიიღებს და აუცილებლად გაუმკლავდება.

თუ ბავშვს ეშინია ბნელ ოთახში მარტო დარჩენის და დაძინების, ამ შემთხვევაში, შეგვიძლია ხშირად გავატაროთ დრო ერთად ბნელ ოთახში. მაგალითად, ჩაბნელებულ ოთახში მოვაწყოთ ფანრებით განძის ძიება ან კედელზე ჩრდილებით ვითამაშოთ. რაც უფრო მეტ დროს გავატარებთ მხიარულად სიბნელეში, ბავშვი უფრო უსაფრთხოდ იგრძნობს თავს და ისწავლის როგორ გამოიკვლიოს შიში, არსებული გარემო. ასევე, შესაძლოა დაეხმაროს ძილის მეგობარი, სათამაშო, რომელიც თავს უსაფრთხოდ აგრძნობინებს.

შეგვიძლია ძილის წინა რიტუალის შემდეგ ერთად ფანრით გამოვიკვლიოთ ოთახის კუთხეები, საწოლის ქვეშ არსებული სივრცე და ეს ფანარიც დავუტოვოთ ბავშვს, რათა საჭიროების შემთხვევაში მარტომაც გააგრძელოს გამოკვლევა.

ესაუბრა მარიამ ჩოქური

წაიკითხეთ სრულად