Baby Bag

„ეპითეტებით: „შე უზრდელო, შე ასეთო და ისეთო,“ მიმართვას აზრი არ აქვს. საუბარს ვიწყებთ პირველი პირით,“ - თამარ გაგოშიძის რჩევები მშობლებს

„ეპითეტებით: „შე უზრდელო, შე ასეთო და ისეთო,“ მიმართვას აზრი არ აქვს. საუბარს ვიწყებთ პირველი პირით,“ - თამარ გაგოშიძის რჩევები მშობლებს

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მშობლებისა და თინეიჯერების ურთიერთობის პრობლემებზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ გაღიზიანებულ და ემოციურ მდგომარეობაში მყოფ თინეიჯერთან სიმშვიდის შენარჩუნება და შემდგომ დისკუსიის გამართვა ამართლებს:

„დისკუსია არის ძალიან დამღლელი მშობლისთვის. ეს მთელ ენერგიას გაცლით, მაგრამ, სხვა გზა არ გაქვთ. ეპითეტებით: „შე უზრდელო, შე ასეთო და ისეთო,“ ამ ტექსტით მიმართვას აზრი არ აქვს. ვიწყებთ პირველი პირით, რომ მე არ გელაპარაკები ასე და არ მომწონს, რომ შენ ასე მელაპარაკები. მოდი, გავარკვიოთ რა გინდა.​ ასეთი დისკუსია და საუბრები არის ძალიან მნიშვნელოვანი. ეს არის უებარი წამალი ასეთი აფეთქებების ჩასაქრობად. მსჯელობაზე გადასვლისთანავე ემოცია ნელდება.“

თამარ გაგოშიძემ მშობლებს ურჩია არ ეკონტაქტონ ბავშვს, როდესაც ის ყვირის და ჩხუბობს:

„არის მეორე გზაც: როდესაც ის ყვირის და ჩხუბობს, თქვენ არ ეკონტაქტებით, თუ ხელით არ შეგეხოთ, ასეთებიც ხდება. ერთია სტრატეგია, როდესაც ძალიან აფეთქებულია მოზარდი და აცლით, როდის დაიცლება. ​მერე ესაუბრებით აუცილებლად. თუ წუწუნებს და ჯიჯღინებს, რაღაც პერიოდიდან შეიძლება მისი გამოწვევა დისკუსიაში. ეს არის ძალიან დამღლელი. ამას სჯობს თოხით თოხნა. მე მესმის კარგად. სერიოზულად ვამბობ ამას, იმიტომ, რომ მეც მქონია ასეთი მძიმე გამოცდილება. გეგონება, ტონა ტვირთი ათრიე, ისეთი განცდა გაქვს ხოლმე მერე. ეს არის ბრძოლა, ბრძოლა ჩვენი შვილების კეთილდღეობისთვის. ეს ბრძოლა ჩვენ უნდა მოვიგოთ ისე, რომ ისინი არ გავანადგუროთ და ცხოვრება არ გავუნადგუროთ. გარდატეხის ასაკში მნიშვნელოვანია დისკუსია, მსჯელობა. არა „შენ“ პოზიცია, რომ შენ ასეთი ხარ და ისეთი ხარ. ამაზე თავს ვიკავებთ და ამას არ ვეუბნებით. ხანდახან კი გინდა, რომ გაწიწკნო, მაგრამ სჯობს რომ ეს არ გააკეთო.“

„რაღაც შემთხვევაში ვახსენებთ მოზარდებს, რომ ისინი სრულწლოვანები არ არიან და ჩვენ ვართ მათზე პასუხისმგებლები. სწორედ ამიტომ ჩვენ ვითხოვთ ერთმანეთთან გამოცდილებების გაზიარებას. როდესაც ეს ყოველდღიურად წვეთავს ნელ-ნელა, ამას ყოველთვის მოაქვს შედეგი. არ უნდა გეშინოდეთ. როგორც წესი, თინეიჯერი შვილების მშობლებს თავიანთი შვილების ეშინიათ. გეშინია ემოციების, აფეთქების, დაკარგული გაქვს უკვე ავტორიტეტი. ამას უნდა შეეგუო. შენ ​ეს ავტორიტეტი თავიდან უნდა მოიპოვო. გარდატეხის ასაკი სწორედ ეს არის, რომ თინეიჯერმა ავტორიტეტები უნდა დაამსხვრიოს,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძე

წყარო: ​„მშობლები განათლებისთვის“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„ბავშვმა „მინდასა“ და „უნდას“ შორის განსხვავება უკვე 7 წლის ასაკში უნდა იცოდეს,“ - თამარ გ...
​თამარ გაგოშიძემ ბავშვებში სიზარმაცის პრობლემის და მისი დაძლევის მეთოდებზე ისაუბრა. მან სიზარმაცის გამომწვევი მიზეზები დაასახელა:„სიზარმაცე აბსტრაქტული ტერმინია. რა არის სიზარმაცე? როდესაც ცდილობ, რომ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„რაც გინდა ის გიქნია“, დღევანდელ მოზარდებთან არ ჭრის,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ნაშუადღევს“ მშობლებსა და მოზარდებს შორის ურთიერთობების პრობლემებზე ისაუბრა:

„მეგობარი მნიშვნელოვანია, მაგრამ მშობელი არის, პირველ რიგში, ჩარჩოს შემქმნელი. მეგობარი ასეთ ჩარჩოს არ გიქმნის. მეგობარი ხარ ბავშვისთვის იმ მხრივ, რომ მას არ ეშინოდეს შენთან ღიად განხილვა იმ საკითხების, რაც მას აწუხებს. ეს დიდი პრობლემაა დღეს. ბავშვები ფიქრობენ, რომ მშობლები ვერ გაუგებენ, ატყდება ჩხუბი, იქნება უსიამოვნება, რის გამოც ისინი მშობლებთან ღიად არ საუბრობენ. ამ გაგებით მშობელი არის ბავშვის მეგობარი, მაგრამ შენ, როგორც მშობელი, პირველ რიგში, ხარ ეთიკური ჩარჩოს , ღირებულებითი ჩარჩოს დამდები. ჩარჩო აუცილებელია, მაგრამ არა ავტორიტარული ჩარჩო, გარედან თავსმოხვეული კი არა, ერთობლივად შემუშავებული.

წარმოვიდგინოთ, რომ 12 წლის ბავშვი მოდის და ამბობს, რომ კლუბში მიდის მეგობრებთან ერთად. შენ შეგიძლია უყვირო, ეჩხუბო და არ გაუშვა, მაგრამ შეგიძლია მშვიდად დაელაპარაკო, ამ გადაწყვეტილების დადებითი და უარყოფითი მხარეები განიხილო მასთან ერთად. საბოლოოდ ის თავად მიიღებს იმ გადაწყვეტილებას, საითკენაც შენ უბიძგებ. ამაზე მარტივია, რომ კარი ჩაუკეტო, ეჩხუბო, 12 წლისას მოერევი, მაგრამ 15 წლისას ვერა. „რაც გინდა ის გიქნია,“ დღევანდელ მოზარდებთან არ ჭრის. გარდატეხის ასაკში მშობელს ეშინია და ურჩევნია ბავშვის მეგობრად დარჩეს. რაღაც კომპლექსი აქვთ დღევანდელ მშობლებს. მშობელი თვლის, რომ უნდა იყოს თავისი შვილის მეგობარი, არ უნდა აწყენინოს. ამიტომ გვაქვს ორი უკიდურესობა: ან ავტორიტარული სტილი, ან დამოკიდებულება: „ყველაფერზე თანახმა ვარ, გააკეთე რაც გინდა, რაც გაგიხარდება.“ მერე ბავშვი მეუბნება, რომ მშობლისთვის სულ ერთია, თუ სად წავა ის, რადგან არასდროს არაფერს ეუბნება. ეს უკვე უგულებელყოფაა ბავშვის,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​„ნაშუადღევს“ 

წაიკითხეთ სრულად