Baby Bag

„გოგონებში ორ-ნახევარი ან სამ-ნახევარი წელი, ბიჭებში სამ-ნახევარი ან ოთხ-ნახევარი წელი არის იდეალური ასაკი ბაღისთვის,“ - ზაზა ვარდიაშვილი

„გოგონებში ორ-ნახევარი ან სამ-ნახევარი წელი, ბიჭებში სამ-ნახევარი ან ოთხ-ნახევარი წელი არის იდეალური ასაკი ბაღისთვის,“ - ზაზა ვარდიაშვილი

ფსიქოლოგმა ზაზა ვარდიაშვილმა ბაღისა და სკოლისთვის იდეალური ასაკის შესახებ ისაუბრა და ბავშვთან ინდივიდუალური მიდგომის მნიშვნელობას გაუსვა ხაზი:

​იდეალური, როგორც ბაღისთვის, ასევე სკოლისთვის არის ინდივიდუალური შერჩევა. განვითარების ორი ტიპი გვაქვს. არის როგორც კონტინუალური, ასევე დისკრეტული განვითარება. ზოგიერთი ბავშვი საფეხურეობრივად ვითარდება, უცბად ხდება განვითარება, შემდეგ პლატოა. ზოგადად გოგონებში ორ-ნახევარი ან სამ-ნახევარი წლის, ბიჭებში სამ-ნახევარი ან ოთხ-ნახევარი წლის ასაკში არის იდეალური ასაკი ბაღისთვის.“

ზაზა ვარდიაშვილის თქმით, ბავშვის სასკოლო მზაობა ფსიქოლოგებმა უნდა შეაფასონ:

„ყველაზე სწორი იქნება, რომ ფსიქოლოგებმა შეაფასონ ბავშვის მზაობა სკოლისთვის. ძალიან ხშირია შემთხვევები, როდესაც თუნდაც შვიდი წლის ასაკში მზად არ არის ბავშვი სკოლისთვის. რვა წლის ასაკში ის უკვე მზადაა სკოლისთვის. როდესაც ასეთი ბავშვი ექვსი წლის ასაკში მიდის სკოლაში, იქ იკარგება ძალიან ბევრი რამ, იკარგება მოტივაცია და ვიღებთ საკმაოდ ცუდ შედეგებს. ყველაზე კარგი ფორმა იქნება, რომ ინდივიდუალურად მოხდეს შერჩევა. ბავშვი ციდან არ ვარდება. ის არის დედის და მამის გენეტიკა. ​მშობელმა ყველაზე კარგად იცის ის უნარები, რომელიც მის შვილში განვითარებულია. ეს ყველაფერი ხომ გენეტიკურად არის პროგრამირებული ჩვენში.“

„ბაღში უფროსების რაოდენობა სხვადასხვა ასაკის ბავშვთან სხვადასხვა უნდა იყოს. ხუთ-ნახევარი წლის ბავშვებთან შესაძლებელია, რომ ოც ბავშვთან იყოს ერთი აღმზრდელი. მცირე ასაკში იყო სტანდარტი სოციალური ჰიგიენის. წლის- წლინახევრის ასაკში სამ ბავშვზე უნდა ყოფილიყო ერთი აღმზრდელი. არ არის სასურველი, რომ ბაღში ორ-ნახევარი წლის ასაკში ჯგუფში 7-8 ბავშვზე მეტი იყოს,” - აღნიშნულ საკითხებზე ზაზა ვარდიაშვილმა საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „დილა პირველზე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„დილა პირველზე“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„ბავშვების ნაწილს აქვს სეპარაციის შფოთვა. ძალიან რთულია ამ მდგომარეობის გადალახვა,“ - თამა...
​ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ბავშვებში შფოთვითი აშლილობების სხვადასხვა ფორმაზე ისაუბრა. მისი თქმით, ბავშვების ნაწილს მშობლებთან განშორება და სასწავლო გარემოსთან შეგუება ძალიან უძნელდება:„საბავშვო...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში,“- ფსიქოლოგი თეო გუბიანური

„როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში,“- ფსიქოლოგი თეო გუბიანური

ფსიქოლოგმა თეო გუბიანურმა ბავშვსა და მშობელს შორის უსაფრთხო მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბების მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„მიჯაჭვულობაში ვგულისხმობთ ემოციურ კავშირს. ეს კავშირი არ არის მხოლოდ ბავშვს და მშობელს შორის კავშირი, შეიძლება ეს იყოს ადამიანი, რომელიც ზრუნავს ბავშვზე. ჩვილობიდან იწყება მიჯაჭვულობის ჩამოყალიბება. რა ფორმის იქნება მიჯაჭვულობა, ეს დამოკიდებულია მზრუნველ ადამიანზე. უსაფრთხო მიჯაჭვულობისას ბავშვს აქვს განცდა, რომ ვიღაც მასზე ზრუნავს და მხარს უჭერს. მას ეს შემდგომში განუზოგადდება გარემოზე, სამყაროზე. თუ მას ბავშვობიდან ასწავლეს, რომ ეს სამყარო და შენ ირგვლივ ადამიანები უსაფრთხოა და შეგიძლია ენდო, მას ეს გაჰყვება. მეორე ტიპის მიჯაჭვულობისას საფრთხის განცდაა. ეს მაშინ ხდება, როდესაც მას უვლიან, აჭმევენ, მაგრამ არ აქვთ მასთან ემოციური კავშირი.

ბავშვს რომ ვაწყენინებთ, გვგონია, რომ არაფერია, მეორე დღეს შემოვირიგებთ. ასე არ არის. იმას დრო უნდა, რომ ისევ გვენდოს. კარგად უნდა დავფიქრდეთ და დავგეგმოთ, როგორ მოვიპოვოთ ბავშვის ნდობა. ბავშვი რომ იზრდება, მიჯაჭვულობა, რომელიც ჩამოუყალიბდა, მოზარდობაში აისახება იმაზე, როგორ ურთიერთობას ამყარებს სხვებთან. შეიძლება ადამიანმა რაღაც მომენტში გადაიაროს არასანდო მიჯაჭვულობის ტრავმა, მოაგვაროს ამ ტრავმასთან თავისი ურთიერთობა.

ბავშვი რომ იბადება, ის იბადება და მან საერთოდ არ იცის ქცევის წესები, როგორ უნდა მოიქცეს. როდესაც ბავშვის ქცევაში რაღაც არ მოგვწონს, პირველ რიგში, მიზეზი ვეძებოთ ბავშვის ახლო გარემოში. თუ იქ ყველაფერი წესრიგშია, მერე მივადგეთ ბავშვს. პრობლემა ვეძებოთ ჩვენში, უფროსებში. პიროვნული თვისებები გენეტიკურად განპირობებულია, მაგრამ ნახევარს იღებს ბავშვი გარემოდან, ამიტომ გარემოს დიდი ყურადღება უნდა მივაქციოთ,“- მოცემულ საკითხზე თეო გუბიანურმა რადიო „ფორტუნას“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო:​ რადიო „ფორტუნა“

წაიკითხეთ სრულად