,,როცა იბადება ბავშვი, ოჯახი დიდ იმედებს ამყარებს მასზე და მის მომავალზე. ბავშვი ხდება ოჯახის ყურადღების ცენტრი და მთავარი საინვესტიციო პროექტი, რის შედეგადაც დიდი ტვირთის ტარება უწევს''

​ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ბავშვთან ეფექტიანი კომუნიკაციის დასამყარებლად მშობლებს საინტერესო რჩევები მისცა:

„ფსიქოლოგები ძალიან ბევრ რეკომენდაციას ვიძლევით. ეს ცოტა გამაღიზიანებელიც არის. ყველამ თავისი ოჯახი, თავისი საქმე, თავისი თავი უკეთ იცის. არსებობს უნივერსალური რეკომენდაციები, რაც გულისხმობს იმ პიროვნების პატივისცემას, ვისაც ვეკონტაქტებით. ერთ მაგალითს მოვიყვან. თქვენთან სტუმარს რომ დარჩეს ჩანთა, წიგნი, მობილური ან ქოლგა, წავიდეს და მობრუნდეს. თქვენ ხომ მას ეტყვით: „რას ბრძანებთ, მერე რა მოხდა“ და ნივთს გაატანთ. ბავშვს რომ ემართება ეს, ეუბნებით: „თავი გაბია?! არ გრცხვენია?! არაფერზე არ ფიქრობ!“ მოდი, ამ დროს ბავშვს ისე მოვექცეთ, როგორც მოვექცეოდით საპატივსაცემო ადამიანს.“

„რადგან შვილია, ჩვენ გვონია, რომ მან უპირობოდ იცის, რომ ჩვენ ის უპირობოდ გვიყვარს, მაგრამ ასე არ არის. ჩვენ კი გვიყვარს უპირობოდ, მაგრამ ეს არ გამოიხატება. ამას სჭირდება საქმით დამტკიცება. მარტო „მე შენ მიყვარხარ“ არ არის საკმარისი. აქ არის მე შენ პატივს გცემ, გაღიარებ და გისმენ. არსებობს საკითხები, რაც უნდა გადაუწყვიტო ბავშვს. არის მორალური თემები, სიცოცხლისთვის საფრთხის შემცველი თემები. იქ მშობელი არც შედის დისკუსიაში. ბავშვი ფანჯარაზე რომ ავა, ხომ არ დაუწყებ სუაბარს. აქ ქირურგიული მეთოდებია საჭირო. დანარჩენი ყველაფერი ყოფითი, რაც უშუალოდ ბავშვს ეხება, რა თქმა უნდა, მასთან ერთად უნდა განვიხილოთ. გულწრფელად, პატივისცემით, მადლობის მოხდით, ბოდიშის მოხდით, შეცდომების აღიარებით ორივეს მხრიდან უნდა მოხდეს კომუნიკაცია. „სად ისწავლა?“ - ეს კითხვა უადგილოა. სად ისწავლა და სახლში ისწავლა. ხშირ შემთხვევაში ასეა. მშობლებისგან სწავლობს ბავშვი,“- აღნიშნულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „განთიადი“