Baby Bag

„ექვსი წლიდან თოთხმეტ წლამდე ბიჭების ცხოვრებაში მამის ჩართულობის მნიშვნელობა იმატებს,“ - ფსიქოლოგი ნინო ახალაია

„ექვსი წლიდან თოთხმეტ წლამდე ბიჭების ცხოვრებაში მამის ჩართულობის მნიშვნელობა იმატებს,“ - ფსიქოლოგი ნინო ახალაია

ფსიქოლოგმა ნინო ახალაიამ ბიჭების ცხოვრებაში მამის როლის მნიშვნელობაზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ მამა 6-14 წლამდე ბიჭის ცხოვრებაში აქტიურად უნდა ჩაერთოს:

​ექვსი წლიდან თოთხმეტ წლამდე ბიჭების ცხოვრებაში მამის ჩართულობის მნიშვნელობა იმატებს. მამა არცერთ შემთხვევაში არ უნდა იყოს მეტისმეტად შრომისმოყვარე და მუდმივად დაკავებული. მან უნდა გამონახოს დრო შვილისთვის. თუ უნდა სრულფასოვანი, ჯანსაღი პიროვნების გაზრდა, ის ვალდებულია, რომ ბიჭ შვილთან გამონახოს საერთო ენა, ილაპარაკოს ბევრი, ითამაშოს ხმაურიანი თამაშები, გაისეირნონ ორმა მარტო.“

ნინო ახალაიას თქმით, ბიჭიც და გოგოც ორივე მშობელმა უნდა გაზარდოს:

​ბიჭიც და გოგოც ორივე მშობელმა უნდა გაზარდოს. ძალიან დაღლილმა მამამ რომ იცოდეს, რამდენად მნიშვნელოვანია მასთან ურთიერთობა მისი ბიჭი შვილისთვის, შვილთან ურთიერთობის მოთხოვნილება აუცილებლად გადასწონის და დაღლაც გაივლის. ეს ის პერიოდია, როდესაც შვილ ბიჭს სჭირდება მიბაძვის ობიექტი. ის ღრმად ინტერესდება მამის ქცევებით, მამის ინტერესებით, მამის საუბრით.“

„როდესაც დედასა და მამას შორის ურთიერთობა დაძაბულია ან მამასთან საერთოდ არ ცხოვრობს ბავშვი, ​მამის ხატი მაინც უნდა შენარჩუნდეს. როდესაც მამა ოჯახში შვილთან ერთად ვერ ცხოვრობს, ხდება ოჯახის სხვა წევრის მოშველიება ბავშვთან ურთიერთობის პროცესში. შეიძლება მამა სალანძღავია, მაგრამ ეს ბავშვისთვის არის ცუდი. მას სჭირდება ჯანსაღი მაგალითი,“ - აღნიშნულ საკითხებზე ნინო ახალაიამ ტელეკომპანია GDS-ის გადაცემაში „შუადღე GDS-ზე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„შუადღე GDS-ზე“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, ქალებისთვის შექმნა ახალი სივრცე, სადაც ყველაზე მცოდნე დედები იყრიან თავს. ჯგუფის დასახელებაც სწორედ ასეა - „მცოდნე დედების ჯგუფი“, რომლის საშუალებით დედები ერთმანეთს საკუთარ გამოცდილებას გაუზიარებენ. (ჯგუფში გასაწევრიანებლად ნახეთ ბმული - „მცოდნე დედების ჯგუფი“)

„ისევე როგორც ბავშვს სჭირდება დედა, მისთვის აუცილებელია მამა. ორივე მშობელს თავისი ფუნქციე...
​ფსიქოლოგი ​პაატა ამონაშვილი ბავშვის ცხოვრებაში მამის როლის შესახებ საუბრობს:„ბუნებამ ასე დააწესა, რომ ბავშვს ჰყავს ორი მშობელი, დედა და მამა. ისევე როგორც ბავშვს სჭირდება დედა, მისთვის აუცი...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ჩვენ გვაქვს ნახევრად შემდგარი და არშემდგარი ადამიანების არმია, რომელსაც ფანტასტიკური შესაძლებლობები აქვს, მაგრამ ეს არავინ არ იცის,“- თამარ გაგოშიძე

„ჩვენ გვაქვს ნახევრად შემდგარი და არშემდგარი ადამიანების არმია,  რომელსაც ფანტასტიკური შესაძლებლობები აქვს, მაგრამ ეს არავინ არ იცის,“- თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ ადეკვატური თვითშეფასებისა და თვითეფექტურობის ქონის მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„ჩვენ ვუყურებთ ექსპერტებს, რომლებიც სინამდვილეში ექსპერტები არ არიან. ჩვენ ვუყურებთ ადამიანებს, რომლებსაც თავიანთ კომპეტენციებზე ძალიან დიდი წარმოდგენა აქვთ და სინამდვილეში ისინი დიდად ვერ ჩაითვლებიან კომპეტენტურებად. ასევე ვუყურებთ ადამიანებს, რომლებსაც აქვთ ეს შესაძლობები და ამას ვერ იყენებენ. ეს არის სწორედ დამახინჯებული თვითეფექტურობის შედეგი, რომლის გამოც მერე ჩვენი საზოგადოება ძალიან დიდ ფასს იხდის. ჩვენი საზოგადოება იხდის ძალიან დიდ ფასს. ეს არის დამახინჯებული ცხოვრებები, უკმაყოფილო ადამიანები.

„მე არავის არ ვუყვარვარ,“ - ამას ამბობს ის, ვისაც უკრიტიკოდ მაღალი თვითშეფასება აქვს და ისიც, ვისაც კრიტიკულად დაბალი თვითშეფასება აქვს. ასეთი ადამიანები არასდროს არ არიან კმაყოფილები. ეს არის მენტალური პრობლემა უკვე. ეს უკვე მერე არის ფსიქიკური ჯანმრთელობის საკითხი. ყურადღება მშობლის, მასწავლებლის, მენტორის, მომავალი თაობის თვითეფექტურობის ჩამოყალიბებაზე მნიშვნელოვანია. განვითარებაზე ორიენტირებული განწყობების ჩამოყალიბებაზე ზრუნვა არის ძალიან მნიშვნელოვანი.

ძალიან ბევრ ადამიანს გარდატეხის ასაკში საკუთარი თავი არ მოსწონს. სხეული არ მოსწონს, არაფერი არ მოსწონს. ჩვენ ჩვენი რეპლიკებით კიდევ ვუმატებთ ამას. ვეუბნებით: „არაფერი შენ არ გაინტერესებს, არაფერი არ შეგიძლია.“ ჩვენ არ ვინტერესდებით, რა ინტერესი აქვთ ამ ადამიანებს. ხშირად მშობელი მეუბნება: „უი, ეს აინტერესებს?! მე არ ვიცოდი.“ მშობელმა არ იცის შვილის ინტერესები. ის თავისი ინტერესებით წარმართავს შვილის ინტერესებს. შეიძლება ბავშვს უნდა რამეზე სიარული. წავიყვანე ხატვაზე, ორ თვეში გამოვიდა, წავიყვანე ციგურაობაზე, ორ თვეში გამოვიდა. რატომ? მას არ სჯერა, რომ რამე გამოუვა. დაბრკოლებას შეეჯახა, ვიღაცამ შენიშვნა მისცა, არ მოეწონა ეს ბავშვს და გამოვიდა. თვითეფექტურობის ნაკლები სიმტკიცის გამო ეს მის შეფასებას პირდაპირ ურტყამს. მას არ უნდა, რომ იყოს ბოლო, შენიშვნების სამიზნე, არ უნდა აღიაროს, რომ პირველ ჯერზე შეიძლება არ გამოუვიდეს რაღაც და ძალისხმევა სჭირდება. ეს მას ბავშვობიდან არ ასწავლეს. ჩვენ გვაქვს ნახევრად შემდგარი და არშემდგარი ადამიანების არმია, რომელსაც აქვს ფანტასტიკური შესაძლებლობები, ძალიან კარგი რესურსები, მაგრამ ეს არავინ არ იცის მისი ჩათვლით,“- აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო: ​„აზროვნების აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად