Baby Bag

რა მნიშვნელობა აქვს ბავშვისთვის თანატოლებთან კომუნიკაციას?

რა მნიშვნელობა აქვს ბავშვისთვის თანატოლებთან კომუნიკაციას?

ნეიროფსიქოლოგმა, თინათინ ჭინჭარაულმა ისაუბრა კომუნიკაციის ნაკლებობაზე ბავშვებში, თუ როგორი მნიშვნელოვანია მათთვის თანატოლებთან ურთიერთობა:

„ჩვენ ვამბობთ, რომ კომუნიკაცია მნიშვნელოვანია ბავშვის განვითარებისთვის, მაგრამ არ ვიაზრებთ ამ სიტყვის უკან რა მნიშვნელობას ვდებთ. ხშირ შემთხვევაში კომუკინაციაში ადამიანები გულისხმობენ ოჯახის წევრებთან კონტაქტს და ფიქრობენ, რომ ეს არის საკმარისი. ეს არის ის წრე, რომელთანაც ბავშვს საშუალება აქვს დაბადებიდან ჰქონდეს ურთიერთობა. პანდემიიდან გამომდინარეც, ჩვენ თითქოს თავს ვიტყუებთ, რომ ეს წრე საკმარისია ბავშვის განვითარებისთვის, თუმცა ბევრი კვლევა უსვამს ხაზს, რომ გარკვეული ასაკში მას უკვე სჭირდება წრის გაფართოვება, ამის მნიშვნელოვანი ნაწილი არის თანატოლებთან ურთიერთობა“.

მისი თქმით, უფროსებმა რა ცოდნაც არ უნდა მივცეთ შვილს, როგორი გარემოც არ უნდა შევუქმნათ, თანატოლებთან კომუნიკაციას ვერაფრით ჩავანაცვლებთ:

„უფროსებს შეგვიძილია დიდი ცოდნა მივცეთ ბავშვებს, მაგრამ ჩვენ მათ ვერ ვასწავლით თანატოლებთან ურთიერთობას, რაც დაახლოებით 1-2 წლის ასაკიდან ძალიან მნიშვნელოვანია, რადგან ისინი ამ დროს გაცილებით უფრო კარგად სწავლობენ თანატოლებზე დაკვირვებით.

უფროსები ორიენტირებულები ვართ ბავშვზე და მისთვის ვქმნით სასიამოვნო, მაგრამ გამოწვევებისგან დაცლილ სივრცეს, „არ ვებუტებით“, უფრო დამთმობები ვართ. თანატოლებთან ურთიერთობისას ბავშვს ეძლევა საშუალება თავისი თავი მოსინჯოს გამოწვევებით სავსე სივრცეში, რაც არა მარტო კოგნიტურ, არამედ მის ემოციურ განვითარებასაც უწყობს ხელს“.

წყარო: ,,პირადი ექიმი - მარი მალაზონია"

შეიძლება დაინტერესდეთ

5 რეკომენდაცია ჰიპერმზრუნველ დედებს - როგორ მივანიჭოთ ბავშვს მეტი თავისუფლება?

5 რეკომენდაცია ჰიპერმზრუნველ დედებს - როგორ მივანიჭოთ ბავშვს მეტი თავისუფლება?

დედის ჰიპერმზრუნველობა ბავშვს გარესამყაროსთან ურთიერთობაში შეზღუდვებს უწესებს, რაც მის თვითშეფასებას აზიანებს და წინააღმდეგობებთან გამკლავების უნარს ართმევს. ჰიპერმზრუნველი დედები ბავშვის უსაფრთხოებაზე გადაჭარბებულად ზრუნავენ. მიუხედავად იმისა, რომ დედები გულწრფელად ცდილობენ ბავშვების დაცვას ზიანისგან, ჰიპერმზრუნველობით მატ მეტ ზიანს აყენებენ.

ჰიპერმზრუნველი დედა ბავშვს დამოუკიდებლობას ართმევს, მის ყველა შეცდომაზე მწვავედ რეაგირებს, ბავშვს არანაირ პასუხისმგებლობას არ აკისრებს, ხელს უშლის ბავშვს თავისუფალ თამაშსა და ბუნებასთან ურთიერთობაში. ისინი თავად ჭრიან შვილების პრობლემებს და ბავშვებს ამის შესაძლებლობას არ აძლევენ. ჰიპერმზრუნველი დედა ხშირად შეახსენებს ბავშვს, რომ მას ბევრი რამის გაკეთება არ შეუძლია, რითაც ბავშვში შიშსა და ეჭვებს აღვივებს.

როგორ უნდა დაძლიოს ჰიპერმზრუნველმა დედამ საკუთარი შიშები და ბავშვს მეტი თავისუფლება მიანიჭოს?

1. გააცნობიერეთ, რომ ჰიპერმზრუნველობა მავნეა, როგორც თქვენთვის, ასევე თქვენი შვილისთვის

მნიშვნელოვანია, გააცნობიეროთ, რომ თქვენს ჰიპერმზრუნველობას უარყოფითი შედეგები მოაქვს. ამის გაცნობიერება ადამიანს იმის აღიარებაში ეხმარება, რომ ის შეცდომას უშვებს და პრობლემის გადაჭრის გზები უნდა მოძებნოს.

2. გახდით მეტად თავდაჯერებული

ბავშვზე ჰიპერმზრუნველობის სურვილი დედის ეჭვებიდან და შიშებიდან მოდის. როდესაც ბავშვი სამყაროს შეცნობას იწყებს, დედას უნდობლობის, შიშისა და დაუცველობის განცდა ეუფლება, რომელიც მან უნდა დაძლიოს და თავდაჯერების გაძლიერებაზე იზრუნოს. როგორც წესი, ჰიპერმზრუნველი მშობლები თავადაც ამ მიდგომით არიან აღზრდილები. მნიშვნელოვანია, ბავშვობის ტრავმებთან გამკლავება სცადოთ და ის თქვენს შვილებს არ მოახვიოთ თავს.

3. უფლება მიეცით თქვენს შვილებს საკუთარ თავზე დამოუკიდებლადაც იზრუნონ

მშობელმა არაფერი არ უნდა გააკეთოს შვილისთვის ისეთი, რისი გაკეთების უნარიც ბავშვს უკვე გამომუშავებული აქვს. თუ ბავშვმა დამოუკიდებლად ჩაცმა იცის, მას ამის უფლება უნდა მისცეთ, მაშინაც კი, თუ ის გარკვეულ შეცდომებს უშვებს ჩაცმის დროს. ბავშვს შეცდომების გამოსწორებაში დაეხმარეთ, მაგრამ საქმეს მის ნაცვლად ნუ გააკეთებთ.

4. ენდეთ ბავშვის შესაძლებლობებს

ასაკობრივი თავისებურებებიდან გამომდინარე ბავშვს გარკვეული უნარების ათვისება შეუძლია. ჩვენ მათ შესაძლებლობებს უნდა ვენდოთ და უფლება მივცეთ, საკუთარი ძალები გამოსცადონ. შესაძლოა, ბავშვმა შეცდომა დაუშვას, მაგრამ მას ამის შესაძლებლობა უნდა მიეცეს. თავი შეიკავეთ შემდეგი ფრაზების თქმისგან: „მე გაგიკეთებ,“ „ჯერ ამისთვის პატარა ხარ,“ „ძალიან დიდხანს უნდები, მე გავაკეთებ,“ და ა.შ. ბავშვს მოტივაცია უნდა მისცეთ, რომ მანამ განაგრძოს მცდელობები, ვიდრე მიზანს არ მიაღწევს.

5. ბავშვს მხოლოდ მაშინ დაეხმარეთ, როდესაც ეს ნამდვილად სჭირდება

მშობელი ბავშვის წინამძღოლი და დამხმარე უნდა იყოს, როდესაც მას ეს სჭირდება. მნიშვნელოვანია, ბავშვს შეცდომების დაშვების უფლება მივცეთ, რათა მან შეცდომებზე ისწავლოს, ავტონომიურობა გამოიმუშაოს და დამოუკიდებელი გახდეს. ბავშვს დაეხმარეთ მაშინ, როდესაც მას ეს სჭირდება და დახმარებას გთხოვთ.

დედას ჰიპერმზრუნველობასთან გამკლავება შეუძლია, თუ სათანადო სურვილს, მოტივაციასა და მონდომებას გამოიჩენს.

წყარო:​ youaremom.com

წაიკითხეთ სრულად