„ჩვენს ცხოვრებაში ძალიან გამჯდარია ბავშვის მიმართ ძალისმიერი მიდგომის ტრადიცია,“ - შალვა ამონაშვილი

​მოდის ექსპერტი და ბლოგერი დალი ჩიტალაძე გადაცემაში „სიკეთე მარტივია“ და-ძმის გარდაცვალების ტრაგიკულ ისტორიას იხსენებს:

„ჩემს ცხოვრებაში ადვილად არაფერი მოსულა. თუ რამე მინდოდა და სურვილი მქონდა, დიდი შრომის ფასად, დიდი ძალისხმევის ფასად მიმიღწევია. მთელი ჩემი ცხოვრება შემიძლია დავყო ეტაპებად. პრობლემების გადალახვის მერე თვითონ ვგრძნობ, როგორ ვიზრდები და მზად ვარ ახალი დაბრკოლებებისთვის, მაგრამ არ მინდოდა ის ორი ტრაგედია, რომელიც ჩემს ცხოვრებაში მოხდა. ადამიანი რომ ავადმყოფობს, ელოდები, რომ რაღაცნაირად უნდა დასრულდეს ეს ყველაფერი. ჩემი ძმის და დის გარდაცვალება იყო შოკი. არ მიყვარს ხოლმე ამ თემაზე ლაპარაკი, იმიტომ, რომ ძალიან რთულია. ძალიან ახალგაზრდები წავიდნენ. მე და ჩემი ძმა, როგორც ტყუპები ისე გავიზარდეთ. მე ემიგრაციაში ვიყავი, როდესაც ჩემი ძმა გარდაიცვალა და დაკრძალვის დღეს მითხრეს ეს ამბავი. საოცარი სიზმარი ახდა ჩემი ძმის გარდაცვალებაზე. როგორც გითხარით, ტყუპებივით გაგვზარდეს. ჩემი და 9 წლის მერე დაიბადა და შვილივით გავზარდეთ. სკოლაშიც ჩემი ძმა ვიოლინოზე უკრავდა, მე ფორტეპიანოზე. სულ ჩემი იმედი და ზურგი იყო. საერთოდ ყველა ძმა დისთვის, ალბათ, ძალა და ზურგია. მაშინ უნცაური სიზმარი დამესიზმრა. საერთოდ არ მამახსოვრდება ხოლმე სიზმრები. რაღაცნაირად ვიგრძენი ჩემი ძმის გარდაცვალება. ეს 25 წლის წინ მოხდა, მაგრამ როდესაც ამაზე ლაპარაკს ვიწყებ ჭრილობა მაშინვე მეხსნება. ჩემს ძმას ორი შვილი დარჩა და მე ისინი ჩემი შვილებივით გავზარდე.“

დალი ჩიტალაძის თქმით, ტრაგედიასთან შეგუება შეუძლებელია:

„ჩემს ძმას ვეუბნებოდი, რომ წავიდოდი ისიც უნდა წამეყვანა. შვილს ჩემი სახელი დაარქვა. მე გავბრაზდი, რატომ მოიქეცი ასე, მოვკვდი-მეთქი? მაშინ 90-იანი წლები იყო, დარეკვაც პრობლემა იყო, ერთმანეთი ძალიან გვენატრებოდა. ჩემს ძმას იარაღი გაუვარდა, ნასვამი იყო და ასე მოხდა. რადგან ის გარდაცვლილი არ მინახავს, მგონია, რომ სადღაც არის წასული და ვნახავ. დიანა შვილივით მყავდა, ადრე გამითხოვდა, ამაზე ცალკე ვინერვიულე. ვერც წარმომედგინა, რომ მის გარეშე შემეძლო ცხოვრება. ძალიან ლამაზი იყო, გამხდარი. მისი სიკვდილი ჩემი მეგობრების დახმარებით გადავიტანე. არავინ თქვას, რომ ტრაგედიას ეგუება. ყოველ ღამე და დილას ვაცნობიერებ, რომ დიანა აღარ არის და მისი სულისთვის ვლოცულობ.“

„დიდი მადლობა მინდა გადავუხადო მამა გიორგის წმინდა პანტელეიმონის ეკლესიაში. სულ მეუბნებოდა ილოცე და ამით დიანას დაეხმარებიო. არ მესიზმრებოდა დიანა. ორმოცი რომ გავიდა, ისეთი უცნაური სიზმარი დამესიზმრა. დიანამ სიზმარში მითხრა, გაღვიძება მინდოდა და ვერ გავიღვიძე, ყველაფერი მესმოდა, რასაც მეუბნებოდიო, შენი ლოცვაც მესმოდაო. ისეთი რაღაც დამესიზმრა, ეს არ იყო უბრალო სიზმარი, მამა გიორგიმაც მითხრა, რომ ეს იყო გამოცხადება. ამისთვის მადლობა მინდა ვუთხრა მას,“ - აღნიშნა დალი ჩიტალაძემ.