Baby Bag

„ომიკრონისთვის ზოგჯერ დამახასიათებელია ძლიერი ყელის ტკივილი, რაც ადამიანებს ძალიან აშინებთ...“ - მაია ბუწაშვილი ომიკრონის შტამის სახლის პირობებში მართვის შესახებ

„ომიკრონისთვის ზოგჯერ დამახასიათებელია ძლიერი ყელის ტკივილი, რაც ადამიანებს ძალიან აშინებთ...“ - მაია ბუწაშვილი ომიკრონის შტამის სახლის პირობებში მართვის შესახებ

ინფექციონისტმა მაია ბუწაშვილმა სოციალურ ქსელში პოსტი გამოაქვეყნა, რომელშიც მსუბუქ პაციენტებს სახლის პირობებში ომიკრონის შტამთან გამკლავების წესები გააცნო:

„ომიკრონის შემთხვევების ზრდასთან ერთად ჰოსპიტალური სექტორი მაქსიმალურად მზად უნდა იყოს მიუხედავად იმისა, რომ შემთხვევათა უმრავლესობა მსუბუქად მიმდინარეობს. მაგრამ ამჟამად უფრო დიდი პრობლემაა ბინაზე მართვაში ჩართული ექიმების დეფიციტი. მსუბუქი დაავადების მქონე პაციენტები და უსიმპტომოებიც კი ღელავენ და დიდი უკმაყოფილებაა იმაზე, რომ ექიმი არ დაუკავშირდა, ან ერთხელ დაუკავშირდა და შემდეგ აღარ. ოჯახის ექიმები უკიდურესად გადატვირთულები არიან და მათთვის საყვედურის თქმა ნამდვილად არასწორია. თუმცა პაციენტების უკმაყოფილებაც გასაგებია. მიუხედავად იმისა, რომ რეალურად ინფიცირებულთა დიდ ნაწილს არავითარი დახმარება არ ჭირდება, ყველა პაციენტს აუცილებლად ესაჭიროება ექიმთან კავშირი. ამიტომ ამ რგოლში (ანუ დისტანციური მეთვალყურეობის) რაც შეიძლება მეტი ექიმის ჩართვა ახლა ძალიან მნიშვნელოვანია. (ალბათ,სხვა პროფილის ექიმების სწრაფად ტრეინინგი და კოვიდზე კონსულტირებაში ჩართვაც კარგი იქნებოდა).

მანამდე კი ბინაზე მყოფმა პაციენტებმა უნდა შეინარჩუნონ სიმშვიდე, არ ჩავარდნენ სასოწარკვეთილებაში იმის გამო, რომ ექიმი არ/ვერ უკავშირება და ახსოვდეთ რამდენიმე ძალიან მარტივი წესი (რაც ძალიან ხშირად გაჟღერებულა, ახალი არაფერია, მაგრამ კიდევ ერთხელ გამეორება ალბათ არ იქნება ზედმეტი ამჟამინდელი ეპიდსიტუაციის გათვალისწინებით):

1. კოვიდის დიაგნოზი არ ნიშნავს, რომ აუცილებლად რაიმე წამალი უნდა მიიღოთ. უმრავლესობას არავითარი წამალი არ ჭირდება

2. ომიკრონისთვის ზოგჯერ დამახასიათებელია ძლიერი ყელის ტკივილი, რაც ადამიანებს ძალიან აშინებთ. ტკივილი მართლად ძალიან შემაწუხებელია, მაგრამ როგორც წესი, არავითარ გართულებებს არ იწვევს და რამდენიმე დღე თუ მოითმენთ, აუცილებლად გაივლის. შეიძლება დავეხმაროთ გამაყუჩებლებით და სავლებით.

3. ისევ აქტუალურია სატურაციის ზომვა. კიდევ ერთხელ შეხსენებისთვის, თითი თბილი უნდა იყოს გაზომვისას. ნორმალური მაჩვენებელია ჟანგბადის შემცველობა 94-ზე მეტი.

4. სახელმწიფო პროგრამით გათვალისწინებულია გარკვეული კვლევები, მაგრამ ეს ავტომატურად არ ნიშნავს, რომ ყველა ინფიცირებულმა აუცილებლად უნდა ჩაიტაროს. ამას ექიმი წყვეტს და თუ აუცილებლად არ მიაჩნია, ამის გამო ნუ ვეჩხუბებით ექიმებს. თქვენივე სასიკეთოდ გირჩევენ, რომ არ გჭრდებათ ტომოგრაფია და ხშირად ლაბორატორიული კვლევებიც, რომელთა გასაკეთებლად ზოგჯერ რიგებში მოგიწევთ დგომა, ხშირად სრულიად არასაჭიროდ.

5. კოვიდს არავითარი გადასხმები არ ჭირდება. თუ სითხის მიღება შეგვიძლია, გადასხმის არავითარი საჭიროება არ არსებობს. გადასხმა არ არის მკურნალობა, უბრალოდ სითხის შევსებაა.

6. საყურადღებო სიმპტომები, რომლის დროსაც სამედიცინო დახმარებას უნდა მოვუხმოთ, არის გულმკერდის არეში ტკივილი და ზეწოლა, გამოფხიზლების გაძნელება, მნიშვნელოვნად გამოხატული ქოშინი.

7. სიცხე, თუნდაც მაღალი, ჩვეულებრივი სიმპტომია და არ ნიშნავს, რომ დაავადება მძიმედ მიმდინარეობს. თუ დაავადების მიმდინარეობისას ტემპერატურა დაუბრუნდა ნორმალურ ციფრებს სიცხის დამწევის გარეშე და შემდეგ დღეებში ისევ მკვეთრად მოიმატა, ასეთ შემთხვევაში შეიძლება საყურადღებო იყოს.

8. იზოლაციის ვადა შემცირდა 8 დღემდე უსიმპტომო და მსუბუქი შემთხვევებისთვის.

ჯანმრთელობას და გამძლეობას გისურვებთ ყველას,“ - წერს მაია ბუწაშვილი.

შეიძლება დაინტერესდეთ

„კითხვა „სად ისწავლა?“ უადგილოა... სად ისწავლა და სახლში ისწავლა, მშობლებისგან სწავლობს ბავშვი,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„კითხვა „სად ისწავლა?“ უადგილოა... სად ისწავლა და სახლში ისწავლა, მშობლებისგან სწავლობს ბავშვი,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ბავშვთან ეფექტიანი კომუნიკაციის დასამყარებლად მშობლებს საინტერესო რჩევები მისცა:

„ფსიქოლოგები ძალიან ბევრ რეკომენდაციას ვიძლევით. ეს ცოტა გამაღიზიანებელიც არის. ყველამ თავისი ოჯახი, თავისი საქმე, თავისი თავი უკეთ იცის. არსებობს უნივერსალური რეკომენდაციები, რაც გულისხმობს იმ პიროვნების პატივისცემას, ვისაც ვეკონტაქტებით. ერთ მაგალითს მოვიყვან. თქვენთან სტუმარს რომ დარჩეს ჩანთა, წიგნი, მობილური ან ქოლგა, წავიდეს და მობრუნდეს. თქვენ ხომ მას ეტყვით: „რას ბრძანებთ, მერე რა მოხდა“ და ნივთს გაატანთ. ბავშვს რომ ემართება ეს, ეუბნებით: „თავი გაბია?! არ გრცხვენია?! არაფერზე არ ფიქრობ!“ მოდი, ამ დროს ბავშვს ისე მოვექცეთ, როგორც მოვექცეოდით საპატივსაცემო ადამიანს.“

„რადგან შვილია, ჩვენ გვონია, რომ მან უპირობოდ იცის, რომ ჩვენ ის უპირობოდ გვიყვარს, მაგრამ ასე არ არის. ჩვენ კი გვიყვარს უპირობოდ, მაგრამ ეს არ გამოიხატება. ამას სჭირდება საქმით დამტკიცება. მარტო „მე შენ მიყვარხარ“ არ არის საკმარისი. აქ არის მე შენ პატივს გცემ, გაღიარებ და გისმენ. არსებობს საკითხები, რაც უნდა გადაუწყვიტო ბავშვს. არის მორალური თემები, სიცოცხლისთვის საფრთხის შემცველი თემები. იქ მშობელი არც შედის დისკუსიაში. ბავშვი ფანჯარაზე რომ ავა, ხომ არ დაუწყებ სუაბარს. აქ ქირურგიული მეთოდებია საჭირო. დანარჩენი ყველაფერი ყოფითი, რაც უშუალოდ ბავშვს ეხება, რა თქმა უნდა, მასთან ერთად უნდა განვიხილოთ. გულწრფელად, პატივისცემით, მადლობის მოხდით, ბოდიშის მოხდით, შეცდომების აღიარებით ორივეს მხრიდან უნდა მოხდეს კომუნიკაცია. „სად ისწავლა?“ - ეს კითხვა უადგილოა. სად ისწავლა და სახლში ისწავლა. ხშირ შემთხვევაში ასეა. მშობლებისგან სწავლობს ბავშვი,“- აღნიშნულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „განთიადი“

წაიკითხეთ სრულად