Baby Bag

„ბევრი წიწაკა ვჭამოთ, რომ სიყვარული გამოგვიმუშავდეს,“- ლევან რატიანი ცხარე წიწაკის სასარგებლო თვისებებზე

„ბევრი წიწაკა ვჭამოთ, რომ სიყვარული გამოგვიმუშავდეს,“- ლევან რატიანი ცხარე წიწაკის სასარგებლო თვისებებზე

პირველი საუნივერსიტეტო კლინიკის დირექტორმა ლევან რატიანმა ცხარე წიწაკის სასარგებლო თვისებების შესახებ ისაუბრა:

„კაფსაცინი არის ნივთიერება, რომელიც სიცხარეს და სიმწარეს აძლევს წიწაკას. კაფსაცინი ძალიან კარგია, რომ იცოდეთ. ყველაზე ცხარე არის წითელი წიწაკა. მასში ბევრი კაფსაცინი შედის. განსაკუთრებით ბევრია ის თესლსა და ტიხრებში, რაც აძლევს მას ჩვენთვის საყვარელ გემოს. წიწაკას ტიხრები აძლევს სიმწარეს.

რატომ უყვართ ადამიანებს ცხარეს ჭამა? ეს არის რეცეპტორების ბრალი, რომელიც მოთავსებულია ჩვენს ენაზე. ცხარეს მირთმევის შემთხვევაში ჩვენი ორგანიზმი გამოყოფს ენდორფინებს, რომელიც ბედნიერებას და სიყვარულს ანიჭებს ადამიანებს. ასე რომ, ბევრი წიწაკა ვჭამოთ, რომ სიყვარული გამოგვიმუშავდეს.

წიწაკა დიეტური პროდუქტი ნამდვილად არ არის, მაგრამ სასარგებლო ნამდვილად არის. მეგრელებს ჰქონდათ ოდა სახლები. იქ ჩამოკიდებული ჰქონდათ ეს წითელი წიწაკები, შებოლილი. ავი თვალისგანაც კი იცავსო, ასე ამბობენ,”-აღნიშნულ საკითხზე ლევან რატიანმა ტელეკომპანია „რუსთავი 2“-ის გადაცემაში „ექიმები“ ისაუბრა.

წყარო:​ „ექიმები“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მშობლების მთავარი შეცდომა არის, რომ ბავშვის მეცადინეობას პირდაპირ იწყებენ ყველაზე რთული ნაწილით,“- ბავშვთა ნევროლოგი თამარ ედიბერიძე

ბავშვთა ნევროლოგმა თამარ ედიბერიძემ მშობლებს ბავშვის მეცადინეობისას დაშვებული შეცდომების შესახებ საინტერესო ინფორმაცია მიაწოდა:

„ნებისმიერი ინფორმაციის დამახსოვრებისთვის, ნებისმიერ შემთხვევაში მნიშვნელოვანია მოტივაცია და ემოცია. მნიშვნელოვანი კომპონენტია ყურადღების კონცენტრირება. მოტივაცია შეიძლება იყოს ბევრნაირი. სასკოლო ასაკის ბავშვის შემთხვევაში დადებითი ემოცია პრიორიტეტია და გადამწყვეტია. დადებითად მოტივირებული ბავშვი უკეთესად კონცენტრირდება ამ აქტივობაზე. შესაბამისად მას ნაკლები დრო სჭირდება კონკრეტული ინფორმაციის დამახსოვრებისთვის. უარყოფითი ემოციის წილი ნაკლები უნდა იყოს. ძალდატანების კომპონენტი ამ ემოციას აფუჭებს. თუ მხოლოდ იძულებაზეა დამოკიდებული, ბავშვი ვერ აცნობიერებს რატომ, რისთვის, თუ მეცადინეობის პროცესი ცუდ ემოციასთან ასოცირდება, ბუნებრივად იბლოკება რაღაც. გეგონება ტვინი თვითონ ებრძვის, რომ ეს ინფორმაცია არ დაიმახსოვროს.

მნიშვნელოვანია, როგორ არის მოწყობილი სამუშაო გარემო. თუ ჩვენ ცოტა არასწორად ვეხმარებით ბავშვს, ეს პრობლემაა. თუ ჩვენთვისაც ეს ისეთი მომენტია, რომ „ვაიმე, ახლა ამას სამეცადინო აქვს,“ ან მე სამზარეულოში ვარ და გეუბნები: „წადი ახლა შენ იმეცადინე იქ და არ გამოხვიდე, სანამ არ ისწავლი და მერე მოვალ და უნდა ჩამაბარო, არ ვნახო, რომ რამე შეგეშალოს,“ ეს იმდენად სტრესული მომენტია, რომ ბავშვზე პირიქით მოქმედებს. მას ემატება სტრესი, ემატება სტრესის ჰორმონები.

ჩვენ უნდა გავარკვიოთ, როგორია ბავშვის აკადემიური უნარები, ინტელექტუალური შესაძლებლობები რამდენად სრულყოფილია. რამდენად შეუძლია მას მიწოდებული ინფორმაციის გადამუშავება. შეიძლება მიწოდებული ინფორმაციის ტემპი იყოს შესაცვლელი, მოცულობა, ფორმა იყოს შესაცვლელი. მთავარი შეცდომა არის, რომ ბავშვის მეცადინეობას პირდაპირ იწყებენ ყველაზე რთული ნაწილით, რომ დროზე მოვითაოთ. წესით, ეს არ არის სწორი. როგორც კვებაში, გვჭირდება სტარტერი, მთავარი კერძი და მერე დესერტი, მეცადინეობის პროცესსაც სჭირდება უფრო მარტივი, ნაცნობი, უკვე გაშიფრული, დამუშავებული ინფორმაცია. თითქოს გონება გახურდა, უნარები გავარჯიშდა. მერე გადავიდეთ რთულ ნაწილზე და ბოლოსთვის ვიტოვებთ მარტივ, სახალისო ნაწილს,“- მოცემულ საკითხზე თამარ ედიბერიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ 

წაიკითხეთ სრულად