Baby Bag

რა სიმპტომები აქვს ანევრიზმას და რას უნდა მივაქციოთ განსაკუთრებული ყურადღება? - ანგიოქირურგი გიგი ბრეგაძე

რა სიმპტომები აქვს ანევრიზმას და რას უნდა მივაქციოთ განსაკუთრებული ყურადღება? - ანგიოქირურგი გიგი ბრეგაძე

ანგიოქირურგმა გიგი ბრეგაძემ ანევრიზმის სიმპტომებსა და ჯანმრთელობის იმ რისკებზე ისაუბრა, რომელსაც ის ადამიანს უქმნის:

„ანევრიზმის გასკდომის რისკი დამოკიდებულია იმაზე, თუ რა ზომისაა ანევრიზმა. ბევრი რამ არის ჩვენზე დამოკიდებული. ერთ-ერთი მთავარი რისკ-ფაქტორი მწეველობა გახლავთ. თამბაქოს მოხმარება ასუსტებს სიხლძარღვების კედელს. მნიშვნელოვანია ქოლესტერინის დონე სისხლში, ლიპიდური ცვლის დარღვევა, სიმსუქნე, მაღალი არტერიული წნევა რისკ-ფაქტორებია. მემკვიდრული რისკ-ფაქტორიც ერთ-ერთი მნიშვნელოვანია.

ანევრიზმა თუ გასკდა, სიკვდილობა 80%-ია, ესეც იმ ქვეყნებში, სადაც ცენტრალიზირებულია სამედიცინო მომსახურება და უკვე მიზანმიმართულად ხვდება ადამიანი კლინიკაში, სადაც ამის მართვა შესაძლებელია. ძალიან მნიშვნელოვანია, როგორ კლინიკაში მოხვდება პაციენტი. ანევრიზმის სიმპტომები შეიძლება იყოს მუცლის ტკივილი, წელის არეში ტკივილი, ტკივილის ფეხში გადაცემა. ამიტომაც არის, რომ პაციენტები ხვდებიან ან უროლოგთან, ან ნევროლოგთან. მიდის კვლევა ნევროლოგიური პრობლემების. ამ დროს მნიშვნელოვანია ულტრაბგერითი სკრინინგი. ძირითადად ამ დროს აღმოჩნდება ხოლმე, რომ ადამიანს აქვს ანევრიზმა, რაღაც სხვა დაავადების გამო მისული პაციენტის კვლევისას. ანევრიზმა აწვება წელის არეს ან სხვა ორგანოებს და იწვევს ამ სიმპტომებს.

ანევრიზმის გასკდომის შემთხვევაში არის გონების დაკარგვა, ცივი ოფლი, ძლიერი ტკივილი წელის არეში. ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს რა სივრცეში გასკდება ანევრიზმა. სადაც აორტაა, იქ ის, რომ ისეთი სისხლდენა ატყდეს, რომ უცებ დაიცალოს ადამიანი, არ არის. ამიტომ წნევის ვარდნის ფონზე შეიძლება მოხდეს პაციენტის მდგომარეობის დასტაბილურება და პაციენტის გადარჩენისთვის დრო გაჩნდეს. თუ ანევრიზმას კავშირი აქვს ან ნაწლავთან, ან მუცლის ღრუსთან, იქ ისეთი სისხლდენა ატყდება, რომ გადარჩენა, ალბათ, შეუძლებელია,“- მოცემულ საკითხზე გიგი ბრეგაძემ ტელეკომპანია „ფორმულას“ გადაცემაში „დილა ფორმულაზე“ ისაუბრა.

წყარო:​ „დილა ფორმულაზე“ 

შეიძლება დაინტერესდეთ

როგორ უნდა მოიქცეს მშობელი, თუ ბავშვს ხელის დარტყმის ჩვევა აქვს?

როგორ უნდა მოიქცეს მშობელი, თუ ბავშვს ხელის დარტყმის ჩვევა აქვს?

მშობლები ფიქრობენ, რომ მათი მცირეწლოვანი შვილები ყველაფერს შესანიშნავად იგებენ და ყოველთვის იდეალურად უნდა იქცეოდნენ. დედები ხშირად გაოცებას ვერ მალავენ, როდესაც სკოლამდელი ასაკის ბავშვი მათ მოულოდნელად ხელს ურტყამს, რადგან მშობლის ნათქვამ სიტყვებს კარგად ვერ იგებს. მშობლების გაოცებას იწვევს, როდესაც მათი შვილი სხვა ბავშვის მიმართ იმავე ქცევას ავლენს.

ბავშვის ჩვევა, რომ ხელი დაარტყას მშობელს, უფროსებში ხშირად გაოცებას, სევდას, ბრაზს, სინანულს და სხვა ნეგატიურ განცდებს იწვევს. მცირეწლოვან ბავშვებში ხელის დარტყმის ჩვევა საკმაოდ გავრცელებულია. თუ ბავშვი ხელს გირტყამთ, არ ნიშნავს, რომ სძულხართ. ეს არც იმაზე მიანიშნებს, რომ თქვენ შვილის აღზრდას ვერ ახერხებთ.

პირველ რიგში, მნიშვნელოვანია მშობელმა გააცნობიეროს, რატომ დაარტყა მას ბავშვმა. ამერიკის პედიატრთა აკადემიის ინფორმაციით, მცირეწლოვან და სკოლამდელი ასაკის ბავშვებში მსგავსი ქცევა თვითკონტროლის ნაკლებობით არის განპირობებული. მიზეზები, რის გამოც მცირეწლოვანმა ბავშვმა შეიძლება ხელი დაგარტყათ, შემდეგია: ის ფიქრობს, რომ ხელის დარტყმით დასახულ მიზანს მიაღწევს, ბავშვს ძლიერი ემოციები აქვს და მათში გარკვევას ასაკის გამო ვერ ახერხებს, ბავშვმა არ იცის, როგორ მიიღოს ის, რაც სურს. ისინი საკუთარი ძალაუფლების საზღვრებს ამოწმებენ, რაც მათი ასაკისთვის ბუნებრივია, ბავშვებს ამ ასაკში ემპათიის განცდა არ აქვთ სათანადოდ განვითარებული.

მნიშვნელოვანია, მშობლებმა იცოდნენ, როგორ უპასუხონ ბავშვის მსგავს ქცევას. თუ ბავშვის დარტყმას დარტყმით უპასუხებთ, ის იფიქრებს, რომ ცუდ ქცევაზე პასუხი ცუდი ან უარესი ქცევის ჩადენაა. გირჩევთ ბავშვის მიმართ გამოიყენოთ ფრაზები: „ვხედავ, რომ გაღიზიანებული ხარ...“ „ვხედავ, რომ გრძნობების გამოხატვა გინდა...“ „მესმის, რომ განიცდი...“ ბავშვი უფრო მეტად უსმენს იმ ადამიანებს, რომლებიც მას უსმენენ, ამიტომ მნიშვნელოვანია, ვაგრძნობინოთ, რომ მისი გვესმის.

მშობლებმა დისციპლინის მიზნით საუბრის მტკიცე ტონი და მკაფიო რეკომენდაციები უნდა გამოიყენონ. მნიშვნელოვანია, წახალისების მიზნით ბავშვის შექებაც. დასჯა ნეგატიური ხასიათის ქმედებაა. თქვენ ბავშვს სჯით ისეთი ქცევის გამო, რომლის უარყოფითი მხარეების შესახებ მან არაფერი იცის.

3 წლამდე ასაკის ბავშვებს დასჯის არსი არ ესმით. საზღვრების დაწესება გაცილებით სწორი მიდგომაა, ვიდრე დასჯა. ბავშვების უდიდესი ნაწილი მკაფიოდ, მშვიდად ახსნილ და განმარტებულ შეზღუდვებს ემორჩილება.

წყარო: ​moms.com

წაიკითხეთ სრულად