Baby Bag

რამდენ წელიწადში შეგვიძლია ვთქვათ, რომ წყვილს უნაყოფობის პრობლემა აქვს?- მეან-გინეკოლოგი თეა ჩარკვიანი

რამდენ წელიწადში შეგვიძლია ვთქვათ, რომ წყვილს უნაყოფობის პრობლემა აქვს?- მეან-გინეკოლოგი თეა ჩარკვიანი

მეან-გინეკოლოგმა თეა ჩარკვიანმა უშვილობის პრობლემაზე ისაუბრა და განმარტა, რა შემთხვევაში ითვლება, რომ წყვილი უნაყოფოა:

„როგორია უნაყოფობის დეფიცინია? როდესაც დაუცველი სქესობრივი კონტაქტის თავის არიდების გარეშე არ დგება ორსულობა ერთ წელიწადში, ვამბობთ, რომ არის უნაყოფობა. 35 წლიდან და ზემოთ უკვე 6 თვის შემდეგაც კრიტიკულია. საუბარი გვაქვს რეგულარულ სექსუალურ ცხოვრებაზე. ამ დროს წყვილმა უკვე უნდა მიმართოს ექიმს.

აუცილებლად ტარდება კვლევები. დასადგენია, რა არის უნაყოფობის მიზეზი. კვლევების ჩატარების შემდეგ მათზე მორგებული ინდივიდუალურად განპირობებული სქემით უნდა წავიდეთ და მკურნალობის გარკვეული ეტაპი უნდა შევთავაზოთ. იმისთვის, რომ ორსულობა დადგეს, მილები გამტარი უნდა იყოს, სპერმა კარგი უნდა იყოს. კარგად შეკრებილი ანამნეზი უკვე ნახევარი მკურნალობაა. ჩვენ მედიკოსები ვართ და ეს ყველამ ვიცით. ანამნეზი შეიძლება ვიღაცისთვის დამატებითი კვლევების საჭიროება გახდეს. დაიგეგმება, რა სჭირდება წყვილს,“ - მოცემულ საკითხზე თეა ჩარკვიანმა „TV პირველის“ გადაცემაში „ოჯახის ექიმი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „ოჯახის ექიმი“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„მშობლების მთავარი შეცდომა არის, რომ ბავშვის მეცადინეობას პირდაპირ იწყებენ ყველაზე რთული ნაწილით,“- ბავშვთა ნევროლოგი თამარ ედიბერიძე

ბავშვთა ნევროლოგმა თამარ ედიბერიძემ მშობლებს ბავშვის მეცადინეობისას დაშვებული შეცდომების შესახებ საინტერესო ინფორმაცია მიაწოდა:

„ნებისმიერი ინფორმაციის დამახსოვრებისთვის, ნებისმიერ შემთხვევაში მნიშვნელოვანია მოტივაცია და ემოცია. მნიშვნელოვანი კომპონენტია ყურადღების კონცენტრირება. მოტივაცია შეიძლება იყოს ბევრნაირი. სასკოლო ასაკის ბავშვის შემთხვევაში დადებითი ემოცია პრიორიტეტია და გადამწყვეტია. დადებითად მოტივირებული ბავშვი უკეთესად კონცენტრირდება ამ აქტივობაზე. შესაბამისად მას ნაკლები დრო სჭირდება კონკრეტული ინფორმაციის დამახსოვრებისთვის. უარყოფითი ემოციის წილი ნაკლები უნდა იყოს. ძალდატანების კომპონენტი ამ ემოციას აფუჭებს. თუ მხოლოდ იძულებაზეა დამოკიდებული, ბავშვი ვერ აცნობიერებს რატომ, რისთვის, თუ მეცადინეობის პროცესი ცუდ ემოციასთან ასოცირდება, ბუნებრივად იბლოკება რაღაც. გეგონება ტვინი თვითონ ებრძვის, რომ ეს ინფორმაცია არ დაიმახსოვროს.

მნიშვნელოვანია, როგორ არის მოწყობილი სამუშაო გარემო. თუ ჩვენ ცოტა არასწორად ვეხმარებით ბავშვს, ეს პრობლემაა. თუ ჩვენთვისაც ეს ისეთი მომენტია, რომ „ვაიმე, ახლა ამას სამეცადინო აქვს,“ ან მე სამზარეულოში ვარ და გეუბნები: „წადი ახლა შენ იმეცადინე იქ და არ გამოხვიდე, სანამ არ ისწავლი და მერე მოვალ და უნდა ჩამაბარო, არ ვნახო, რომ რამე შეგეშალოს,“ ეს იმდენად სტრესული მომენტია, რომ ბავშვზე პირიქით მოქმედებს. მას ემატება სტრესი, ემატება სტრესის ჰორმონები.

ჩვენ უნდა გავარკვიოთ, როგორია ბავშვის აკადემიური უნარები, ინტელექტუალური შესაძლებლობები რამდენად სრულყოფილია. რამდენად შეუძლია მას მიწოდებული ინფორმაციის გადამუშავება. შეიძლება მიწოდებული ინფორმაციის ტემპი იყოს შესაცვლელი, მოცულობა, ფორმა იყოს შესაცვლელი. მთავარი შეცდომა არის, რომ ბავშვის მეცადინეობას პირდაპირ იწყებენ ყველაზე რთული ნაწილით, რომ დროზე მოვითაოთ. წესით, ეს არ არის სწორი. როგორც კვებაში, გვჭირდება სტარტერი, მთავარი კერძი და მერე დესერტი, მეცადინეობის პროცესსაც სჭირდება უფრო მარტივი, ნაცნობი, უკვე გაშიფრული, დამუშავებული ინფორმაცია. თითქოს გონება გახურდა, უნარები გავარჯიშდა. მერე გადავიდეთ რთულ ნაწილზე და ბოლოსთვის ვიტოვებთ მარტივ, სახალისო ნაწილს,“- მოცემულ საკითხზე თამარ ედიბერიძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ 

წაიკითხეთ სრულად