Baby Bag

10 ყველაზე არაჯანსაღი პროდუქტი ბავშვებისთვის

10 ყველაზე არაჯანსაღი პროდუქტი ბავშვებისთვის

ბავშვის ჯანმრთელობისთვის გარკვეული პროდუქტებით კვება საზიანოა. ჩვენს სტატიაში 10 ყველაზე არაჯანსაღ საკვებ პროდუქტს გაგაცნობთ, რომლებიც თქვენს შვილებს არ უნდა მისცეთ.

1. კარტოფილის ჩიფსები

ჩიფსები ბავშვების ერთ-ერთი ყველაზე საყვარელი პროდუქტია. მას ხემსის სახით ზრდასრულებიც ხშირად იღებენ. ჩიფსებში ტრანს ცხიმებისა და მარილის საკმაოდ დიდი კონცენტრაციაა, რის გამოც ეს პროდუქტი ბავშვებისთვის ძალიან საზიანოა. ჩიფსების ხშირი მირთმევა ცუდი ქოლესტერინის დონეს ზრდის და სიმსუქნის განვითარების რისკებს აორმაგებს. გარდა ამისა, მსგავსი სახამებლიანი პროდუქტები, რომლებიც ძალიან მაღალ ტემპერატურაზე მზადდება, სახიფათო კარცენოგენს წარმოადგენს და ტოქსიკურია.

2. შოკოლადის რძე

შოკოლადის რძეს მშობლები ბავშვებს ხშირად აძლევენ, რადგან ის ჯანსაღ პროდუქტად მიაჩნიათ. სინამდვილეში პატარები მეტისმეტად ბევრ ტკბილს იღებენ და არა იმ სარგებელს, რომლის მიღებაც ნამდვილი რძის მირთმევისას შეუძლიათ.

3. დონატები

დონატები და მსგავსი ტკბილეული ძალიან ბევრ შაქარს და ხელოვნურ დანამატებს შეიცავს. მსგავსი პროდუქტებისთვის განსაკუთრებული ფერისა და გემოს მისაცემად, საღებავები და ხელოვნური დამატკბობლები გამოიყენება. დონატებში შემავალ მონო ნატრიუმის გლუტამატს ძალიან ბევრი საკვების მწარმოებელი კრძალავს. დონატებში შემავალი დანამატები თავის ტკივილს, სიმსუქნეს, ქსოვილთა დაზიანებას და სიმსივნესაც კი იწვევს. თუ თქვენს შვილს ტკბილეული უყვარს, მას ბევრი ხილი შესთავაზეთ.

4. სოსისი და ჰოთ-დოგი

სოსისი გლუვი და სრიალა ზედაპირის გამო ათ წლამდე ასაკის ბავშვებისთვის სახიფათო პროდუქტად ითვლება, რადგან ის დახრჩობის რისკს ზრდის. ის განსაკუთრებით სახიფათო ხდება, როდესაც სოუსი ემატება. ამერიკის პედიატრთა აკადემიამ 2010 წლის თებერვალში ჰოთ-დოგი ბავშვების დახრჩობის გამომწვევ ყველაზე საშიშ პროდუქტად დაასახელა. გარდა ამისა, ჰოთ-დოგი და სოსისი აბსოლუტურად არ შეიცავს სასარგებლო ნივთიერებებს და ძალიან არაჯანსაღია.

5. მოუხარშავი ხორცი და კვერცხი

ნახევრად მოხარშული კვერცხი ძალიან მარტივი სადილია ბავშვების დასანაყრებლად. აუცილებლად უნდა აღინიშნოს, რომ არასრულფასოვანად მოხარშული კვერცხი და ხორცი, შესაძლოა, სალმონელას ბაქტერიას შეიცავდეს. თუ ბაქტერია სისხლის მიმოქცევაში აღწევს, ის ძალიან სახიფათოა. ბავშვებს სუსტი იმუნიტეტი აქვთ ,რის გამოც მათთვის სალმონელა ძალიან საშიშია. ყოველთვის დარწმუნდით, რომ ხორცი და კვერცხი სრულფასოვნად არის მოხარშული.

6. კარაქი და მდნარი ყველი

კარაქი და მდნარი ყველი დიდი რაოდენობით ნაჯერ ცხიმებსა და ქიმიურ დანამატებს შეიცავს. ყველას ბავშვს უყვარს კარაქი და მდნარი ყველი, თუმცა მათი დიდი რაოდენობით მიღება პატარებისთვის რეკომენდებული არ არის.

7. კანფეტები და ტკბილეული

კანფეტები, საღეჭი რეზინი და სხვა მსგავსი ტკბილეული დიდი რაოდენობით შაქარს, ხელოვნურ საღებავებსა და ქიმიურ დანამატებს შეიცავს. მსგავსი პროდუქტები ბავშვებში დენტალურ პრობლემებს იწვევს. ისინი უსარგებლო კალორიებს შეიცავს და ბავშვების წონაზე ნეგატიურად ზემოქმედებს.

8. არაქისი

არაქისი საკმაოდ ალერგიული პროდუქტია, რის გამოც, ბევრი ბავშვის ორგანიზმი მას ვერ იღებს. გარდა ამისა, არაქისის ფორმა და მისი გლუვი ზედაპირი, სერიოზულ საფრთხეს უქმნის პატარებს. არაქისი დახრჩობის რისკებს მნიშვნელოვნად ზრდის, რის გამოც ბავშვებისთვის მის მიცემას არ გირჩევთ.

9. პოპკორნი

პოპკორნი ძალიან სახიფათო პროდუქტია, რადგან ის დახრჩობის რისკს მნიშვნელოვნად ზრდის. პოპკორნი არამხოლოდ კბილებს ეკვრის და მათ აზიანებს, არამედ არასწორად გადაყლაპვის შემთხვევაში, ბავშვის სიცოცხლეს საფრთხეს უქმნის. მან შესაძლოა სუნთქვის გართულება ან სიცოცხლის მოსპობაც კი გამოიწვიოს, რის გამოც პატარებს პოპკორნი არ უნდა მისცეთ.

10. ხილის კურკა (თესლი)

ცოცხალი ხილი ბავშვისთვის ძალიან სასარგებლოა, თუმცა ამავეს ვერ ვიტყვით ხილის კურკაზე (თესლზე). ვაშლის, ატმის ან ალუბლის თესლი ამიგდალინს შეიცავს, რომელიც ციანიდის გამომუშავებას განაპირობებს. ციანიდი ტოქნისია, რომლის დიდი რაოდენობით მიღება მომწამვლელია. კურკა დახრჩობის საფრთხესაც შეიცავს.

მომზადებულია ​beingtheparent.com - ის მიხედვით

თარგმნა ია ნაროუშვილმა

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

ყურძნის მარცვალი მცირეწლოვანი ბავშვებისთვის უდიდეს საფრთხეს წარმოადგენს
​ექიმები მშობლებს კატეგორიულად აფრთხილებენ, რომ ყურძნის მარცვლები მცირეწლოვანი ბავშვებისთვის უდიდეს საფრთხეს წარმოადგენს. სამედიცინო დაწესებულებებში ყოველწლიურად არაერთი ბავშვი მიჰყავთ, რომლებიც ყურძნ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

რა ფსიქოლოგიურ ზიანს ვაყენებთ ბავშვს, როდესაც ვცდილობთ სასურველი მოქმედება დაშინებით გავაკეთებინოთ - ფსიქოლოგი ანა მეუნარგია

რა ფსიქოლოგიურ ზიანს ვაყენებთ ბავშვს, როდესაც ვცდილობთ სასურველი მოქმედება დაშინებით გავაკეთებინოთ - ფსიქოლოგი ანა მეუნარგია
როგორ უნდა მიუდგეს მშობელი ბავშვს, რომელიც არ უჯერებს (მაგალითად, ჭამის, ჩაცმის, მეცადინეობის დროს) და რა ფსიქოლოგიურ ზიანს ვაყენებთ პატარას, როდესაც ვცდილობთ სასურველი მოქმედება დაშინებით გავაკეთებინოთ? ამ საკითხებზე ​Momsedu.ge-ს ესაუბრა ფსიქოლოგი ანა მეუნარგია.

​- ქალბატონო ანა, ხშირად მშობლები ბავშვებს აშინებენ (პოლიცია მოვა, „ბუა“ წაგიყვანს და ა.შ.), რომ საჭმელი აჭამონ, ჩააცვან, დაუჯერონ. რა სახის ზეგავლენას ახდენს ეს ბავშვის ფსიქო-ემოციური განვითარებაზე?

​- მინდა გითხრათ, რომ საკმაოდ ნეგატიური გავლენა აქვს. მარტივად რომ ვთქვათ, ასე ბავშვებს ვასწავლით, საკუთარ საჭიროებებს არ მოუსმინონ. მათ ცხოვრებაში 0-1 წლამდე არის პერიოდი, როცა ბავშვი დამოკიდებულია მშობელზე და გარშემომყოფ უფროსებზე. ბავშვზე მზრუნველი ადამიანი მისი ტირილით უნდა მიხვდეს, თუ რა აწუხებს და რა სჭირდება მას. ასე უყალიბდება პატარას გარემოსა და ადამიანებისადმი ნდობა. თუმცა ამ დროსაც კი ბავშვი მიგვანიშნებს, როდის დანაყრდა, აღარ შია და ა.შ. ე.ი. მნიშვნელოვანია მოსმენა. ასაკის მატებასთან ერთად ნელ-ნელა სწავლობს, რომ მიგვანიშნოს და მერე გვითხრას თავისი საჭიროებების შესახებ, მაგალითად, როდის შია, წყალი უნდა თუ წვენი და ასე შემდეგ. ამ პერიოდში უყალიბდება დამოუკიდებლობისკენ სწრაფვის სურვილი და დამოუკიდებლობის ხარისხიც იზრდება. როცა მშობელი ბავშვს საკუთარი საჭიროებების დაკმაყოფილების შესაძლებლობას აძლევს და ბავშვთან ერთად ცდილობს ამოიცნოს მისი საჭიროებები, პატარა სწავლობს იმის გარჩევას, თუ რა მოსწონს ან არ მოსწონს, როდის სცივა ან შია, რა აინტერესებს და ა.შ. მაშინ კი, როცა მშობელი ბავშვის მაგივრად აკეთებს რაღაცას და თან არ უსმენს, მაგალითად, აცმევს 5 ან 4 წლის ასაკში, მხოლოდ იმას, რაც თავად სურს, ოთახსაც ისე უწყობს, როგორც თავად წარმოუდგენია, მაშინ აჭმევს და მხოლოდ იმას, რაც თვითონ უნდა, ასე ბავშვს ვეუბნებით და ვასწავლით, რომ ის, რაც მას სურს და აინტერესებს უმნიშვნელოა, სხვისი ინტერესები და საჭიროებები მეტად მნიშვნელოვანია, ვასწავლით საკუთარი თავის მიმართ უნდობლობას.

​- არის თუ არა დაშინებით მიღწეული შედეგი ბავშვზე ძალადობა?

​- დაშინება ემოციური, ფსიქოლოგიური ძალადობის ერთ-ერთი ფორმაა, რაც საკმაოდ ნეგატიურად აისახება ბავშვის ემოციურ მდგომარეობაზე და შემდეგ ქცევაზეც. „გუდიანით“ შეშინება კი ცალკე პრობლემაა, რადგან ამით, მშობელი ბავშვს მესიჯს აწვდის, რომ ის თავის პატარას ვერ დაიცავს, რაც უკიდურეს შფოთვასთან ასოცირდება. შედეგად კი ბავშვისგან შეიძლება, მივიღოთ უარესი ქცევა, რადგან მისი ემოციური მდგომარეობა არეულია. შესაძლოა, მშობლები იყენებდნენ დაშინებით მეთოდს და თავადაც ვერ ხვდებოდნენ ამას, ერთ-ერთი მაგალითია, როცა დედა, მამა ან ბებია-ბაბუები ეუბნებიან ხოლმე ბავშვს: „ამის მერე შენი დედა (მამა, ბაბუა) აღარ ვიქნები“, „ე.ი. არ გიყვარვარ, ხო? მაშინ აღარ მოხვიდე, არც მე მიყვარხარ!“. ამით ბავშვის უსაფრთხოების განცდას პირდაპირ ზიანს ვაყენებთ და ვეუბნებით, რომ თუ ის „კარგია“, ჩვენთან იქნება და თუ „ცუდია“, აღარ გვჭირდება. თანაც „ცუდია“ და „კარგია“ განისაზღვრება ბავშვისგან საკუთარი სურვილების, ინტერესების ან საჭიროებების დაცვის დროს (ზოგადად ბავშვის ამ კატეგორიებად დაყოფა, კიდევ ცალკე პრობლემას წარმოადგენს). თუნდაც, როდესაც ვეუბნებით, ჭამე თორე ბუა წაგიყვანს, ამ დროს, ბავშვს არ შია, ან საჭმელი არ მოსწონს და უარს გვეუბნება, ჩვენ კი ამით ვაწვდით მესიჯს, რომ თუ შენ საკუთარ ინტერესებს იცავ, ცუდი ხარ, მე აღარ მჭირდები. ჩვენ მათ ვაყენებთ არჩევანის წინაშე, ან საკუთარი თავი ან მშობელი (ბებია, ბაბუა). სევდიანია, არა?!

​- რამდენად დიდია შანსი, რომ ასეთი ქმედებით ბავშვის ფსიქიკა არასრულფასოვნად (არაჯანსაღად) ჩამოყალიბდეს?

​- როგორც ზემოთ აღვნიშნეთ, ასეთ დროს ადამიანს, ბავშვს უჩნდება დაუცველობის განცდა, მომატებული შფოთვა, ექმნება თვითშეფასებასთან დაკავშირებული პრობლემები, დანაშაულის შეგრძნება სხვადასხვა საკითხის მიმართ.

​- არის კატეგორია ბავშვების, რომლებიც არანაირი ქმედებით არ უჯერებენ მშობლებს, ასეთ შემთხვევაში რას ურჩევდით, როგორ მიუდგნენ შვილებს?

​- მგონია, რომ ასეთი ბავშვები არ არსებობენ. ალბათ, ბავშვი, როცა ასეთ წინააღმდეგობას გვიწევს, აქვს განცდა იმისა, რომ არ უსმენენ და მხოლოდ ასე თუ შეძლებს, გააგებინოს მშობელს თავად რა სურს. მეორე ვარიანტია, რომ ბავშვი ზომავს სადამდე შეუძლია საკუთარი საზღვრის გადაწევა, ამიტომაც, ორივე შემთხვევისთვის მნიშვნელოვანია, რომ მშობელს ჰქონდეს ​ავტორიტეტული აღზრდის სტილი. ფსიქოლოგები საკმაოდ დიდხანს იკვლევდნენ და ეძებდნენ ოპტიმალურ აღზრდის სტილს და კვლევების თანახმად აღმოჩნდა, რომ ავტორიტეტული აღზრდის სტილით ბავშვის აღზრდა საუკეთესოა. ამ დროს, პატარებში ნაკლებია შფოთვა, დეპრესია, თვითშეფასების პრობლემები და ასეთ ოჯახში აღზრდილი ბავშვებიც თავს უფრო ბედნიერად და წარმატებულად გრძნობენ. ავტორიტეტული აღზრდა გულისხმობს სითბოსა და წესების დაცვას შორის ბალანსის დაჭერას. სადაც, ერთი მხრივ, ვითვალისწინებთ ბავშვის სურვილებსა და ინტერესებს, მის ხასიათს, გუნება-განწყობის ამოცნობას, პატივისცემას ვცდილობთ და ამასთან, წესების დაცვით ვამყარებთ ბალანსს. აქ ვგულისხმობ, რომ გვაქვს წესები (რამდენიმე, რასაც ოჯახის ყველა წევრი აუცილებლად იცავს) და ვაკვირდებით ბავშვის ემოციურ მდგომარეობას, რა აწუხებს, რა სურს და ა.შ.

​ესაუბრა მარიამ ჩოქური

წაიკითხეთ სრულად