Baby Bag

„ჩუმი ჰიპოქსია ნიშნავს ჟანგბადის ნაკლებ კონცენტრაციას, როდესაც პაციენტებს ჰაერის უკმარისობის შეგრძნება არ აქვთ,“ - თამაზ მაღლაკელიძე

„ჩუმი ჰიპოქსია ნიშნავს ჟანგბადის ნაკლებ კონცენტრაციას, როდესაც პაციენტებს ჰაერის უკმარისობის შეგრძნება არ აქვთ,“ - თამაზ მაღლაკელიძე

პულმონოლოგმა თამაზ მაღლაკელიძემ ჩუმი ჰიპოქსიის შესახებ ისაუბრა, რომელიც კოვიდით დაავადებულ პაციენტებს ემართებათ. მან აღნიშნა, რომ ჩუმი ჰიპოქსიის დროს ადამიანი ვერ გრძნობს, რომ მას ჰაერის უკმარისობა აქვს:

„ამ ვირუსმა შეცვალა დაავადების მიმდინარეობა. ​ჩვეულებრივი პნევმონია არ მიმდინარეობს ისე, როგორც მიმდინარეობს კოვიდ-19-ის დროს. კოვიდ-19-ის დროს დისტრეს სინდრომი განსხვავდება ჩვეულებრივად მიმდინარე დისტრეს სინდრომისგან. ჩუმი ჰიპოქსია ნიშნავს ჟანგბადის ნაკლებ კონცენტრაციას. რას ნიშნავს, რომ პაციენტები ჩუმი ჰიპოქსიით არიან? ისინი კითხულობენ, ტელეფონზე თამაშობენ და სუბიექტური შეგრძნება ქოშინის, ჰაერის უკმარისობის არ აქვთ. მთავარი ის არის ჩუმი ჰიპოქსიის დროს, რომ შენარჩუნებულია ფილტვის ქსოვილის ელასტიურობა. ფილტვის ქსოვილს შეუძლია გამოდევნოს ნახშირორჟანგი.“

თამაზ მაღლაკელიძის თქმით, მეორე ფაზის დროს ფილტვი ნახშირორჟანგს ვეღარ გამოდევნის და პაციენტი მძიმდება:

„მეორე ფაზა დგება, როდესაც ფილტვის ქსოვილი ხდება ხისტი. როდესაც იკარგება ელასტიურობა და ფილტვები ხდება ხისტი, ის უკვე ვეღარ გამოდევნის ნახშირორჟანგს, გროვდება ნახშირორჟანგი და ​ამას მივყავართ მძიმე ჰაერის უკმარისობამდე. პულსოქსიმეტრს შეუძლია ადრეულ ეტაპებზე, როდესაც ჯერ კიდევ არ არის გამოხატული ქოშინი, სუნთქვის უკმარისობა, დაადგინოს ჟანგბადის შემცველობა.“

„პულსოქსიმეტრით გაზომვისას ნორმად ითვლება 94-100 %. ავღნიშნე, რომ შეიძლება პაციენტები კითხულობდნენ, ტელევიზორს უყურებდნენ, გაუზომო პულსოქსიმეტრით და აღმოჩნდეს, რომ ჟ​ანგბადის მაჩვენებელი 50 %-ია. ეს იმავეს ნიშნავს, რომ ევერესტზე არიან. ადვილია პულსოქსიმეტრის მოხმარება. ამ პერიოდში თითოეულ ოჯახში, როგორც თერმომეტრს ვხმარობთ, ისევე უნდა იყოს პულსოქსიმეტრი. როდესაც ადამიანი ელასტიურობიდან გადადის ხისტ ფაზაში, უცბად მძიმდება პაციენტი, კარგავს გონებას და გადადის ფილტვის ხელოვნურ ვენტილაციაზე,“ - აღიშნულ საკითხებზე თამაზ მაღლაკელიძემ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ ისაუბრა.

წყარო: ​„იმედის დღე“

არ დაგავიწყდეთ !!!

Momsedu.ge-მ თქვენთვის შექმნა ახალი სივრცე. გაწევრიანდით ჯგუფში ჯანმრთელობა

„ხშირად პაციენტებს ჰგონიათ, რომ აქვთ სუნთქვის უკმარისობა, სინამდვილეში მათ პანიკური შიშის...
​​პულმონოლოგი კახა ვაჭარაძე კოვიდ 19-ით ინფიცირებულ პაციენტებში სუნთქვის პრობლემების შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ ადამიანებს ხშირად ეჩვენებათ, რომ მათ ჟანგბადი არ ჰყოფნით, რადგან ისინი პან...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ძალიან ბედნიერად ვცხოვრობდით კიევში... უნდა დავბრუნდე, რომ მათ დავეხმარო, გვერდში დავუდგე ამ ხალხს,“ - ქართველი დედა, რომელიც უკრაინიდან სამ შვილთან ერთად ჩამოვიდა

„ძალიან ბედნიერად ვცხოვრობდით კიევში... უნდა დავბრუნდე, რომ მათ დავეხმარო, გვერდში დავუდგე ამ ხალხს,“ - ქართველი დედა, რომელიც უკრაინიდან სამ შვილთან ერთად ჩამოვიდა

უკრაინიდან დაბრუნებულმა სამი შვილის დედამ თინათინ კედიამ ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „იმედის დღე“ იმ რთული გზის შესახებ ისაუბრა, რომელიც საქართველოში ჩამოსვლამდე ოჯახთან ერთად გამოიარა:

„ვცხოვრობდით კიევში. მართლა ძალიან ბედნიერად ვცხოვრობდით. ერთ დღეს დილის ხუთ საათზე ბავშვს ვაჭმევდით პატარას და გაისმა ბომბების ხმა. თავიდან ასე არ შეგვშინებია. ვიფიქრეთ, რომ ერთი დაიბომბა, კიევზე არ წამოვა, დედაქალაქს ხომ ვერ გაბედავს, ხომ ვერ აიღებს, მოდი, დავრჩეთ. 15 წუთში ისევ ჩამოვარდა ბომბი, მერე 15 წუთში ისევ... გადავხედეთ ერთმანეთს და ვთქვით ორივემ: ომი დაიწყო.“

თინათინ კედიას თქმით, მის ოჯახს უკრაინიდან გამოსვლა გაუჭირდა, რადგან საცობები იყო და გადაადგილება ჭირდა:

„მე მინდა მოგითხროთ, რა მდგომარეობაში არიან უკრაინაში ადამიანები და მათი ემოციები გადმოგცეთ. ჩვენ მალევე წამოვედით. პირველივე დღეს მოვახერხეთ წამოსვლა. ყველამ იცის, როგორი საცობები იყო. ეს კადრები სულ ტრიალებდა. ექვსი საათი მოვუნდით კიევიდან გამოსვლას. გაჩერებებით ვიარეთ, ბავშვები მანქანაში იღლებოდნენ და ცოდვები იყვნენ. ძალიან სახიფათო იყო ეს პირველივე წუთიდან. ჩვენ ვინიცაში ვაპირებდით ჩასვლას. ორი გზა მიდის და ჩრდილოეთით მიმავალი განიერი გზა ავირჩიეთ. გზაში გავიგეთ, რომ ბელორუსიდან მოდიან და ის გზა უნდა გავიაროთ. იქვე მოვტრიალდით უკან, ისევ კიევში შემოვედით და სამხრეთ ნაწილიდან ხელახლა ჩავდექით საცობებში. საღამოს 10 საათზე ჩავედით ვინიცაში. ეს პატარა ქალაქია, სადაც საბავშვო საფეხბურთო ტურნირები იმართება. სასტუმროში 600 ბავშვი იყო მშობლების გარეშე მწვრთნელებთან ერთად. ორი გუნდი ხარკოვიდან იყო. მწვრთნელები დაძაბულები იყვნენ. მშობლები ურეკავდნენ, რომ ხარკოვში არ ჩაეყვანათ ბავშვები. 600 ბავშვი ტელევიზორში უყურებდა ამ ამბებს, ისხდნენ და ტიროდნენ.“

„ღამე ვინიცაში გავათენეთ და დარჩენას ვფიქრობდით. ეზოში გამოსულებმა დავინახეთ როგორ დავარდა თვითმფრინავი და შავი კვამლი ამოვიდა. მაშინვე გადავწყვიტეთ წამოსვლა. სამხრეთ უკრაინისკენ წავედით. იქ ორი ღამე გავჩერდით. მოლდოვის საზღვარზე გადავედით მეექვსე დღეს. მერე რუმინეთში გადავედით და იქიდან იყო ფრენა. ექვსი საათი მიყავით უკრაინა-მოლდოვის საზღვარზე საცობში. მანქანა ბევრი არ იყო. ყველა იყო მამა, რომელიც ემშვიდობებოდა ოჯახს და მერე მანქანით უკან ბრუნდებოდა. ამ დამშვიდობების ცერემონიას რომ უყურებ, ვერც დააჩქარებ. ყველა ამ ტრაგედიას ვუყურეთ. ჩემმა რამოდენიმე მეგობარმა ხარკოვში რვა დღე გაძლო. მერე თქვეს: ეს არ დამთავრდება და ჩვენი შვილების ემოცია, მათი მომავალი უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე ეს სახლი, სადაც ვცხოვრობთ. ამიტომ ნაწილი გამოვიდა ხარკოვიდან, ნაწილი ისევ იქ რჩება. მე უნდა დავბრუნდე, რომ მათ დავეხმარო. უნდა დავბრუნდე, რომ თუ რამეში ვარ საჭირო, გვერდში დავუდგე ამ ხალხს. ჩემს შვილებს მხარში ედგნენ, ასწავლიდნენ, უხსნიდნენ. ახლა ჩვენი დროა, ახლა ჩვენ უნდა დავუდგეთ გვერდში,“- აღნიშნა თინათინ კედიამ.

წყარო: ​„იმედის დღე“


წაიკითხეთ სრულად