Baby Bag

„აწმყო თუ არა გვწყალობს, მომავალი ჩვენია“ - 12 ლიტერატურული ფრაზა, რომლებიც არაფრით კარგავს აქტუალურობას საქართველოში

„აწმყო თუ არა გვწყალობს, მომავალი ჩვენია“ - 12 ლიტერატურული ფრაზა, რომლებიც არაფრით კარგავს აქტუალურობას საქართველოში

​ფილოლოგი გია მურღულია სოციალურ ქსელში აქვეყნებს 12 ლიტერატურული ფრაზას, რომლებიც არაფრით კარგავს აქტუალურობას საქართველოში. გთავაზობთ მის პოსტს:

„12 ლიტერატურული ფრაზა, რომლებიც არაფრით კარგავს აქტუალურობას საქართველოში - გახსენების კვალდაკვალ:

​1. „ქართლის ჭირსა ვერვინ მოსთვლის, თუ არ ბრძენი ენა-მჭევრი.“ (დავით გურამიშვილის „დავითიანი“)

​2. „აწმყო თუ არა გვწყალობს, მომავალი ჩვენია.“ (ილია ჭავჭავაძის „ჩემო კარგო ქვეყანავ“)

​3. „მღუპავ, მამა?!“ (დავით კლდიაშვილის „სამანიშვილის დედინაცვალი“)

​4. „კაცი უნდა ეყოს ხელფასს და არა ხელფასი - კაცს.“ (ჭაბუა ამირეჯიბის „დათა თუთაშხია“)

​5. „საწყალობელ იქმნა უბადრუკი ვარსქენ.“ (იაკობ ხუცესის „შუშანიკის წამება“)

​6. „იყიდება საქართველო.“ (ნიკო ლორთქიფანიძის „საშობაო მინიატურები“)

​7. „მე საერთოდ არ მმარხავთ?“ (რეზო ჭეიშვილის „მიწების განაწილება“)

​8. „საქმე ვქმენ საჭოჭმანები.“ (შოთა რუსთველის „ვეფხისტყაოსანი“)

​9. „მე ვიყივლებ, შენ იყეფე და სოფელიც აშენდებაო.“ (სულხან-საბა ორბელიანის „სიბრძნე-სიცრუისა“)

​10. „სასიკვდილო მე ვარ მხოლოდ, რომ კაცად ვერ გამიზრდიხარ!“ (აკაკი წერეთლის „გამზრდელი“)

​11. „ჩვენ ვიტყვით: კაცნი ჩვენა ვართ, მარტოდ ჩვენ გვზდიან დედანი...“ (ვაჟა-ფშაველას „ალუდა ქეთელაური“)

​12. „აგრე ვიცის ჯაყომა!" (მიხეილ ჯავახიშვილის „ჯაყოს ხიზნები“)

​თვითშემეცნება გრძელდება - ყველა თქვენგანს ვთავაზობ, შეავსოს ეს ჩამონათვალი.

​თავს ნუ დავიმცირებთ, მაგრამ სულ გვახსოვდეს, რა გვიშლის ხელს, „დავდგეთ ერად სხვა ერთა შორის,“ - წერს გია მურღულია.

Momsedu.ge-მ თქვენთვის, მასწავლებლებისთვის შექმნა ახალი სივრცე - „მასწავლებლების სანდო წყარო“, სადაც ყოველდღიურად ქვეყნდება საგანმანათლებლო სფეროს სიახლეები. გადმოდით ბმულზე და მოიწონეთ - „მასწავლებლების სანდო წ​ყარო“.

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ასწავლეთ შვილებს... მაგრამ ჯერ თავად ისწავლეთ“

„ასწავლეთ შვილებს... მაგრამ ჯერ თავად ისწავლეთ“

„ასწავლეთ შვილებს, რომ ყველა დაპურებული არ არის. ასწავლეთ, რომ ყველას არ გააჩნია თავშესაფარი, რომ ყველა არ სწავლობს კერძო სკოლაში, რომ ყველა ვერ ყიდულობს ,,ბიგ მაკს", ან ,,ჩიზ ქეიქს"...

ასწავლეთ, რომ ბევრი იმიტომ ვერ დადის სკოლაში, ფეხსაცმელი გაუცვდა. ასწავლეთ, რომ ქალაქში ცხოვრება არ არის უპირატესობა, ასწავლეთ, რომ სოფელში ყოფნა არ ნიშნავს პროვინციალიზმს.

ასწავლეთ შვილებს, რომ სხვების ჩაგვრა სიძლიერე არა, სისუსტის ბრალია, რომ დაცინვა კომპლექსია და არა უპირატესობის ნიშანი.

ასწავლეთ, რომ სიყვარული ყველაზე დიდი განძია, რაც ღმერთს ადამიანისათვის უბოძებია... ასწავლეთ, რომ ერთგულება რჩეულთა ხვედრია...

ასწავლეთ ვაჟებს, რომ ხშირად აჩუქონ გოგონებს ყვავილები, თუნდაც მინდვრის...

ასწავლეთ გოგონებს, რაც უფრო მოუწვდომელი იქნებიან, , ბიჭები უფრო დააფასებენ...

ასწავლეთ შვილებს, რომ ტაძრების მშენებლობაში მონაწილეობის მიღება მარტო არ არის სულიერება, მთავარი მცნებების დაცვაა...

ასწავლეთ, რომ ლუკმა მშიერს გაუყონ და არასდროს იტრაბახონ ,,ადიდასის" ქურთუკით, თუ სხვას სცივა...

ასწავლეთ, რომ ამპარტავანი ადამიანი ღვთისათვის მიუღებელია...

ასწავლეთ შვილებს, რომ მათი დანიშნულება მხოლოდ სიკეთის კეთებაა...

ასწავლეთ, რომ ნებისმიერ გამვლელს მიესალმონ და გაუღიმონ...

ასწავლეთ, რომ უპატრონო საფლავებს მოუარონ...

ასწავლეთ, რომ შუქნიშანთან მდგარი მოხუცი, გზის მეორე მხარეს გადააცილონ...

ასწავლეთ, რომ სხვების წარმატება უხაროდეთ, რომ მეგობრები ფულის, მშობლების გავლენის მიხედვით არ შეარჩიონ, რომ არავინ სძულდეთ...

ასწავლეთ... მაგრამ ჯერ თავად ისწავლეთ!..“

პეტრე კოლხი ​

წაიკითხეთ სრულად