Baby Bag

,,მლანძღველები მხოლოდ საკუთარ თავს ილანძღავენ, ძლიერი ადამიანები კი მიზნისკენ უფრო მეტად ილტვიან და მაგინებლებს სალაპარაკოს არასდროს გამოულევენ...''

,,მლანძღველები მხოლოდ საკუთარ თავს ილანძღავენ, ძლიერი ადამიანები კი მიზნისკენ უფრო მეტად ილტვიან და მაგინებლებს სალაპარაკოს არასდროს გამოულევენ...''

,,როცა ადამიანს არ იცნობ, როცა მასთან შეხება არ გქონია, როცა შენთვის მას არაფერი დაუშავებია, რომ დგახარ და ილანძღები, რატომ გაქვს იმის იმედი, რომ ცხოვრება დაგინდობს და ყველაფერი კარგად გექნება.


აქ არ არის საუბარი რელიგიაზე და არც სულიერ ცხოვრებაზე... უფრო მარტივად რომ ვთქვათ, კულტურა უნდა გაგაჩნდეს, თუ კარგს არ იტყვი, არავინ გალანძღო და მითუმეტეს ამ ფერხულში სხვებიც არ ჩააბა, თორემ შენც იგივე ფაქტის წინაშე აღმოჩნდები...


გავიგე, ყველა არ მოგეწონება, ეს გემოვნების სფეროა, მაგრამ ვინც არ მოგწონს, ის მიწასთან არ უნდა გაასწორო, მაინც ვერ გაასწორებ, მხოლოდ საკუთარ ბუნებას და არაჯანსაღ მიდგომებს ავლენ...


იმდენი ვინმე არ მომწონს, თან სამართლიანად არ მომწონს, ლანძღვას კი არ ვიწყებ, ჩუმად ვარ, თუ აზრი მკითხეს, ჩემ პოზიციას ვაფიქსირებ ლანძღვის გარეშე.


პრობლემა უფრო კომპლექსურია, ჩვენ უკუღმართ ქვეყანაში უმეტესად იმას ლანძღავენ, ვინც მართლა ძალიან მოსწონთ, უბრალოდ უჭირთ აღიარება და საკუთარ ეგოს შეურაცხყოფით იკმაყოფილებენ...


მლანძღველები მხოლოდ საკუთარ თავს ილანძღავენ, ძლიერი ადამიანები კი მიზნისკენ უფრო მეტად ილტვიან და მაგინებლებს სალაპარაკოს არასდროს გამოულევენ...


არადა, ყველაზე საბრალო ის არის, ვინც სხვის ცხოვრებას დიდ დროს უთმობს და საკუთარი ხელიდან ეცლება!..''


ავტორი: მამა პეტრე კოლხი






შეიძლება დაინტერესდეთ

„ნურასოდეს იტყვით რომ დაიღალეთ, რომ ყველაფერი გტკივათ...“

„ნურასოდეს იტყვით რომ დაიღალეთ, რომ ყველაფერი გტკივათ...“
„საქალებო სტატუსი...

ნურასოდეს იტყვით რომ დაიღალეთ, რომ ყველაფერი გტკივათ, რომ ნევროზი გაგიჩინათ ცხოვრებამ. მაინც არავის შეეცოდებით და საკუთარი თავის წინაშე მაინც მარტონი იქნებით. ნურასოდეს წაიქცევით სხვის დასანახად,ნუ ჩაიცმევთ შავ კაბას, როცა სამყარო ფერადია. ვინც თქვენგან მიდის, მას დაბრუნების რცხვენია და ამიტომ ხართ მარტო.ვინც არ იმსახურებს თქვენს ცრემლებს, დასაჯეთ უყურონ თქვენს სიცილს. ვინც ბედნიერებას ვერ განიჭებთ, ნუ ჩათვლით თავს ვალდებულად რომ მას შესწიროთ ცხოვრება. ყველას ერთი ცხოვრება გვაქვს.

ვინც გულს გტკენთ, ისინი გაძლიერებენ. ნუ იცხოვრებთ ისე რომ, სარკეში თქვენს ნაცვლად სხვა ქალის დანახვა გენატრებოდეთ. ყოველთვის იყავით ისეთი, როგორიც გინდათ რომ იყოთ.

ნუ მისცემთ წვრილმანებს უფლებას გააუთაონ თქვენი ოცნებები.ნურც სამზარეულოს მეკვლე გახდებით ყოველ დილას.წაყევით თქვენს შვილებს ფეხბურთის სათამაშოდ,ტყეში,მტრედების სანახავად...მიყევით მათ ნაბიჯებს და იცინეთ...ბევრი იცინეთ რომ დედები ხართ. ნუ დაკარგავთ საკუთარი თავისკენ მიმავალ გზას...იყავით თავისუფლები,ლაღები,ლამაზები. ფერადკაბიანები.

​ჩაიცვით ბევრი კარგი ხასიათი და მოირგეთ თქვენი თავი. კაცები რომლებიც ქალებს ტოვებენ,ისევ ქალებთან გარბიან. ქალებთან რომლებმაც თქვენზე უკეთ გაიგეს საკუთარი თავის ფასი...

ნუ იქნებით მარტო დედები...ან მარტო ქალები...იყავით ბევრი და მრავალფეროვანი.შექმენით საკუთარი თავი საკუთარი იდეალების მიხედვით.არასოდეს აპატიოთ ერთის მეტად.არასოდეს შეიყვაროთ თავზე მეტად.

მშვიდად დადექით სარკის წინ და თქვენს თავს ესაუბრეთ...ესაუბრეთ რომ ყველაზე ძლიერი ხართ და ყველაფერი კარგი წინაა.

დიახ, თქვენ ზუსტად ის ქალი ხართ კაცს რომ ოცნება ასწავლეთ...სიცოცხლე შეაყვარეთ და შვილები აჩუქეთ.თუ ის ამ ყველაფერს კარგავს,მიეცით საშუალება იცხოვროს საკუთარ სიბნელეში.ყოველთვის გახსოვდეთ რომ გვირაბის ბოლო გვირაბის დასაწყისიცაა...

და თუ ოდესმე თავს უფლებას მისცემთ ტირილის,იტირეთ მხოლოდ მაშინ,როცა თქვენი პატარები კისერზე გეხუტებიან და გეუბნებიან ,,დედა,მიყვარხარ"...“
ავტორი: მწერალი ანა ლაშხელი ონიანი

შეგახსენებთ, რომ ანა ლაშხელი ონიანი 32 წლის ასაკში კუჭის კიბოს დიაგნოზით გარდაიცვალა. 
წაიკითხეთ სრულად