Baby Bag

​ზაფხულში ზღვა თუ მთა და რამდენი დღეა საჭირო, რომ ბავშვს ჰაერის გამოცვლაში ჩაეთვალოს

​ზაფხულში ზღვა თუ მთა და რამდენი დღეა საჭირო, რომ ბავშვს ჰაერის გამოცვლაში ჩაეთვალოს

ზაფხულში ზღვა თუ მთა, რომელია მეტად სასურველი? - Momsedu.ge-ს კითხვას ცნობილმა პედიატრმა, მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორმა ინგა მამუჩიშვილმა უპასუხა. მისი თქმით, ორივე ძალიან სასარგებლოა:

ორივე ძალიან სასარგებლოა. მე ყოველთვის იმას ვამბობ, რომ ვერ მოვუწოდებ საზოგადოებას, მაინცდამაინც ამა და ამ კურორტზე უნდა წაიყვანოს ბავშვი, ნამდვილად არა. უბრალოდ, სასურველია თუ თბილისის დაბინძურებულ გარემოს გავარიდებთ ბავშვს და წავიყვანთ შედარებით გამწვანებულ, რეკრეაციულ ზონებში, თუნდაც სოფელში.“

კითხვაზე თუ რამდენი რამდენი დღე არის საჭირო, რომ ბავშვს ჰაერის გამოცვლაში ჩაეთვალოს, როგორც პედიატრი აღნიშნავს ბავშვს სჭირდება ადაპტაციური პერიოდი წაყვანის ან თუნდაც ჩამოყვანის დროს. ამისათვის საკმარისია, არანაკლებ 14 დღე:

„ბავშვს სჭირდება ადაპტაციური პერიოდი წაყვანის ან თუნდაც ჩამოყვანის დროს. ამისათვის საკმარისია, არანაკლებ 14 დღე. რა თქმა უნდა, სასურველია 1 თვეც. შეძლებისდაგვარად, როგორც მოახერხებთ, სადაც მოახერხებთ, მთაც და ზღვაც, ორივე სასურველია. რა თქმა უნდა, მშვიდობიან ზაფხულს ვუსურვებ ყველას, თუმცა უმჯობესია თუ ბავშვს ცენტრალურ ქალაქებთან ახლოს გაიყვანთ დასასვენელად, რადგან საჭიროების შემთხევევაში სამედიცინო დახმარება სწრაფად აღმოუჩინონ. ეს ძალიან მნიშვნელოვანი ფაქტია. მივესალმები შერეულ ჰავას, იქ, სადაც მთაც და ზღვაც გვხდება. უბრალოდ ზღვაზე უნდა დავიცვათ ჰიგიენური ნორმები. ასევე, არ უნდა გვყავდეს ბავშვი მზეზე დიდხანს, არ უნდა გადავახუროთ, უნდა შევეცადოთ, რომ წყალში არ შევიყვანოთ ისეთ დონეზე, რომ წყალი ყლაპოს. გოგონებში ძალიან ხშირია სოკოვანი ინფექციები ზღვის შემდგომ, ამიტომ ყველანაირად უნდა დავიცვათ ეს ნორმები, უნდა შევეცადოთ ვიხმაროთ წყალგაუმტარი საცურაო კოსტიუმები და ა.შ.“

შეიძლება დაინტერესდეთ

„ძიძა არ მყავდა, იმიტომ, რომ არ მინდოდა, ბავშვი გაჩენის დღიდან ყველგან ჩემთან ერთად იყო, ძიძის გარეშე,“ - რუსკა მაყაშვილი

მსახიობი რუსკა მაყაშვილი გადაცემაში „იმედის დღე“ ოჯახური ცხოვრების შესახებ საუბრობს:

„დილის რუტინა ძალიან მარტივი მაქვს. ჩემი დილის, შუადღის, საღამოს რუტინა არის ილია. ილია უთენია იღვიძებს და იწყება მისი დილის რუტინა, შესაბამისად ჩემი დილის რუტინა ილიაა. ბავშვი ყველაფრის საშუალებას მაძლევს. თავიდანვე, რომ გავაჩინე, რეპეტიციაზეც იჯდა ჩემთან, სანდროს მოჰყავდა, როდესაც ბუნებრივ კვებაზე მყავდა. მაცივარი გადავსებული მქონდა ჩემი გაყინული რძეებით. რეპეტიციებს შორის შუალედში ვაჭმევდი, მერე გახმოვანებაზე მიმყავდა. ძალიან მშვიდად იჯდა ხოლმე ხმის რეჟისორის კალთაში. გაჩენის დღიდან ყველგან დამყავდა. არ ჩავკეტე, როგორც კეტავენ ხოლმე ბავშვებს, რომ არავინ მიეკაროს, არავინ დაასუნთქოს. კენგურუში ჩავსვი და ასე დავატარებდი ყველგან. მეუბნებოდნენ, არ შეიძლებაო, მაინც ჩავსვი ჩვილი ბავშვი კენგურუში. ილია ყველგან ჩემთან ერთად იყო, ძიძის გარეშე. ამიტომაც არის, რომ ჩემი შვილი თავს ყველგან კარგად გრძნობს. ძიძა არ მყავდა, იმიტომ, რომ არ მინდოდა. ახლა რთული პერიოდია ჩემთვის. ბავშვი ცოტა გაცელქებულია. თავიდან იყო კომფორტი.“

რუსკას თქმით, მას მეუღლესთან და ბავშვთან ერთად მარტო ცხოვრება არ შეუძლია და სანდროს მშობლებთან ერთად ცხოვრობს:

„ოჯახური იდილია არის, როდესაც ყველა ერთად ვართ სახლში. მე მიყვარს ხალხმრავლობა. არ შემიძლია მარტო მეუღლესთან და ბავშვთან ერთად ცხოვრება, შეიძლება, გული გამისკდეს. მიყვარს, როდესაც ბებიები-ბაბუები, ყველანი არიან სახლში. მე ასე გავიზარდე. ჩვენთან სახლის კარი სულ ღია იყო და ყველა ჩვენთან იყო, ვისაც უნდოდა. როდესაც დადგა დრო, რომ გვეფიქრა ცალკე ცხოვრებაზე, ჩემს მეუღლეს ვეუბნებოდი, რომ არა, არ შემიძლია, გავგიჟდები. ოჯახური იდილიაა, როდესაც მე, სანდრო, ილია, ბებია და ბაბუა, ყველანი ვართ ერთად. ჩვენ ვცხოვრობთ სანდროს მშობლებთან ერთად. ჩვენი სახლი დიდია, ორსართულიანი. თუ განმარტოვება მომინდება, განვმარტოვდები გადასარევად. გამიმართლა, რომ მაკოც და მერაბიც ფანტასტიურები არიან. დედამთილ-მამამთილად ვერც აღვიქვამ. მაკოს და მერაბს ვეძახი. როგორც შვილი ისე მიმიღეს და მეც ისე მივიღე, როგორც მშობლები. არანაირი დისკომფორტი არ მაქვს. შევედი, „აქანა დავდგამ სტენკას“ მსგავსად, სახლში ხალათითაც ვტანტალებ, აბსოლუტური კომფორტი მაქვს.“

„რა თქმა უნდა, ილიას ბებიებთან და ბაბუებთან უნდა ჰქონდეს თავისი ურთიერთობა, მაგრამ დომინანტი მაინც მე ვარ. დედა დედობს, ბებია ბებიობს და ბაბუაც ბაბუაა, მაგრამ მთავარ გადაწყვეტილებებს მაინც მე ვიღებ. როდესაც ბავშვს ბებიას ან ბაბუას ვუტოვებ, მათი ნებაა, რაც უნდათ, ის გადაწყვიტონ, მაგრამ ისეთს არაფერს აკეთებენ, რომ არ მომეწონოს, პირიქით. ეს დიდი კომფორტია. ილიას ძალიან გაუმართლა ბებიებსა და ბაბუებში. ჩემი მეგობრების პრობლემებს რომ ვისმენ, ღმერთის მადლიერი ვარ, რომ ასე გამიმართლა. მე არ ვარ მარტივი ხასიათის, პირიქით, ძალიან რთული ხასიათი მაქვს სახლში, მაგრამ მიმიღეს და ვუყვარვარ ისეთი, როგორიც ვარ, რაც დიდი კომფორტია,“ - აღნიშნავს რუსკა მაყაშვილი. 

წაიკითხეთ სრულად