Baby Bag

„აღზრდის ყველაზე ეფექტიანი ფორმაა, როდესაც ბავშვის მიმართ თანაბარი ზრუნვა და კონტროლია,“ - ფსიქოლოგი მაია ცირამუა

ფსიქოლოგი მაია ცირამუა ბავშვის აღზრდის პროცესში კონტროლისა და ზრუნვის მნიშვნელობაზე საუბრობს და აღნიშნავს, რომ კონტროლის სიჭარბე აღზრდის ავტორიტარულ სტილზე მიგვანიშნებს:

„რა ხდება მაშინ, როდესაც ბავშვის აღზრდის პროცესში კონტროლი აჭარბებს ზრუნვას? ამ დროს ბავშვს ენიჭება პასუხისმგებლობა. ბავშვთან ინტერაქცია ასეთია: „მე არ მაინტერესებს შენ რას ფიქრობ, რას განიცდი, გააკეთებ რასაც გეუბნები!“ რა თქმა უნდა, ეს უკვე ძალადობრივი დამოკიდებულებაა. ბავშვი ძალიან თავისუფალი და ლაღი არსებაა. ძალიან რთულია, რომ მას გააკეთებინო ის, რაც შენ გინდა. რა თქმა უნდა, ეს ხდება იძულების ხარჯზე. იმის ხარჯზე, რომ ან ფიზიკურად ძალადობენ ბავშვზე, ან ემუქრებიან, ან ემოციურად ძალადობენ მასზე. ემოციური ძალადობის საინტერესო შემთხვევაა, როდესაც დედა ეუბნება შვილს: „შენ თუ ამას არ შეჭამ, გული გამისკდება!“ ხშირ შემთხვევაში პატარა ნიუანსები, რომლებიც ზრუნვის მინიმიზირებას ახდენს და აქცენტირებულია კონტროლზე, ძალადობრივ დამოკიდებულებას წარმოქმნის. ეს არის ავტორიტარული აღზრდა.“

მაია ცირამუას თქმით, ზოგჯერ მშობლების მხრიდან ზრუნვა მნიშვნელოვნად ჭარბობს კონტროლს:

„რა ხდება მაშინ, როდესაც ზრუნვა ჭარბობს და ბავშვის პასუხისმგებლობა დაბალია? ეს ძალიან ჩვეულია ქართული კულტურისთვის. ასეთი ტიპის მშობლებს ჩვენ ჰელიკოპტერ მშობლებს ვეძახით, ვერტმფრენ მშობლებს, რომლებიც მუდამ თავს დასტრიალებენ თავიანთ შვილებს. ბავშვებს ყველაფერი აქვთ (სითბო, სიყვარული, შექება) გარდა საკუთარი ხელებისა. ყველგან არის მშობლის უხილავი ან ხილული ხელი. ასეთ აღზრდას ჩვენ ჰიპერმეურვეობით აღზრდას ვეძახით. ასეთი აღზრდის პირობებში ადამიანს არ აქვს საკუთარი მეს განცდა, სიცარიელეა თითქოს. მშობლის გარეშე მისი ცხოვრება ინგრევა, ის არაფერს წარმოადგენს. ასეთი ადამიანები ხშირად გარბიან დეპრესიაში, წამალდამოკიდებულებაში. ეს სერიოზულ პრობლემებს იწვევს.“

მაია ცირამუა აღნიშნავს, რომ ბავშვისთვის ყველაზე მტკივნეული უგულებელყოფაა:

„ყველაზე მტკივნეულია, როდესაც ბავშვი არის უგულებელყოფილი, ეს ფიზიკურ ტკივილსაც კი ჰგავს. ამ დროს არც პასუხისმგებლობის მინიჭება ხდება და არც ზრუნვა - ეს არის აღზრდის ყველაზე უფრო მტკივნეული ფორმა. ძალიან გავრცელებულია ემოციური უგულებელყოფის მაგალითებიც. შეიძლება ბავშვის ფიზიკური საჭიროებები დაკმაყოფილებული იყოს, მაგრამ ის ემოციურად უგულებელყოფილად გრძნობდეს თავს, არ იყოს მხარდაჭერილი, არ იყოს დანახული. ჩვენ ვმუშაობთ, ბავშვი მოდის, რაღაცას გვეკითხება, ან არ გვესმის, ან არ გვცალია, რომ ვუპასუხოთ. ის რაღაც გულისტკივილს გვიზიარებს, ჩვენ არ გვცალია, რომ მოვუსმინოთ. ესეც უგულებელყოფის და ძალადობის ერთ-ერთი ფორმაა. ბავშვი მოდის და გეუბნებათ, რომ კლასელი ჩაგრავს. თქვენ პასუხობთ: „შენ თვითონ მოაგვარე!“ ეს მისი საჭიროების უგულებელყოფაა. არამხარდამჭერი დამოკიდებულება ძალადობაა.“

„აღზრდის ყველაზე ეფექტიანი ფორმაა, როდესაც ბავშვის მიმართ თანაბარი ზრუნვა და კონტროლია. მე ბავშვს პასუხისმგებლობასაც ვანიჭებ, მას აქვს სტრუქტურა, ჩარჩო, რომელშიც მან უნდა იმოძრაოს. ამ სტრუქტურას ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს. არასტრუქტურირებული დღე, როდესაც არ იცის ბავშვმა, როდის უნდა დაიძინოს, სერიოზულ შფოთვით პრობლემებს იწვევს. პასუხისმგებლობები, რომლებსაც ბავშვს ასაკის შესაბამისად ვანიჭებთ, მისი უსაფრთხოებისა და თვითეფექტურობისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. ამასთან მნიშვნელოვანია თანაბარი დოზით ზრუნვა, მოსმენა, ბავშვის აზრის გათვალისწინება და მხარდაჭერა,“ - აცხადებს მაია ცირამუა.

წყარო: ​არტარეა

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

რა არის პოზიტიური ყურადღება და რატომ არის ის ბავშვისთვის მნიშვნელოვანი?
​მშობელი შვილისადმი პოზიტიურ დამოკიდებულას სხვადასხვა ფორმით გამოხატავს. ის შვილს უღიმის, ნაზად უყურებს თვალებში, ეფერება, მას სასიამოვნო, დადებითი სიტყვებით ამხნევებს, მისი იდეების, აქტივობებისა და...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„დიდი ალბათობაა, რომ უმაღლესი განათლების მქონე, დასაქმებულმა დედამ აღზარდოს საზოგადოების ნაყოფიერი წევრი,“ - ფსიქოლოგი ნინო გოგიჩაძე

„დიდი ალბათობაა, რომ უმაღლესი განათლების მქონე, დასაქმებულმა დედამ აღზარდოს საზოგადოების ნაყოფიერი წევრი,“ - ფსიქოლოგი ნინო გოგიჩაძე

ფსიქოლოგმა ნინო გოგიჩაძემ დასაქმებული და უმაღლესი განათლების მქონე დედების შესახებ ისაუბრა და აღნიშნა, რომ უმეტესწილად ისინი საზოგადოების ნაყოფიერ წევრებს ზრდიან:

„უმაღლესი განათლების მქონე დედებს, რომლებიც მუშაობენ თავიანთ სფეროში, უფრო დიდი ალბათობით, ეყოლებათ შვილები, რომლებიც უმაღლეს განათლებას მიიღებენ და იმუშავებენ. ეს ალბათობა არსებობს, რომ ისინი მიიღებენ განათლებას და შეეცდებიან, რომ თავისი პროფესიული ნიშნით დასაქმდნენ. საზოგადოების გადარჩენისთვის მნიშვნელოვანია, რომ მას ნაყოფიერი წევრები ჰყავდეს. ჩვენ თუ ვიგულისხმებთ, რომ ქალი, რომელიც მუშაობს, საზოგადოების ნაყოფიერი წევრია, უფრო დიდი ალბათობაა, რომ საზოგადოების ნაყოფიერმა წევრმა აღზარდოს ნაყოფიერი შვილი, რომელსაც ექნება უფრო მეტი მოქნილობა.

დედა, რომელიც გადის, ის უკვე შედის საზოგადოებაში. ის გამოდის ჩაკეტილი ოჯახური სისტემიდან და სხვა სისტემაში შედის. სისტემისთვის მნიშვნელოვანია, რომ ეს ღიაობა იყოს და სისტემის ერთეულები ერთმანეთთან კავშირში იყოს. ჩვენ თუ ვქმნით ჩაკეტილ სისტემებს, ჩაკეტილი სისტემები უფრო მალე ინგრევა. ღია სისტემა უფრო მდგრადია. თუ ქალი არის განათლებული, აქვს დასაქმების შესაძლებლობა და აკეთებს პროფესიულ რეალიზაციას, მისი შემდეგი თაობაც უფრო დიდი ალბათობით დადგება იმავე გზაზე. მასაც ექნება შესაძლებლობა, რომ მიიღოს განათლება, ჰქონდეს პროფესია, იყოს საზოგადოების ნაყოფიერი წევრი, რაც მნიშვნელოვანია.

მომუშავე დედამ იცის, როგორ განსაზღვროს პრიორიტეტები და ამას ასწავლის ბავშვებს ძალიან მარტივად, მაგალითის ჩვენებით. ის ამას აკეთებს მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ დროს უთმობს შვილებს. მნიშვნელოვანი როლი აქვს აღზრდის სტილსაც. თუ მე თავს ავტორიტეტად აღვიქვამ, მე შემიძლია ამის უფლება მივცე შვილსაც, რომ მან თავი ავტორიტეტად აღიქვას. დედას, რომელიც მუშაობს, სჭირდება მხარდაჭერა სამსახურიდან, სადაც ის მუშაობს,“- მოცემულ საკითხზე ნინო გოგიჩაძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“

წაიკითხეთ სრულად