Baby Bag

„ერთხელ, ახალი წლის დადგომის წინ, მოსწავლეებს დავავალე (თუ ვთხოვე?), რომ ჩემთვის წერილი მოეწერათ...“

„ერთხელ, ახალი წლის დადგომის წინ, მოსწავლეებს დავავალე (თუ ვთხოვე?), რომ ჩემთვის წერილი მოეწერათ...“

ეს წერილი, რომელიც 2 წლის წინ მარიამ ნინიძემ (სად ხარ, მარიამ? - სალამი შენ!) მომწერა, ზოგადად ჩემი მოსწავლეების საჩუქარია. შეიძლება 1-2 მცირე ხარვეზი ახლავს, მაგრამ ეს რა მოსატანია იმ მისტიკასთან, მასწავლებლისა და მოსწავლის მარადიული ურთიერთობა რომ ჰქვია?!

ვინ თქვა, რომ ღმერთი არ გველაპარაკება?

მოუსმინეთ მათ, ვინც გვერდით გიდგათ და მის ხმას გაიგონებთ.

ერთხელ, ახალი წლის დადგომის წინ, მოსწავლეებს დავავალე (თუ ვთხოვე?), რომ ჩემთვის წერილი მოეწერათ. ყველა ძალიან საინტერესო იყო. ეს წერილიც ფეისბუქმა დღეს შემახსენა.

ალბათ, მარიამმა არც კი იცის, ამწუთას კიდევ ერთხელ როგორ გამახარა - არა მხოლოდ თავისი ფიქრითა თუ ემოციით, არამედ, როგორც თავად ამბობს - უბრალოდ არსებობით.

არ არსებობს უბრალო დღეები - ყოველი მათგანი რაღაც მნიშვნელოვანზე მოგვითხრობს.

ეს - ღმერთი გვიყვება თავის თავგადასავალს.

საჭირო სიტყვები?

მათ ის საკუთარ გამომხატველებს ყოველთვის ზუსტად მოაძებნინებს.

ფილოლოგი გია მურღულია

შეიძლება დაინტერესდეთ

​კარგი დღე ოთხი სიტყვის ძალითა და მშვენიერებით თენდება

​კარგი დღე ოთხი სიტყვის ძალითა და მშვენიერებით თენდება

„​კარგი დღე ოთხი სიტყვის ძალითა და მშვენიერებით თენდება:
სიყვარულით, ზნეობით, გონიერებით, გემოვნებით.
„მოიხედე მრისხანების ჟამს“ და დაუბრუნდი ამ სიტყვათა სინათლეს.
მხოლოდ მათ მოჰყვებიან სხვა სასურველი სიტყვები: ბედნიერება, სიხარული, ერთობა, სიმტკიცე, გამარჯვება...
ქართველებმა ჯერ ერთმანეთი უნდა დავიბრუნოთ და მერე ყველაფრის დაბრუნებასაც შევძლებთ.
ეს არ არის იდეალისტის გულუბრყვილო სურვილი - ეს ერთადერთი რეალობაა, რომელიც სამშვიდობოს გაგვიყვანს.
დილა მშვიდობის, საქართველოვ!“ 

ფილოლოგი გია მურღულია

წაიკითხეთ სრულად