Baby Bag

„ბავშვებს როდესაც ვადარებთ სხვებს, ვაძულებთ იმ სხვებს,“ - ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„ბავშვებს როდესაც ვადარებთ სხვებს, ვაძულებთ იმ სხვებს,“ - ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ბავშვის სხვასთან შედარების ჩვევაზე ისაუბრა, რომელიც მშობლის მიერ შვილთან კომუნიკაციაში დაშვებული ერთ-ერთი შეცდომაა:

„ადამიანი მარტო შეგიძლია შეადარო თავისივე თავს. მე თუ გეტყვი, შენ ერთი თვის წინ რომ კაბა გეცვა, ძალიან გიხდებოდა, ნორმალურია.  თუ გეტყვი, რომ მეზობელს აცვია, უხდება და შენც ასე ჩაიცვი, თმა ასე გაიკეთე, ეს გაძულებს იმ მეზობელს. ბავშვებს როდესაც ვადარებთ სხვებს, ვაძულებთ იმ სხვებს. ის სხვა რა შუაშია, მშობელს სინამდვილეში იმის დარდი არ აქვს. საერთოდ არ მოსწონს ის.“

მარინა კაჭარავას თქმით, რაც ადამიანს თავად ეწყინება, ის სხვას არ უნდა გაუკეთოს:

„წარმოიდგინეთ მამაკაცებმა, თქვენმა ცოლებმა რომ სხვისი ქმრები აქონ: „იმის ქმარმა ის გაუკეთა, იმის ქმარმა ის უყიდა.“ გოგონებმა წარმოიდგინეთ, რომ გითხრათ ქმარმა: „იმის ცოლმა ეს გააკეთა.“ ეს არის ძალიან მძიმე მოსასმენი. ყოველთვის ვექტორი მოიტრიალე საკუთარი თავისკენ. შენ გესიამოვნებოდა ეს?! თუ არა, მაშინ სხვასაც ნუ ეტყვი იმავეს.“

„არათუ შედარება, სხვისი ქებაც კი გამაღიზიანებელია, თუ ეს ქება გადაცდა ზღვარს. როდესაც მე გაუთავებლად ვაქებ სხვას, ამით შენ გეუბნები, რომ არ ვარგიხარ. შენ რომ ღიზიანდები, გეტყვი: რა არ მაქვს უფლება, რომ სხვა ვაქო? ამაში ფუჭდება და წყალში იყრება ყველა ის სიკეთე, თუ რამე გამიკეთებია. წამოძახება, რომ მე შენი გულისთვის ეს გავაკეთე, არ შეიძლება. „მე შენი გულისთვის, დედიკო, არ გავთხოვდი და ღამეებს გითენებდი.“ ბავშვი გეტყვის: „გათხოვილიყავი“ და გეწყინება. თუ არ გათხოვდი, ხომ შენი არჩევანი იყო, ბავშვი რა შუაშია?!“- აღნიშნა მარინა კაჭარავამ.

წყარო:​ SDMI Georgia

შეიძლება დაინტერესდეთ

დროა დაფიქრდეთ იმ თესლებზე, რომელთა დათესვაც გსურთ გარშემომყოფთა გონებაში

დროა დაფიქრდეთ იმ თესლებზე, რომელთა დათესვაც გსურთ გარშემომყოფთა გონებაში

დროა დაფიქრდეთ იმ თესლებზე, რომელთა დათესვაც გსურთ გარშემომყოფთა გონებაში.

თუ მე მეუბნებიან: „შენ არ აკეთებ საკმარისს,“ „შენ არ ხარ საკმარისად კარგი,“ ჩემი შინაგანი ხმა იმეორებს: „მე არ ვაკეთებ საკმარისს,“ „მე არ ვარ საკმარისად კარგი.“ ეს ყველას გამოგვიცდია. მნიშვნელოვანია, მოაზროვნე ზრდასრულებმა, ყურადღებიანმა მშობლებმა, მასწავლებლებმა გავაცნობიეროთ ჩვენი სიტყვების წონა.

როგორ გინდათ, რომ თქვენი ბავშვები საკუთარ თავს ესაუბრებოდნენ? პირადად მე ვისურვებდი, იფიქრონ, რომ ისინი უყვართ, რომ ისინი გონიერები, კეთილები და უნიკალურები არიან, ამ სიტყვის საუკეთესო გაგებით.

ჩვენ გვსურს, ბავშვებმა გააცნობიერონ, რომ მათი ემოციები სწორი და ნორმალურია, რომ სევდა მისაღები განცდაა. როგორ გაიგებენ ბავშვები ამ ყოველივეს, თუ ამას მშობლებისგან არ ისწავლიან?!

​წყარო

წაიკითხეთ სრულად