Baby Bag

„ქალის როლი არის, რომ იყოს მშვიდობისმყოფელი... ომის დროს უნდა გაიზარდოს მშვიდობა ისე, როგორც არასდროს,“ - ფსიქოლოგი ნინო გოგიჩაძე

„ქალის როლი არის, რომ იყოს მშვიდობისმყოფელი... ომის დროს უნდა გაიზარდოს მშვიდობა ისე, როგორც არასდროს,“ - ფსიქოლოგი ნინო გოგიჩაძე

ბავშვთა და მოზარდთა ფსიქოლოგმა ნინო გოგიჩაძემ ომის დროს ქალის, როგორც მშვიდობისმყოფელის როლზე ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ მდედრობით სქესს აქვს გარკვეული ბიოლოგიური უპირატესობა, რომლის დახმარებითაც ის მეორე ადამიანის შინაგან მდგომარეობას უკეთ აღიქვამს:

„ომის დროს უნდა გაიზარდოს მშვიდობა. არასდროს სხვა დროს ისე, როგორც ომის დროს. ქალის როლი არის, რომ იყოს მშვიდობისმყოფელი. ქალის ბიოლოგიური უპირატესობაა, რომ კარგად შეუძლია მეორე ადამიანის შინაგანი მდგომარეობის აღქმა. ეს მეცნიერულად დადასტურებულია. ქალის მიკერძოებულობა იწყობა ჩვილობიდან. ექსპერიმენტები არის, რას უყურებს მდედრობითი სქესის და მამრობითი სქესის ჩვილი. მდედრობითი სქესის შემთხვევაში ეს არის სახე, მამრობითი სქესის შემთხვევაში მოძრავი ნივთი, მანქანა ან რამე რაც მოძრაობს და მექანიკურია. სამყაროს აღქმა ქალისა და მამაკაცის შემთხვევაში განსხვავებულია.“

„კაცი თუ ხედავს, როგორ მიდის საომარი მოქმედებები, ქალი ხედავს რა ტკივილია ამ მოქმედებების მიღმა. ომი მისთვის უფრო დანაკარგი და ტკივილთან ასოცირებული მდგომარეობაა, ვიდრე გამარჯვება ან თავის დაცვა. როლი, რომელსაც ქალი იტვირთავს, არის ის, რომ ზიანი შეამციროს. სადაც უნდა იყო, იცი, რომ საომარი მოქმედებები მიმდინარეობს და ეს შენზე გავლენას ახდენს. ქალის ამოცანაა, რომ მიეხმაროს ბავშვებს, აუხსნას მათ, რა არის ომი, რა უნდა გააკეთონ, რომ გადარჩნენ, სიცოცხლის ხარისხი შეინარჩუნონ. ეს ყველაფერი თავის თავში უნდა მოამწიფოს ქალმა, დაარქვას სახელი, სხვას უთხრას. ის, რაც სხვისთვის მტკივნეულია, მიიღოს,“ - აღნიშნულ საკითხზე ნინო გოგიჩაძემ საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“ ისაუბრა.

წყარო: ​„პირადი ექიმი - მარი მალაზონია“


შეიძლება დაინტერესდეთ

„დღეს ჩვენ ხშირად არ ვიცნობთ, ვისთან მეგობრობენ ჩვენი შვილები, ვისთან თამაშობენ... ჩვენი თაობის მშობლებმა ეს იცოდნენ ზეპირად,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

„დღეს ჩვენ ხშირად არ ვიცნობთ, ვისთან მეგობრობენ ჩვენი შვილები, ვისთან თამაშობენ... ჩვენი თაობის მშობლებმა ეს იცოდნენ ზეპირად,“ - ნეიროფსიქოლოგი თამარ გაგოშიძე

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მოზარდების ეკრანდამოკიდებულების პრობლემაზე ისაუბრა:

„გარდატეხის ასაკის ადამიანს უხარია საზრისის ძიება, კომუნიკაცია, ურთიერთობა. დღეს რა არის? სრულიად სერი სკოლა, ძალიან მოსაწყენი გაკვეთილები, კომუნიკაცია ნული. საწყალი მშობლები დარბიან სამსახურებში, რომ შვილებს კარგი მომავალი მისცენ, თანხები იშოვონ. რა ქნას მშობელმა? ურთიერთობის თავი აღარ აქვს. საინტერესო სკოლას ვერ ვთავაზობთ ბავშვს, სადაც სიხარულით გაიქცევა, რომ ექსპერიმენტი ჩაატაროს. ეზოს რაც შეეხება, ჩემს ეზოში, ჩემი ბავშვობისგან განსხვავებით, ახლა დიდი ამბავია-მეთქი რომ გითხრათ, მოგატყუებთ. ზოგ სახლს საერთოდ ეზო არ აქვს. თანამედროვე ურბანულ გარემოში გამოდიხარ პირდაპირ ქუჩაზე, შეიძლება მანქანა დაგეტაკოს.

მე რა გავაკეთო მოზარდი რომ ვარ და საინტერესო ცხოვრება მინდა. სად შეიძლება რეალიზაცია გავუკეთო ამ ჩემს გაქანებას? ცხადია, მე ამას ვაკეთებ ინტერნეტში. ისმის კითხვა: ეს კარგია თუ ცუდია? გააჩნია, ამას საიდან შევხედავთ. ცუდია იმ კონტექსტში, რა კონტექსტშიც ჩვენ ვცხოვრობთ, იმიტომ, რომ ეს არის ერთადერთი საშუალება. „ლურჯი ვეშაპი“ ახსენეს აქ და მსგავსი ტიპის რაღაცები რა ფენომენია? საკუთარი თავის გამოცდა გინდა, სარისკო თავგადასავლები გინდა, გამოწვევაა ეს შენთვის. ადრენალინის აწევა მოზარდობის ასაკში არის სასიამოვნო. ეს არის ანკესი. არის ახალი ურთიერთობები, რომელიც არ არის რეალური ურთიერთობები. ყველა ჩვენგანს ახსოვს თავისი თავი მეათე კლასში, ყველას რომ იცნობ შენ გარშემო. ახლა ამის საშუალება არ ვიცი რატომ არ არის. შენ კოლექციას აგროვებ, გამოცდილებას იღებ. დღეს ჩვენ ხშირად არ ვიცნობთ, ვისთან მეგობრობენ ჩვენი შვილები, ვისთან თამაშობენ, ვისთან ურთიერთობენ. ჩვენ ეს არ ვიცით. ჩვენი თაობის მშობლებმა ეს იცოდნენ ზეპირად თავიანთი ოჯახებით. ჩვენ ერთმანეთთან დავდიოდით ოჯახებში. ახლა ვინ ვისთან მიდის, აღარ ვიცი უკვე როგორ არის ახალ ცხოვრებაში, ეს სჭირდებათ ამ ბავშვებს,“ - აღნიშნა თამარ გაგოშიძემ.

წყარო:​ „პულსი“ 

წაიკითხეთ სრულად