Baby Bag

„ადრე იყო 3-წლიანი დეკრეტი, რაც შემთხვევითი არ იყო... ზუსტად სამი წელია, როდესაც ბავშვი იწყებს სოციალიზაციას,“ - ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„ადრე იყო 3-წლიანი დეკრეტი, რაც შემთხვევითი არ იყო... ზუსტად სამი წელია, როდესაც ბავშვი იწყებს სოციალიზაციას,“ - ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ბავშვის ცხოვრებაში უსაფრთხოების და დაცულობის გარანტიების არსებობის მნიშვნელობაზე ისაუბრა:

„ადრე იყო გერმანული სკოლა. რუსებმა აიღეს გერმანელებისგან და საბჭოთა პერიოდში იყო 3-წლიანი დეკრეტი. ეს შემთხვევითი არ იყო. ზუსტად ეს სამი წელია, როდესაც მერე ბავშვი იწყებს სოციალიზაციას, მიდის ბაღში. მანამდე ის ოჯახშია მთლიანად, დედასთან, მამასთან. ბუნებრივია, ის მიჯაჭვულია მშობლებს. საქართველოში ასეთი რაღაცები არ ხდება და ვერ ხდება, სამწუხაროდ.

თუ ზრდასრულ ადამიანს აქვს გარანტორები უსაფრთხოების, ვიღაცას სოციალური პენსია, ვიღაცას ოქრო, ვიღაცას ღმერთი. ბავშვისთვის ღმერთი არის მამა და დედა. მამა არის მისი უსაფრთხოებისა და დაცულობის გარანტია. მორღვეული მამის შემთხვევაში, ბავშვის ცხოვრება გრძელდება დიდი საფრთხის განცდით და მას მარტო უწევს გაუმკლავდეს ცხოვრებას, რომელიც მომავალში ექნება. მამის ჩართულობას და როლს დიდი მნიშვნელობა აქვს. მამას დიდი როლი აქვს ბავშვის აღზრდაში. მამა შეიძლება ომში იყოს წასული. მამამ შეიძლება საფლავიდანაც გაზარდოს ბავშვი, იმდენად მნიშვნელოვანია მისთვის მამა.

ბავშვს მაქსიმალურად სჭირდება უსაფრთხოება, გარანტიები და იდეალური ხატები. ბავშვისთვის მნიშვნელოვანია დედა. ის არის ზრუნვის, უსაფრთხოების, დაცულობის გარანტი. დედა არის სინაზის და სითბოს მატარებელი,“- აღნიშნა მარინა კაჭარავამ.

წყარო: ​დავითიანნის ფსიქოლოგიის ცენტრი 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„კითხვა „სად ისწავლა?“ უადგილოა... სად ისწავლა და სახლში ისწავლა, მშობლებისგან სწავლობს ბავშვი,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

„კითხვა „სად ისწავლა?“ უადგილოა... სად ისწავლა და სახლში ისწავლა, მშობლებისგან სწავლობს ბავშვი,“- ფსიქოლოგი მარინა კაჭარავა

ფსიქოლოგმა მარინა კაჭარავამ ბავშვთან ეფექტიანი კომუნიკაციის დასამყარებლად მშობლებს საინტერესო რჩევები მისცა:

„ფსიქოლოგები ძალიან ბევრ რეკომენდაციას ვიძლევით. ეს ცოტა გამაღიზიანებელიც არის. ყველამ თავისი ოჯახი, თავისი საქმე, თავისი თავი უკეთ იცის. არსებობს უნივერსალური რეკომენდაციები, რაც გულისხმობს იმ პიროვნების პატივისცემას, ვისაც ვეკონტაქტებით. ერთ მაგალითს მოვიყვან. თქვენთან სტუმარს რომ დარჩეს ჩანთა, წიგნი, მობილური ან ქოლგა, წავიდეს და მობრუნდეს. თქვენ ხომ მას ეტყვით: „რას ბრძანებთ, მერე რა მოხდა“ და ნივთს გაატანთ. ბავშვს რომ ემართება ეს, ეუბნებით: „თავი გაბია?! არ გრცხვენია?! არაფერზე არ ფიქრობ!“ მოდი, ამ დროს ბავშვს ისე მოვექცეთ, როგორც მოვექცეოდით საპატივსაცემო ადამიანს.“

„რადგან შვილია, ჩვენ გვონია, რომ მან უპირობოდ იცის, რომ ჩვენ ის უპირობოდ გვიყვარს, მაგრამ ასე არ არის. ჩვენ კი გვიყვარს უპირობოდ, მაგრამ ეს არ გამოიხატება. ამას სჭირდება საქმით დამტკიცება. მარტო „მე შენ მიყვარხარ“ არ არის საკმარისი. აქ არის მე შენ პატივს გცემ, გაღიარებ და გისმენ. არსებობს საკითხები, რაც უნდა გადაუწყვიტო ბავშვს. არის მორალური თემები, სიცოცხლისთვის საფრთხის შემცველი თემები. იქ მშობელი არც შედის დისკუსიაში. ბავშვი ფანჯარაზე რომ ავა, ხომ არ დაუწყებ სუაბარს. აქ ქირურგიული მეთოდებია საჭირო. დანარჩენი ყველაფერი ყოფითი, რაც უშუალოდ ბავშვს ეხება, რა თქმა უნდა, მასთან ერთად უნდა განვიხილოთ. გულწრფელად, პატივისცემით, მადლობის მოხდით, ბოდიშის მოხდით, შეცდომების აღიარებით ორივეს მხრიდან უნდა მოხდეს კომუნიკაცია. „სად ისწავლა?“ - ეს კითხვა უადგილოა. სად ისწავლა და სახლში ისწავლა. ხშირ შემთხვევაში ასეა. მშობლებისგან სწავლობს ბავშვი,“- აღნიშნულ საკითხზე მარინა კაჭარავამ საპატრიარქოს ტელევიზიის გადაცემაში „განთიადი“ ისაუბრა.

წყარო:​ „განთიადი“

წაიკითხეთ სრულად