Baby Bag

„ნუ დავუწყებთ ახალბედა დედას ჭკუის სწავლებას ნურავითარ შემთხვევაში... მათთან ურთიერთობისას თითოეული ჩვენგანის მხრიდან, პირველ რიგში, გაგება და მეტი ემპათიაა საჭირო,“- ამონაშვილის აკადემიის რეკომენდაციები

„ნუ დავუწყებთ ახალბედა დედას ჭკუის სწავლებას ნურავითარ შემთხვევაში... მათთან ურთიერთობისას თითოეული ჩვენგანის მხრიდან, პირველ რიგში, გაგება და მეტი ემპათიაა საჭირო,“-  ამონაშვილის აკადემიის რეკომენდაციები

ამონაშვილის აკადემიამ სოციალურ ქსელში პოსტი გამოაქვეყნა, რომელშიც ახალბედა დედების თანადგომისა და მხარდაჭერის მნიშვნელობაზეა საუბარი:

„თანამედროვე სამყაროში საკმაოდ ბევრი ახალბედა დედა ყვება თავის ისტორიას სოციალური ქსელის მეშვეობით. უამრავი მათგანი ცდილობს სწორად წარმოაჩინოს ის სირთულეები, რომლებთანაც მათ შეჯახება უწევთ. რა თქმა უნდა, შვილის დაბადება - უბედნიერესი მომენტია ოჯახისთვის, თუმცა ეს საკმაოდ დიდი სტრესიცაა მშობლებისათვის. სწორედ ამიტომ მათთან ურთიერთობისას თითოეული ჩვენგანის მხრიდან, პირველ რიგში, გაგება და მეტი ემპათიაა საჭირო.

რაში შეიძლება დავეხმაროთ ახალბედა დედას? ახალბედა დედები ხშირად განიცდიან ყურადღების ნაკლებობას, რადგანაც გარშემო მყოფების ყურადღების ცენტრში ლოგიკურია, რომ ექცევა ახალშობილი ბავშვი. ამიტომაც ნუ დაგვავიწყდებიან ისინი, ვკითხოთ როგორ გრძნობენ თავს, დავინტერესდეთ მათი მდგომარეობით. პირველ რიგში - გამოვხატოთ ემოციური მხარდაჭერა, მოვუსმინოთ, არავითარ შემთხვევაში არ გავკიცხოთ ისინი მათი ბუნებრივი ემოციური მდგომარეობის გამო, რაც ხშირ შემთხვევაში ვლინდება დაბალ გუნება-განწყობილებაში, გადაღლაში, გადაწვაში. დედის ცხოვრება ბავშვის დაბადებიდან რადიკალურად იცვლება. ნუ დავუწყებთ მას ჭკუის სწავლებას ნურავითარ შემთხვევაში, რადგან ხშირად ახალბედა დედები უამრავი ადამიანისგან სრულიად განსხვავებულ ინფორმაციას ისმენენ, რაც კიდევ უფრო ნეგატიურად მოქმედებს მათ ემოციურ მდგომარეობაზე. უბრალოდ თუ გვსურს - გავუზიაროთ მათ ჩვენი პირადი გამოცდილება, სულ ესაა.

რა თქმა უნდა, ყველას გვსურს დავეხმაროთ ახალბედა დედას და შევუმსუბუქოთ მას ყოველდღიური სტრესით გამოწვეული დაღლა. ამის გამო ხშირად ხდება ხოლმე, რომ ვცდილობთ გამოვართვათ ბავშვი, გავართოთ ის, გავასეირნოთ, გვყავდეს ხელში და ა.შ. თუმცა ეს შესაძლოა არ იყოს მისაღები დედისთვის, ან პირიქით - ის თავს სულაც არ გრძნობდეს მშვიდად და დასვენებულად მაშინ, როცა ბავშვი სხვას ჰყავს. ამიტომ უმჯობესია ვკითხოთ რაში სჭირდება მას ჩვენი დახმარება, რაში შეგვიძლია ჩვენ, რომ წავეშველოთ? მისთვის შეიძლება უმჯობესი იყოს სახლის საქმეების მოწესრიგება, ვიდრე ის, რომ ბავშვთან სხვა ადამიანი იმყოფებოდეს. ვეცადოთ, რომ მაქსიმალურად გავითვალისწინოთ დედის აზრი, მისი მდგომარეობა და მისივე მითითებებით შევუმსუბუქოთ მას საქმეები.

ხშირად შევაქოთ ახალბედა დედები და ნუ დავიშურებთ მათთვის კომპლიმენტებს! მათ ეს ძალიან სჭირდებათ. დაე, იცოდნენ, რომ ისინი საკმაოდ კარგად ართმევენ თავს ცხოვრების ახალ გამოწვევებს, რომ ძალიან კარგად გამოიყურებიან და ძალიან უხდებათ ყოველდღიურობის ეს ახალი როლი!“- აღნიშნულია პოსტში.

წყარო: ამონაშვილის აკადემია

შეიძლება დაინტერესდეთ

„განა ბავშვს არ უნდა, რომ განათლებული იყოს?! პირველ-მეორე კლასში ბავშვი ისეთი მოტივირებულია, როგორც არასდროს,“ - ფსიქოლოგი ლელა ტყეშელაშვილი

ფსიქოლოგმა ლელა ტყეშელაშვილმა ზრდასრულებსა და ბავშვებს შორის არსებული უფსკრულის შესახებ ისაუბრა:

„უზნაძემ თქვა, რომ არსებობს უფსკრული ბავშვსა და ზრდასრულ ადამიანს შორის. ზრდასრულ ადამიანს, აღმზრდელს, მასწავლებელს ამოძრავებს შესანიშნავი მიზნები. მას სურს ბავშვისგან მიიღოს საუკეთესო, რაც კი შესაძლებელია. მასწავლებელი როგორ შედის საკლასო ოთახში? ის შედის თავისი გეგმებით. კარგი მასწავლებელი შედის ძალიან გრანდიოზული გეგმებით, რომ მიაღწიოს შედეგებს, ბავშვებს უნარები ჩამოუყალიბოს, ცოდნა შესძინოს.“

„არის ადამიანი, რომელიც უფსკრულის მეორე ნაპირზე დგას. განა ბავშვს არ უნდა, რომ განათლებული იყოს?! პირიქით, პირველ-მეორე კლასში ბავშვი ისეთი მოტივირებულია, რომ ასეთი მოტივირებული არასდროს არ არის. გთხოვს, რომ უფრო რთული ამოცანა მისცე, ინგლისური სიტყვები შეეკითხო. რას ამბობს უზნაძე? ის ამბობს, რომ ბავშვი არის აწმყოს სუბიექტი და მასწავლებელი ხელმძღვანელობს მომავლით. აცდენილია დროში ეს ორი სუბიექტი. ერთი ელაპარაკება, ვინ მინდა, რომ შენგან 20 წლის შემდეგ მივიღო. მინდა, არაჩვეულებრივი გამოხვიდე, ჭკვიანი, დამოუკიდებელი. არსებობს გამონათქვამი, რომ ჯოჯოხეთისკენ მიმავალი გზა კარგი განზრახვებით არის მიმოფანტული. ბავშვი აწმყოს სუბიექტია. იმას იმ მომენტში სულ სხვა რაღაც უნდა. ორი მოტივი არის სრულიად აცდენილი ერთმანეთთან. წარმოიდგინეთ, რომ მასწავლებელი თავისი მიზნებით და ბავშვი თავისი სურვილებით დგანან ორ განსხვავებულ პოლუსზე,“ - აღნიშნა ლელა ტყეშელაშვილმა.

წყარო:​ აზროვნების აკადემია

წაიკითხეთ სრულად