Baby Bag

​მასწავლებელმა არ უნდა დაივიწყოს, რომ ხელოვანია

​მასწავლებელმა არ უნდა დაივიწყოს, რომ ხელოვანია

ყველა მასწავლებელს აქვს განსხვავებული სწავლების სტილი, ისევე, როგორც მხატვარს ხატვის, რეჟისორს ფილმის გადაღების, მწერალს ამბის გადმოცემის, მუსიკოსს მელოდიის შექმნის. სწორედ ამიტომ, ჩვენი პროფესია იმაზე უფრო მეტად ენათესავება ხელოვნების სფეროს, ვიდრე წარმოგვიდგენია. როგორც ყველა ხელოვანი, ჩვენც საკუთარ ნიჭსა და შესაძლებლობებს ვწვრთნით, მაგრამ რამდენად შევძლებდით ამას თავისუფალი ნების გარეშე, თავისუფალი სიტყვის და ქცევის გარეშე? ჩვენი გამოცდილება ხომ ჩვენი ფუნჯია, რომელმაც რაღაც უნდა შექმნას, რაღაც ისეთი, რაც მნიშვნელოვანი და დამაფიქრებელი გახდება. იმისთვის რომ ხელოვანი გახდე, მხოლოდ ნიჭი არაა საკმარისი, გამბედაობა და საკუთრი იდენტობით მოქმედებაა საჭირო მასწავლებლის შემთხვევაშიც. 

ნებისმიერ პროფესიაში თუ გინდა წარმატებული იყო, პირველ რიგში, შენ უნდა იყო შენ, თუნდაც არასრულყოფილი. ჩვენ მუდმივად ვცდილობთ სოციალური როლების მორგებას ეს გასაგებია, რადგან ადამიანი სოციალურ ცხოველია, თუმცა აქ უფრო მნიშვნელოვან საკითხს ვაწყდებით, როლი, რომელიც მოვირგეთ საფრთხეს ხომ არ უქმნის ჩვენს იდენტობას? რამდენი პროცენტით ვარ მე მე?

მასწავლებლები ხშირად იკარგებიან საკუთარ სწავლების სტილში მკაცრი, მზრუნველი, მეგობრული, განსხვავებული, უხეში, გულგრილი... უამრავი ტიპის მასწავლებელს შევხვედრილვართ, ბევრის მიმართ უარყოფითი დამოკიდებულებაც გვქონდა, თუმცა ყურადღების მიღმა არ დარჩენილა მათი გულწრფელობა. ისინი ხომ ისე გვასწავლიდნენ როგორც ახალ ხასიათს და მიუხედავად ჩვენი დამოკიდებულებისა, რომელიც არც თუ ისე სასიამოვნო შეიძლება ყოფილიყო, ერთი წამითაც არ შეგვპარვია ეჭვი მათ გულწრფელობაში. ალბათ, სწორედ ამიტომ ვირჩევთ ამ პროფესიას, ის ხომ შესაძლებლობას გვაძლევს ჩვენი იდენტობით ვიმუშაოთ, ვიყოთ შემოქმედები და ისეთები, როგორიც ვართ. ხშირად გაბატონებულ წარმოდგენებს უფრო მეტ მნიშვნელობას ვანიჭებთ, ვიდრე საკუთარი თავისუფალი ნების არსს. ხომ გვინახავს ისეთი მასწავლებლებიც სკოლის კართან რომ ტოვებენ საკუთარ პიროვნებას და სრულიად სხვა ადამინები ხდებიან სასწავლო დღის დასრულებამდე. ალბათ, სწორედ ამიტომ იწყება პროფესიული კრიზისიც, თუმცა არც ესაა პრობლემა. 

უნდა გვახსოვდეს, რომ ადამიანს შეუძლია გახდეს უკეთესი, მაგრამ არა სრულყოფილი. ხშირად საჭიროა, საკუთარ თავს შევახსენოთ, ვინ ვართ, მხოლოდ ასე შევძლებთ, ვუპასუხოთ ჩვენს მოლოდინებს, შეიძლება, დეპრესიაც გვქონდეს, თავი ცუდად ვიგრძნოთ, მაგრამ არასდროს არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ხელოვანები ვართ, კრეატიული და ყველაზე თავისუფალი პროფესიის წარმომადგენლები. ყველაფერი კი, რაც ჩვენს თავს ხდება, გამოცდილებაა, გამოცდილება, რომელიც მთავარი იარაღია საჭირო საქმის საკეთებლად.

ავტორი: სამოქალაქო განათლების მასწავლებელი მზეო შველიძე 

შეიძლება დაინტერესდეთ

„შენი შვილის კლასში შეიხედე, შენს ნაპირს მოუარე, სადაც შენ ხარ, იმ პირობებში მოაწესრიგე რაღაც,“ - შალვა ამონაშვილის დარიგება მშობლებს

„შენი შვილის კლასში შეიხედე, შენს ნაპირს მოუარე, სადაც შენ ხარ, იმ პირობებში მოაწესრიგე რაღაც,“ - შალვა ამონაშვილის დარიგება მშობლებს

აკადემიკოსმა შალვა ამონაშვილმა აღზრდის კლასიკური თეორიების მნიშვნელობის შესახებ ისაუბრა და სკოლებში გოგებაშვილის იდეების შეტანის მნიშვნელობას გაუსვა ხაზი:

„ჩვენ უფრო დასალეთში ვიყურებით, ვამბობთ, რომ იქ ყველაფერი კარგია და უნდა შემოვიტანოთ. რატომ არის ასე? აბა მაჩვენეთ, გოგებაშვილის იდეებით ერთი სკოლა აიგო?! ​საქართველოში ერთი სკოლა იამაყებს, რომ მე გოგებაშვილის ეროვნულობით, ბურჯით ვცხოვრობო? გოგებაშვილმა სთქვა, როს ბავშვებს ქართული ენა ასწავლო და მხევლად ამოუყენო რუსული და ევროპული ენები, მაშინ მივა ჩვენი ეტლი თავისი სამშობლოს სადგურსო. მერე რას ამბობს ის ზნეობასა და კულტურაზე?! ერთმა კოლექტივმა მაინც თქვას, რომ ჩვენ გოგებაშვილის მიხედვით გვინდა ვიცხოვროთ.“

შალვა ამონაშვილის თქმით, მნიშვნელოვანია, რომ თითოეულმა ადამიანმა დამოუკიდებლად იბრძოლოს ცვლილებებისთვის:

„ყველანი უყურებენ რაღაც ზიზილ-პიპილოებს. შენი კერძო ნებაც მნიშვნელოვანია. სადაც შენ ხარ, ხომ შეგიძლია, რომ იმ პირობებში მოაწესრიგო რაღაც. მე ხომ უფლება მაქვს ამის?! შენ რომ აქ მოხვალ, ეს ასე დაგხვდება. ყველამ თავის ბოსტანს მოუაროს. არ გვინდა: „რა ხდება ქვეყანაში და სკოლებს რა დაემართათ?“ მოეშვი ამას, ​შენი ბავშვის კლასს მიხედე, იქ შეიხედე. ჩვენ ვერ ვუშველით ყველაფერს. მდინარე რომ მიდის, მისი ნაპირი აყვავებულია, ხეებია, ყვავილებია, ჩიტები და ყველაფერი. მდინარის იქით უდაბნოა. რა ქნას ახლა მდინარემ, ყველაფერს დაემდუროს?! მაშინ აღარც ნაპირი იქნება და აღარც არაფერი. შენს ნაპირს მოუარე.“

„შენ შვილი გყავს, ეს შვილი მეც მჭირდება. ​გაზარდე შენი შვილი ჩემთვის, მე კიდევ შენთვის გავზრდი. სულში ჩავიხედოთ, ვიკითხოთ: მე ის ვარ, ვინც სჭირდება ქვეყანას?! მე მინდა ამ იდეებით კლასიკური აღზრდა შემოგთავაზოთ. რაღაც აიღეთ და წაიკითხეთ, ჩემო კარგებო. ერთი წიგნიც რომ წაიკითხოთ, გოგებაშვილი ხომ მაინც არის ქართულად, ის წაიკითხეთ,“ - აღნიშნა შალვა ამონაშვილმა.

წყარო: ​„ამონაშვილის აკადემია“

წაიკითხეთ სრულად