Baby Bag

„მშობლები ბავშვს ხშირად ისეთ რაღაცებს უკრძალავენ, რისი გაკეთებაც მას რეალურად შეუძლია, რისი უფლებაც აქვს,“ - მარიამ ხვადაგიანი

„მშობლები ბავშვს ხშირად ისეთ რაღაცებს უკრძალავენ, რისი გაკეთებაც მას რეალურად შეუძლია, რისი უფლებაც აქვს,“ - მარიამ ხვადაგიანი

​​ნეიროფსიქოლოგმა მარიამ ხვადაგიანმა ბავშვის განვითარებაში არსებული კრიტიკული ეტაპების შესახებ ისაუბრა. მან აღნიშნა, რომ 3 და 5 წლის ასაკი კრიზისულ პერიოდად ითვლება:

„ადამიანის განვითარებაში არის ეტაპები, როდესაც არის ე.წ. კრიზისული პერიოდები. ბავშვის განვითარებაში ეს პირველი არის სამი წლის ასაკში. შემდეგ არის 5 წლის ასაკში. 3 წლის ასაკში ბავშვს თვითდამკვიდრების სურვილი აქვს. ის ეგოცენტრულია და მოითხოვს, რომ ყველაფერი, რაც მას უნდა, შეუსრულონ. მას უნდა, რომ სამყარო შეიმეცნოს ისე, როგორც თვითონ უნდა და არა ისე, როგორც მშობელი ასწავლის. მეორე ასეთი ეტაპი არის 5 წლის ასაკში.“

მარიამ ხვადაგიანმა ბავშვის კაპრიზულობასთან გამკლავების ეფექტიანი მეთოდები გააცნო:

​ბავშვს თუ რაღაცის გაკეთება არ სურს, ამ შემთხვევაში სხვადასხვა ალტერნატივა არსებობს. უნდა ვუთხრათ, რომ თუ ამას არ გავაკეთებთ, ამ შემთხვევაში სხვა რაღაც, რაც მისთვის სასურველია, მასაც ვერ მივიღებთ ან პირიქით, თუ ამას გავაკეთებთ, რაღაც ჯილდო მოჰყვება. ზოგადად ჯილდო უფრო კარგი მეთოდია, ვიდრე დასჯა, მაგრამ ხანდახან სხვა გზა არ გვაქვს. შეპირება არ უნდა იყოს მხოლოდ საგნებსა და ობიექტებზე. ეს შეიძლება იყოს უბრალოდ აქტივობა, რომ მე და შენ საღამოს გავისეირნებთ. როდესაც ტკბილეულით აჯილდოვებენ ბავშვს, მთავარი შეცდომა არის, რომ დიდხანს ამ ეტაპზე არ უნდა გავჩერდეთ. მერე უკვე იმდენად ეჯაჭვება ბავშვი, რომ არაფერს აღარ აკეთებს, თუ ყოველ ნაბიჯზე არ მივცემთ ტკბილეულს. თუ ბავშვი ისტერიკაშია, ძალიან მნიშვნელოვანია, რომ თვალით კონტაქტი არ იყოს. სანამ ბავშვს ყურადღებას არ აქცევთ, ეუბნებით, რომ მსგავსი ქცევით ვერ მიიღებს, რაც სურს. ბავშვი დაწოლილზე ხოხვით მოდის ხოლმე, რომ თვალით კონტაქტი ისევ დაამყაროს, იმიტომ, რომ თუ არ უყურებ, ხვდება, რომ არ გაინტერესებს. ორი წლიდან ბავშვს ძალიან კარგად შეუძლია მანიპულირება. იგნორი ამ შემთხვევაში არის საუკეთესო გამოსავალი.“

„ყველა ბავშვი გადის ამ ეტაპებს. დამოუკიდებლობა ყველა ბავშვისთვის მნიშვნელოვანია. ცოტა სასაცილოა ხოლმე მშობლისთვის, როდესაც 3 წლის ბავშვი იწყებს რაღაცების გაპროტესტებას. სინამდვილეში ის უკვე გაიზარდა და მომწიფდა იმისთვის, რომ საკუთარი პოზიცია ჰქონდეს. შესაბამისად, მას არ ესმის, რატომ არ შეიძლება რაღაც, რაც შეიძლება უფროსისთვის. ეს უფრო მკვეთრად გამოხატულია ხუთი წლის ასაკში. ის არც დიდია, აღარც პატარა. ამბობს: „ დიდი ვარ და შემიძლია ამის გაკეთება.“ ​მშობლები ბავშვს ხშირად ისეთ რაღაცებს უკრძალავენ, რისი გაკეთებაც მას რეალურად შეუძლია, რისი უფლება და მოთხოვნილებაც აქვს,“- აღნიშნულ საკითხზე მარიამ ხვადაგიანმა ტელეკომპანია „იმედის“ გადაცემაში „ექიმები“ ისაუბრა.

წყარო: ​„ექიმები“

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„არავითარ შემთხვევაში არ არის რეკომენდებული, რომ ბავშვს ყველაფრის უფლება მივცეთ," - ნეიროფ...
​ნეიროფსიქოლოგი მარიამ ხვადაგიანი ბავშვთან ურთიერთობისას სიტყვა „არას“ გამოყენების შეზღუდვის საჭიროებაზე საუბრობს და მშობლებს ურჩევს, რომ არას სანაცვლოდ მათ ბავშვს სხვა ალტერნატივა შესთავაზონ:„ბავშვებ...

შეიძლება დაინტერესდეთ

10 რამ, რაც დედის ემოციურ გადაწვაზე მიგვანიშნებს

10 რამ, რაც დედის ემოციურ გადაწვაზე მიგვანიშნებს

თანამედროვე დედებს ძალიან ხშირად აწუხებთ დაღლილობა, წარუმატებლობის განცდა, ეჭვები საკუთარ შესაძლებლობებთან დაკავშირებით და საკუთარი თავის სიყვარულის ნაკლებობა. დედა საოცარი ადამიანია. ის შვილებისგან ფარულად, კულისებში ძალიან ბევრ რამეს აკეთებს, რასაც ბავშვები ვერ აცნობიერებენ. ადამიანები დედის შრომის ფასს მას შემდეგ იგებენ, როდესაც შვილებს აჩენენ. ზოგიერთ დედას თავადაც უკვირს, როგორ ახერხებს იმ ყველაფრის გაკეთებას, რასაც შვილებისთვის აკეთებს. ემოციური გადაწვა დედებში რეალური მოვლენაა. ჩვენს სტატიაში ემოციური გადაწვის 10 ნიშანს გაგაცნობთ, რომლებიც დედის მძიმე ფსიქიკურ მდგომარეობაზე მიგვანიშნებს.

1. დედა თავს არაადეკვატურ მშობლად გრძნობს

არსებობს მრავალი მიზეზი, რის გამოც დედები თავს არაადეკვატურად გრძნობენ. მათ შორის ყველაზე გავრცელებული მიზეზებია:

  • ზეწოლა და მოლოდინები საზოგადოების მხრიდან
  • სოციალურ მედიაში წარმოჩენილი დედის სახე
  • ყოველდღიური აქტივობების დიდი რაოდენობა
  • ფინანსური საზრუნავი
  • საკუთარი თავის შედარება სხვებთან
  • განსჯა სხვა ადამიანების, ახლობლების, ოჯახის წევრების მხრიდან

2. უკიდურესი მენტალური გადაღლა

ემოციურმა გადაღლამ შეიძლება გამოიწვიოს დედის გუნება-განწყობის პრობლემები, რაც მას ემოციურად არასტაბილურს ხდის. დედამ, შესაძლოა, იგრძნოს გადაღლა მის მიერ ნაკისრი ვალდებულებებისა და პასუხისმგებლობების გამო და დაკარგოს სიახლოვის განცდა ოჯახის წევრებთან.

3. გულფიცხობის გამოვლენა

ბრაზი, როგორც წესი, უფრო დიდი და მნიშვნელოვანი ემოციის თანმხლები ემოციაა. დედის ხშირი ბრაზიანობა და გულფიცხობა, შესაძლოა, ჭარბი თავშეკავების ან რეპრესირებული აგრესიის გამოხატულება იყოს. დედის გულფიცხობა ბავშვისადმი უმიზეზო აგრესიით ვლინდება. ის, შესაძლოა, უმნიშვნელო საკითხის გამო ბავშვს გაუბრაზდეს, უყვიროს და დასაჯოს.

4. დანაშაულის განცდა

დედები ხშირად დანაშაულს განიცდიან შვილების წინაშე, რადგან თვლიან, რომ საკუთარ როლს ცუდად ასრულებენ და კარგი მშობლები არ არიან. საზოგადოება ბავშვის აღზრდის საკითხში ქალს გაცილებით მაღალ მოთხოვნებს უყენებს, ვიდრე მამაკაცს, რის გამოც დანაშაულის განცდა დედებში უფრო ძლიერია, ვიდრე მამებში.

5. სინანული მიღებული გადაწყვეტილებების გამო

დედები, რომლებსაც ემოციური გადაწვა აქვთ ხშირად ნანობენ წარსულში მიღებულ გადაწყვეტილებებს, ფიქრობენ, რომ სჯობდა ბავშვები უფრო ადრე ან გვიან გაეჩინათ, უფრო ნაკლები შვილი ჰყოლოდათ, უფრო სწორად შეერჩიათ მეუღლე, მეტი დრო დაეთმოთ საკუთარი თავისთვის და ა.შ.

6. ზედმეტი შფოთვა მომავალზე ფიქრისას

დედებს ხშირად პანიკა და შფოთვა იპყრობთ იმ პასუხისმგებლობების გამო, რომელიც მათ აკისრიათ. გამუდმებით გადაძაბულ რეჟიმში ყოფნა მათ კონცენტრაციის უნარზე ნეგატიურად აისახება და მომავლისადმი შიშით განაწყობს.

7. სევდიანობა

ზოგიერთი დედა ყოვლისმომცველი სევდით არის შეპყრობილი, არაფრის გაკეთების სურვილი არ აქვს და ყველაფრისადმი გულგრილი დამოკიდებულება უყალიბდება. ასეთ შემთხვევაში ისინი გარესამყაროსგან, მათ შორის შვილებისგან, იზოლირდებიან.

8. ემოციური გამოფიტვა

დედები ხშირად თვლიან, რომ მათ ცხოვრებაში ვერაფერს მიაღწიეს და ვერც ყოველდღიურ საქმეებს უმკლავდებიან. მათ უჭირთ ძილი, ხშირად აწუხებთ თავისა და სხეულის ტკივილი, ხდებიან გულმავიწყები, კარგავენ პროდუქტიულობას, არ შეუძლიათ კონცენტრაცია და ფიზიკურადაც გადაღლილები არიან.

9. გაღიზიანება

ზოგიერთი დედა იმ მდგომარეობამდე მიდის, რომ ბავშვებთან დროის გატარებაც კი არ სურს. ისინი თვლიან, რომ საკუთარი თავი დაკარგეს.

10. ქრონიკული დაღლილობა

ემოციური გადაწვის დროს დედებს ქრონიკული დაღლილობა აწუხებთ. არ აქვს მნიშვნელობა რამდენ ხანს სძინავთ, ისინი ძალების აღდგენას ვერ ახერხებენ.

თუ დედა გრძნობს, რომ მისი ემოციური მდგომარეობა უარესდება და დეპრესია ძლიერდება, მან დახმარებისთვის პროფესიონალს უნდა მიმართოს. იმ შემთხვევაში, თუ დედას აგრესია უჩნდება ბავშვების მიმართ და ძალადობისკენ მიდრეკილი ხდება, აუცილებელია დაუყოვნებლივი ყურადღება და თერაპია, რომელიც ქალს მძიმე დეპრესიასთან გამკლავებაში დაეხმარება.

წყარო: ​moms.com

წაიკითხეთ სრულად