Baby Bag

„აუცილებელია არტერიული წნევის მონიტორინგი, უნდა დავთვალოთ სუნთქვის სიხშირეც,“ - პულომონოლი კახა ვაჭარაძე

„აუცილებელია არტერიული წნევის მონიტორინგი,  უნდა დავთვალოთ სუნთქვის სიხშირეც,“ - პულომონოლი კახა ვაჭარაძე

​​პულმონოლოგი კახა ვაჭარაძე სიმშვიდისკენ მოუწოდებს იმ ადამიანებს, რომლებიც სახლის პირობებში მკურნალობენ და კოვიდ-19-ს ებრძვიან. მისი თქმით, პანიკური შიშის გამო პაციენტები ხშირად უჩივიან პულსის აჩქარებას და სუნთქვის სიხშირის მატებას:

„უპირველეს ყოვლისა უნდა მივეჩვიოთ, რომ დავმშვიდდეთ. პაციენტი უნდა დავამშვიდოთ. როდესაც სტრესული ვითარებაა, პულსი და სუნთქვის სიხშირე იმატებს. ამან, შესაძლოა, შეცდომაში შეგვიყვანოს. დღეს ​არის სპეციალური მოწყობილობა პულსოქსიმეტრი, რომელიც გვიჩვენებს პერიფერიულ სისხლში ჟანგბადის შემცველობას. ეს არის უტყუარი მაჩვენებელი. რასაკვირველია, ტემპერატურის კონტროლი უნდა იყოს, აუცილებელია არტერიული წნევის მონიტორინგი. აქვე უნდა დავთვალოთ სუნთქვის სიხშირე. პაციენტებმა უკვე ისწავლეს თავისი თავის მონიტორინგი. სატურაციის განსაზღვრის აპლიკაცია მობილურ ტელეფონებსაც აქვთ. აპლიკაცია აბსოლუტური სიზუსტით არ გამოირჩევა, მაგრამ მაჩვენებლები დაახლოებულია რეალობასთან.“

სუნთქვის სიხშირის მომატების შემთხვევაში, კახა ვაჭარაძე ინფიცირებულებს ურჩევს მკურნალ ექიმს დროულად მიმართონ:

„სუნთქვის უკმარისობასთან დაკავშირებით მაინც გავამახვილებ ყურადღებას, რომ როდესაც პაციენტი იგრძნობს ამ სიმპტომებს, აუცილებლად დაუკავშირდეს ექიმს. სუნთქვის სიხშირის მომატება, ქოშინი, ტკივილი გულ-მკერდის არეში სწორედ ეს სიმპტომებია. როდესაც პაციენტები ვერ უკავშირდებიან ექიმს, ​მათ მეტ-ნაკლებად იციან საკუთარი თავის მართვა, ეს არის ბრონქოლიტიური საშუალებების, დამამშვიდებლების გამოყენება. თუ გამოხატულია კანისა და ლორწოვანის ლურჯ ფერში გადასვლა, ტუჩის გარშემო ჩნდება სილურჯე, ეს უკვე კრიტიკული მაჩვენებელია. ამ შემთხვევაში ბინაზე მკურნალობის გაგრძელება დაუშვებელია.“

„საყურადღებოა საერთო სისუსტე, მივარდნილობა, გონების დაბინდვა, თავბრუსხვევა. ასეთ დროს პაციენტი რთულად გამოდის კონტაქტზე. ყველაზე ხშირად მაინც ვლინდება სუნთქვის უკმარისობა. სუნთქვის უკმარისობა იწვევს იმ პანიკურ შიშს, რის გამოც ვიმკით იმ გართულებებს რომელიც გვაქვს, ეს არის მაღალი მიმართვიანობის მაჩვენებლები სტაციონარებში. ხშირად ჰოსპიტალიზაცია არ არის საჭირო და პაციენტი დაჟინებით ითხოვს სტაციონარში გადაყვანას. ის იკავებს იმ პაციენტის ადგილს, რომელიც რეალურად საჭიროებს იმ პაციენტის ადგილს, რომელსაც რეალურად ესაჭიროება ინტენსიური თერაპია,“ - აღნიშნული საკითხების შესახებ ​კახა ვაჭარაძე საქართველოს პირველი არხის გადაცემაში „ახალი დღე“ საუბრობს.

​წყარო

არ დაგავიწყდეთ !!!

დაემატეთ ჯგუფში საბავშვო რეცეპტები

„ხშირად პაციენტებს ჰგონიათ, რომ აქვთ სუნთქვის უკმარისობა, სინამდვილეში მათ პანიკური შიშის...
​​პულმონოლოგი კახა ვაჭარაძე კოვიდ 19-ით ინფიცირებულ პაციენტებში სუნთქვის პრობლემების შესახებ საუბრობს და აღნიშნავს, რომ ადამიანებს ხშირად ეჩვენებათ, რომ მათ ჟანგბადი არ ჰყოფნით, რადგან ისინი პან...

შეიძლება დაინტერესდეთ

„როდესაც თქვენი სამი წლის შვილი ჭირვეულობს და ამბობს: „მე ამას არ შევჭამ,“ თქვენ ეუბნებით...“ - ნეიროფსიქოლოგ თამარ გაგოშიძის რჩევები მშობლებს

„როდესაც თქვენი სამი წლის შვილი ჭირვეულობს და ამბობს: „მე ამას არ შევჭამ,“ თქვენ ეუბნებით...“ - ნეიროფსიქოლოგ თამარ გაგოშიძის რჩევები მშობლებს

ნეიროფსიქოლოგმა თამარ გაგოშიძემ მშობლების მიერ ბავშვებისთვის არჩევანის თავისუფლების შეზღუდვის პრობლემაზე ისაუბრა:

„ნორმალური განვითარების ბავშვი ისეთი არსებაა, რაზეც არ უნდა ატარო, ყველაფერზე სიხარულით წავა და ასე თუ ისე ყველაფერს აითვისებს, მაგრამ ეს მისი არჩევანი არ არის. შეიძლება მეც მინდა, რომ ჩემი შვილი მუსიკაზე დადიოდეს, მაგრამ ორი წლის ასაკიდანვე უნდა ვასწავლოთ ბავშვს, რა არის არჩევანის გაკეთება.“

თამარ გაგოშიძის თქმით, სამი წლის ბავშვი თუ ჭამისას ჭირვეულობს, მას შეზღუდული არჩევანი უნდა შევთავაზოთ:

​როდესაც თქვენი სამი წლის შვილი ჭირვეულობს და ამბობს: „მე ამას არ შევჭამ,“ თქვენ ეუბნებით: „აირჩიე რას შეჭამ, ფაფას თუ კვერცხს?!“ ეს არის შეზღუდული არჩევანის სტრატეგია. დაუშვათ გეუბნებათ, რომ კვერცხს შეჭამს და მერე ამბობს, რომ არა, გადაიფიქრა. თქვენ მის არჩევანს პატივს სცემთ და ეუბნებით: „ძალიან ვწუხვარ, მაგრამ მე კვერცხი მოგიმზადე და სხვა საშუალება არ მაქვს." რატომ არის ჩვენს საზოგადოებაში, რომ თავის საქციელზე პასუხს არავინ არ აგებს? შემოეჭამა, შემოეპარა და ა.შ. ეს ტერმინი აქედან მოდის, რომ მე არ მინდოდა, მაგრამ ასე გამოვიდა. ვიღაცამ გააკეთა შენ მაგივრად, ვიღაცამ აირჩია შენ მაგივრად. მოზრდილობის ასაკამდე მშობლები ირჩევენ შვილების მაგივრად. შედეგი არის უპასუხისმგებლო მოზრდილი.“

„როდესაც სკოლაში ბავშვი სხვადასხვა წრეზე მიმყავს, ჩვენ ერთად უნდა ავირჩიოთ. მშობლები ხშირად მეუბნებიან, რომ ბავშვი 5-10 წრეზე დაჰყავთ. უხარია ბავშვს და არ იღლებაო, მშობელი მეუბნება. ჩვენ ბავშვის ფიზიკური მდგომარეობაც უნდა გავითვალისწინოთ. კი უხარია ეს ბავშვს 7-8 წლის ასაკში, მაგრამ მისი რესურსი სასრულია. ათას ადგილას ვერ ირბენს და მერე 9 საათზე გაკვეთილების მომზადებას ვერ დაიწყებს ეს ბავშვი. როდესაც მასწავლებელი მიგეგმავს, რომ 10-12 წიგნი უნდა წაიკითხო ზაფხულში, მე, როგორც ბავშვს ინტერესი დამეკარგება,’- აღნიშნულ საკითხზე თამარ გაგოშიძემ რადიო „იმედის“ ეთერში ისაუბრა.

წყარო: ​რადიო „იმედი“

წაიკითხეთ სრულად